Αυτό το ξέρατε;

 ​Διάβασα σε ένα βιβλίο ότι οι αστραπές πηγαίνουν από τη γη προς τον ουρανό, είναι αυτό δυνατόν;

Προφανώς ο αναγνώστης μας εννοεί εδώ τους κεραυνούς, διότι αστραπές είναι οι σπινθήρες των ηλεκτρικών εκκενώσεων που παράγονται μεταξύ δύο νεφών, ενώ ο κεραυνός παράγεται μεταξύ νέφους και εδάφους.

Στην περίπτωση του κεραυνού λοιπόν αρνητικά φορτία στο κάτω μέρος ενός μεγάλου νέφους αρχίζουν να διαρρέουν προς τη γη.

Με ειδικές φωτογραφικές μηχανές έχουν παρατηρήσει μια μικρή φωτεινή κηλίδα να κινείται για ένα διάστημα γύρω στα 50 μέτρα προς τα κάτω με ταχύτητα περίπου κοντά στο ένα έκτο αυτής του φωτός.

Αυτή η φωτεινή κηλίδα σταματάει για έναν χρόνο της τάξεως των 50 εκατομμυριοστών του δευτερολέπτου και συνεχίζει, όχι απαραίτητα στην ίδια ευθεία, με την προηγούμενη τροχιά της.

Η απόκλιση αυτή συμβαίνει διότι διαλέγει πάντα τον πιο εύκολο για τα ηλεκτρικά φορτία δρόμο.

Η ίδια διαδικασία επαναλαμβάνεται ως την επιφάνεια του εδάφους.

Αφού διαρρεύσει αρκετό αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο και έχει δημιουργηθεί ένα αόρατο για εμάς μονοπάτι όπου και ο γύρω αέρας έχει ιονιστεί, δηλαδή εμφανίζονται εκεί ηλεκτρικά φορτία, αρχίζει η αντίστροφη πορεία.

Αρνητικά φορτία που συνωστίζονται πλέον στην επιφάνεια της Γης απωθούνται και αρχίζουν να ανεβαίνουν πιο εύκολα τώρα από τον ανοιχτό ήδη δρόμο με ταχύτητα δημιουργώντας τις γνωστές μας λάμψεις και τους θορύβους από την απότομη διαστολή του αέρα, αφού οι θερμοκρασίες φθάνουν σε χιλιάδες βαθμούς Κελσίου.

Μερικές φορές κατά την πρώτη κάθοδό τους τα ηλεκτρικά φορτία διακλαδίζονται και κατά την άνοδο μπορεί στο σημείο της διακλάδωσης να ακολουθήσουν τον δρόμο και πάλι προς τα κάτω. Έτσι τελικά αυτό που λέμε κεραυνός είναι πρώτα μια πορεία αόρατη σχεδόν για το μάτι μας από επάνω προς τα κάτω ενώ μετά έχουμε παλινδρομικές κινήσεις των αρνητικών φορτίων μεταξύ γης και νέφους που σε έναν κεραυνό φθάνουν και τις δέκα ή σπάνια τις 40!