Άνδρες με μάσκες. Νεαρά κορίτσια. Ένας σταθερά αυξανόμενος αριθμός σωμάτων. Ένα αξιομνημόνευτο όπλο (ένα μαχαίρι, ένα αλυσοπρίονο, ένας γάντζος, ένα... αναδευτήρας αλατιού).
Και μετά, φυσικά, υπάρχει το αίμα. Πολύ και πολύ αίμα.
Ανακατέψτε τα, λυγίστε τα, ανατρέψτε τα όπως θέλετε - αυτά είναι τα βασικά στοιχεία της ταινίας slasher, ενός από τα πιο επιτυχημένα υποείδη τρόμου.
Γεννημένα από τις συγκινήσεις που δημιουργήθηκαν από το The Texas Chain Saw Massacre (1974) του Tobe Hooper, το Halloween του John Carpenter (1978) και το Friday the 13th (1980) του Sean S. Cunningham, τα slashers έφτασαν στα ύψη τους στις αρχές της δεκαετίας του '80 ως διάδοχοι πρωτο-slashers όπως το Psycho (1960) του Alfred Hitchcock, το A Bay of Blood (1971) του Mario Bava, μαζί με μια σειρά από ιταλικές ταινίες giallo και ανεξάρτητες ταινίες της Βόρειας Αμερικής που καθιέρωσαν τα πρώτα τροπάρια. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80, τα slashers, τα οποία έβγαιναν σχεδόν κάθε εβδομάδα, σημείωσαν πτωτική τάση μέχρι που ο Wes Craven αναζωογόνησε τη φόρμουλα με το A Nightmare on Elm Street (1984). Και όταν τα slashers σταμάτησαν ξανά, ο Craven επέστρεψε για να βάλει περισσότερο αίμα στη δεξαμενή με το Scream (1996), το οποίο δημιούργησε μια αναγέννηση slasher της δεκαετίας του '90 που οδήγησε στην εποχή του slasher remake της δεκαετίας του '00.
Ένα που αναπτύσσεται εδώ και σχεδόν μια δεκαετία και δεν δείχνει κανένα σημάδι επιβράδυνσης. Είτε αυτές οι πρόσφατες ταινίες slasher λειτούργησαν ως νοσταλγικές ανατροπές, μοναδικές ανατροπές είτε χρησίμευσαν ως σημάδια της εποχής, το κοινό είναι πεινασμένο για περισσότερα. Και μέρος αυτού του διαρκούς ενθουσιασμού οφείλεται εν μέρει στη Maxine Minx (Mia Goth), η οποία τράβηξε τα βλέμματα στο throwback slasher X (2022) του Ti West, το οποίο οδήγησε σε ένα prequel Pearl (2022) και το πολυαναμενόμενο sequel τώρα στους κινηματογράφους, MaXXXine.
Εν αναμονή της ταινίας που θα κορυφώσει αυτό που μπορεί να γίνει ένα από τα μεγάλα franchise slasher όλων των εποχών, εδώ είναι μια ματιά πίσω στις καλύτερες σύγχρονες ταινίες slasher την τελευταία δεκαετία.
12. Sissy (2022)
'Sissy': Aisha Dee, 2022.SHUDDER/COURTESY EVERETT COLLECTION
Η αυστραλιανή ταινία Sissy των Hannah Barlow και Kane Senes προσεγγίζει το slasher μέσα από το φακό των φίλτρων του Instagram, των ψεύτικων χαμόγελων, ακόμη και των ψεύτικων φίλων. Όταν η δυσαρεστημένη lifestyle influencer Cecilia/Sissy (Aisha Dee) επανασυνδέεται με την παιδική της φίλη, Emma (Hannah Barlow), προσκαλείται στο μπάτσελορ πάρτι της. Γρήγορα συγκλονισμένη από τους νέους φίλους της Emma και τον πρώην νταή της παιδικής της ηλικίας, Alex (Emily De Margheriti), το παρελθόν της Cecilia έρχεται στην επιφάνεια, καθώς ο κόσμος της φιλτράρεται όλο και περισσότερο μέσα από λάμψη, αυτοκόλλητα και όλη την εξωπραγματική που μπορούν να προσφέρουν οι εφαρμογές κοινωνικών μέσων. Και τότε, ένας-ένας, οι παρευρισκόμενοι αρχίζουν να εξαφανίζονται. Σπάνια έχετε δει την αιματοχυσία πιο όμορφη.
11. The Fear Street Trilogy (2021)
'Fear Street Part 1' (1994): Maya Hawke as Heater.COURTESY OF NETFLIX
Η Leigh Janiak ζωντανεύει το Shadyside και το Sunnyvale σε αυτή την τριλογία εμπνευσμένη από τη μακροχρόνια σειρά βιβλίων του R.L. Stine. Μέσα από το 1994, το 1978 και το 1666, η τριλογία Fear Street εξερευνά τη μυστική ιστορία αυτών των δύο πόλεων, συνδυάζοντας στοιχεία της ταινίας slasher με μαγεία για μια σειρά που μοιάζει με ένα ποπ συνονθύλευμα των Scream, Friday the 13th και The Blood on Satan's Claw (1971). Ενώ κάθε ταινία έχει διαφορετικές στιγμές, συμπεριλαμβανομένου του ταλαντούχου καστ με επικεφαλής την Kiana Madeira και την Olivia Scott Welch, το 1994 είναι αναμφισβήτητα το αποκορύφωμα. Από τον πυρήνα των φίλων, τις πιτσιλιές χρώματος νέον και τη σφαγή στο σούπερ μάρκετ που οδήγησε στην εκ νέου ανακάλυψη του Intruder (1989) του Scott Spiegel, η ταινία του Janiak καταγράφει τις αιώνιες συγκινήσεις και τον ενθουσιασμό της παρακολούθησης μιας ταινίας slasher το καλοκαίρι με φίλους που θέλουν να γελάσουν όσο πηδούν στις θέσεις τους.
10. Terrifier 2 (2022)
'Terrifier 2': Lauren LaVera, 2022.BLOODY DISGUSTING/COURTESY EVERETT COLLECTION
Χρειάζονται πολλά για να δημιουργήσετε ένα νέο εικονίδιο slasher και συχνά εμφανίζονται από μέρη που δεν περιμένετε. Ο Damien Leone παρουσίασε τον κατά συρροή δολοφόνο Art the Clown (David Howard Thornton) στην ανεξάρτητη ταινία ανθολογίας του 2013 All Hallows Eve, η οποία γέννησε το slasher Terrifier τρία χρόνια αργότερα. Η ανεξάρτητη παραγωγή έχει μια χειροποίητη ποιότητα που αισθάνεται αξιοθαύμαστη, ειδικά όταν πρόκειται για πρακτικά αποτελέσματα. Αλλά η ιστορία δεν είναι ιδιαίτερα αξέχαστη. Ωστόσο, η τέχνη είναι δύσκολο να ταρακουνηθεί. Ο Λεόνε πήρε τις κριτικές της πρώτης του ταινίας και επέστρεψε με το slasher έπος Terrifier 2 (2022), ένα ταξίδι σχεδόν δυόμισι ωρών μέσα από σπλάχνα, μακελειό και σκοτωμούς που σίγουρα θα κάνουν ακόμα και τον πιο ατσαλένιο θαυμαστή του τρόμου να ανατριχιάσει (δεν αστειεύομαι με τον αναδευτήρα αλατιού ως αξέχαστο όπλο). Αλλά αυτό που είναι καλύτερο από όλα αυτά είναι ότι το Terrifier 2 χτίζει μια μυθολογία και δίνει στον Art the Clown έναν αντίπαλο αντάξιο με τη μορφή του τελευταίου κοριτσιού Sienna (Lauren LaVera), η οποία έχει γίνει γρήγορα ένα cult είδωλο στην κοινότητα τρόμου. Ο Leone θα κλείσει την τριλογία του με το Terrifier 3, που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο.
9. Freaky (2020)
'Freaky,' from left: Vince Vaughn, Kathryn Newton, 2020.BRIAN DOUGLAS/UNIVERSAL PICTURES/COURTESY EVERETT COLLECTION
Η Kathryn Newton έχει σίγουρα επηρεάσει τον χώρο του τρόμου φέτος με τη Lisa Frankenstein και την Abigail. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που χύνει αίμα, καθώς ανέλαβε το ρόλο της Millie στο εμπνευσμένο από το Freaky Friday slasher Freaky. Όταν μια υπερφυσική συνάντηση αναγκάζει τη Millie να ανταλλάξει πτώματα με τον τοπικό κατά συρροή δολοφόνο, The Butcher (Vince Vaughn), έχει 24 ώρες για να επιστρέψει πριν η αλλαγή γίνει μόνιμη. Ο Newton διαπρέπει στο ρόλο του ψυχρού, αιμοδιψή Butcher, ενώ ο Vaughn είναι εξίσου εντυπωσιακός ως ένα νευρικό, καρφί έφηβο. Ο σκηνοθέτης Christopher Landon και ο σεναριογράφος Michael Kennedy έχουν μετατρέψει την επανεφεύρεση των κωμωδιών των δεκαετιών του '70 και του '80 σε ένα υποείδος slasher με ταινίες όπως το Happy Death Day και το It's A Wonderful Knife. Ενώ υπάρχει ένας παράγοντας νοσταλγίας στο παιχνίδι, οι σκηνοθέτες έχουν επίσης βρει ένα μέσο για να χρησιμοποιήσουν μια ανθρωπιστική προσέγγιση σε αυτές τις ταινίες που χαράσσουν ένα χώρο για queer χαρακτήρες που εκείνες των ταινιών της δεκαετίας του '70 και του '80 δεν έκαναν ποτέ.
8. Hell Fest (2018)
'Hell Fest' from left: Bex Taylor-Klaus, Christian James, Reign Edwards, Amy Forsyth, 2018.CBS FILMS/COURTESY EVERETT COLLECTION
Ίσως ήταν απλώς θέμα χρόνου, αλλά το Hell Fest του Gregory Plotkin έμοιαζε κομμένο και ραμμένο για ένα μακροχρόνιο franchise, αλλά απλά δεν συνέβη. Το σκηνικό από μόνο του - ένα περιοδεύον θεματικό πάρκο τρόμου - είναι αρκετό για να δώσει λίγο χυμό στην ιδέα του franchise. Ωστόσο, το Hell Fest παραμένει απολαυστικό ως μία μόνο είσοδος, με τον συνεχώς δαιδαλώδη λαβύρινθο των αξιοθέατων του πάρκου και των σκοτεινών γωνιών. Συνδυάστε ένα συμπαθητικό καστ χαρακτήρων με επικεφαλής την Amy Forsyth, μια πραγματική σπανιότητα σε ταινίες slasher όπου υπάρχει πάντα τουλάχιστον ένα άτομο που μισείτε και έχετε κάποια γνήσια ενσυναίσθηση. Και αφήστε τους ελεύθερους στο πάρκο που καταδιώκεται από τον "The Other", έναν δολοφόνο που έχει μια συλλογή από διαφορετικές μάσκες, και έχετε μια ταινία slasher που μιλάει άμεσα για τη γοητεία των πάρκων τρόμου και των εμπειριών και την απατηλή φύση του κακού, στην οποία έχει πρόσβαση κάθε νεαρός ενήλικας τελικά. Αν και η ταινία δεν επανεφευρίσκει τη φόρμουλα slasher, είναι μια υπενθύμιση ότι η κλασική φόρμουλα τρόμου εξακολουθεί να λειτουργεί και ότι το Hell Fest θα μπορούσε εύκολα να προκαλέσει αίσθηση στη δεκαετία του '80.
7. Bodies Bodies Bodies (2022)
'Bodies Bodies Bodies,' from left: Amandla Stenberg, Maria Bakalova, Chase Sui Wonders, Rachel Sennott, 2022.ERIK CHAKEEN/A24/COURTESY EVERETT COLLECTION
Όσοι έχουν δει την ταινία της Halina Reijn γνωρίζουν ότι το Bodies Bodies Bodies δεν είναι τεχνικά μια ταινία slasher, αλλά είναι σίγουρα μια αποδόμηση ενός, μέχρι μια μάσκα θεραπείας που αντικαθιστά την κλασική μάσκα ενός κακού ταινίας slasher. Όταν μια ομάδα πλούσιων νεαρών ενηλίκων - με επικεφαλής ένα στοιβαγμένο καστ που περιλαμβάνει τις Amandla Stenberg, Maria Bakalova, Myha'la, Rachel Sennott, Chase Sui Wonders, Pete Davidson και τον μη νεαρό ενήλικα Lee Pace - παγιδεύονται σε μια έπαυλη κατά τη διάρκεια ενός τυφώνα, το παιχνίδι πάρτι Bodies Bodies Bodies παίρνει μια τροπή όταν ανακαλύπτουν το σώμα της ομάδας τους. Αυτό ξεκινά σε μια καταιγίδα κατηγοριών, προσβολών, αποκαλυφθέντων μυστικών, άλυτης ζήλιας και gaslighting. Είναι η Gen Z στα χειρότερά της και, ειλικρινά, πιο αστεία. Από την εμμονή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις ταξικές διαμάχες και τις μακρές λίστες μικρών παραπόνων, όλοι γίνονται ύποπτοι με αποτέλεσμα ένα αξέχαστο τέλος.
6. The Strangers: Prey at Night (2018)
'The Strangers Prey at Night': Emma Bellomy, 2018.AVIRON PICTURES/COURTESY EVERETT COLLECTION
Η συνέχεια του The Strangers (2008) του Bryan Bertino μεταφέρει τη δράση σε ένα πάρκο τροχόσπιτων όπου μια οικογένεια - Cindy (Christina Hendricks), Mike (Martin Henderson), Kinsey (Bailee Madison) και Luke (Lewis Pullman) - πολιορκούνται από μια τριάδα μασκοφόρων δολοφόνων, Dollface (Emma Bellomy), Pin-Up Girl (Lea Enslin) και ο Man in the Mask (Damian Maffei). Ενώ η συνέχεια δεν φτάνει στα ίδια ψυχρά και αδυσώπητα ύψη της πρώτης ταινίας, ο Roberts χαρτογραφεί ένα νέο μονοπάτι, φέρνοντας νέους τρόμους, εφευρετικές χρήσεις ενός άγνωστου σκηνικού και ευαισθησίες της δεκαετίας του '80 στο διεστραμμένο παιχνίδι της γάτας και του ποντικιού, συμπεριλαμβανομένης μιας ξεχωριστής σκηνής καταδίωξης στην πισίνα που διαδραματίζεται στο "Total Eclipse of the Heart" της Bonnie Tyler.
5. The Ranger (2018)
'The Ranger': Chloe Levine, 2018.UNCORK'D ENTERTAINMENT/COURTESY EVERETT COLLECTION
Η Jenn Wexler ανακτά τη φυσική τάξη των πραγμάτων στο punk-rock slasher της The Ranger, το οποίο απεικονίζει τον ομώνυμο κακό που κραδαίνει τσεκούρι, The Ranger (Jeremy Holm), ως μια καθαρή εξουσιαστική παρουσία και όχι ως μασκοφόρος ξένος. Ωστόσο, δεν είναι λιγότερο τερατώδης ή συντριπτικός. Όταν η Τσέλσι (Κλόι Λεβίν) και οι συμπαίκτες της βρίσκονται σε φυγή από τους τοπικούς αστυνομικούς, υποχωρούν στο δάσος, αλλά συναντούν τον Ρέιντζερ, ο οποίος όχι μόνο επιδιώκει να υποβάλει τους νεαρούς ενήλικες σε τεχνητούς κανόνες του δάσους, αλλά έχει επίσης δεσμούς με το παρελθόν της Τσέλσι. Αυτό που ακολουθεί είναι μια μάχη μεταξύ γενεών, καθώς οι νεαροί πανκ προσπαθούν να δανειστούν ένα δικό τους καταφύγιο, αλλά συγκρατούνται από έναν άνθρωπο που βλέπει το δάσος ως έδαφος και αυτή την κλεμμένη γη ως το προφανές πεπρωμένο του. Μια ιστορία κυκλικής αμερικανικής ιστορίας εκτυλίσσεται μέσα σε αυτά τα σκοτεινά δάση, φορτωμένα με παγίδες, πτώματα και υπενθυμίσεις της παροδικής ύπαρξης. Ο Ranger είναι ένα έξυπνα κατασκευασμένο slasher που έχει αποκτήσει όλο και περισσότερο νόημα σε έναν κόσμο όπου κάθε πράξη ειρήνης, διατήρησης και διαμαρτυρίας θεωρείται επικίνδυνη πράξη εναντίον εκείνων που ισχυρίζονται ότι κατέχουν τον κόσμο.
4. In a Violent Nature (2024)
'In a Violent Nature': Ry Barrett, 2024.PIERCE DERKS/IFC FILMS/COURTESY EVERETT COLLECTION
Ο Chris Nash παίρνει τη φόρμουλα του slasher και αλλάζει προοπτική από τους κατασκηνωτές σε εκείνη του εκδικητικού Johnny (Ry Barrett), ο οποίος ξυπνά μετά την κλοπή ενός μενταγιόν κοντά στον τόπο ταφής του. Ο Nash δεν κάνει καμία προσπάθεια να κρύψει το γεγονός ότι κάνει riffing την Παρασκευή και 13, με το πρόσωπο και την ιστορία του Johnny να προσεγγίζουν στενά τον Jason και την κυρία Voorhees. Αλλά το πείραμα του Νας με την προοπτική δημιουργεί μια διαφορετική σχέση μεταξύ θεατή και δολοφόνου. Ακολουθώντας τον Johnny καθώς καταδιώκει και σκοτώνει κατασκηνωτές, είναι δύσκολο να μην σκεφτούμε πώς τόσοι πολλοί από εμάς τους οπαδούς του slasher έχουμε συχνά μια συγγένεια ή ακόμα και ρίζα για τον δολοφόνο. Υπάρχει κάτι στον Michael, τον Jason και τον Freddy που μας αρέσει, συχνά περισσότερο από πολλούς από τους ίδιους τους χαρακτήρες. Ίσως επειδή είμαστε σε απόσταση, και καλύπτονται από κάποιο μυστήριο. Σε αυτή την ταινία αυτή η απόσταση εξαφανίζεται και οι κατασκηνωτές λαμβάνουν το μυστήριο που συνήθως παρέχεται στον δολοφόνο. Ελάτε για τις αιματηρές δολοφονίες - συμπεριλαμβανομένης μιας που ανταγωνίζεται για έναν από τους κορυφαίους όλων των εποχών στην ιστορία του slasher - αλλά μείνετε για το πείραμα σχετικά με τη σχέση μεταξύ προοπτικής και ενσυναίσθησης.
3. Scream VI (2023)
'Scream VI,' from left: Melissa Barrera, Jenna Ortega, Jasmin Savoy Brown, Mason Gooding, 2023.PHILIPPE BOSSE/PARAMOUNT PICTURES/COURTESY EVERETT COLLECTION
Το Radio Silence αναβίωσε το franchise Scream το 2022 με το Scream VI, το οποίο χρησίμευσε ως συνέχεια κληρονομιάς και εισήγαγε ένα νέο καστ χαρακτήρων, τους βασικούς τέσσερις: Sam Carpenter (Melissa Barrera), Tara Carpenter (Jenna Ortega), Mindy Meeks-Martin (Jasmin Savoy Brown) και Chad Meeks-Martin (Mason Gooding). Η συνέχεια μεταφέρει την ομάδα στη Νέα Υόρκη, όπου αντιμετωπίζουν ένα νέο και πιο αδίστακτο Ghostface. Αν και δεν είναι meta στο επίπεδο των δύο πρώτων συμμετοχών του Craven, το Scream VI παρέχει ενδιαφέροντα σχόλια για τις συνεχιζόμενες συνέχειες κληρονομιάς μετά το πέρασμα της σκυτάλης, την περιστασιακά καταπιεστική φύση των θεωριών θαυμαστών και τον σκοπό της δολοφονίας αγαπημένων χαρακτήρων. Το Scream VI ευδοκιμεί με τη δύναμη των μελών του καστ, τα σκηνικά και ένα γελοία αιματηρό φινάλε που βλέπει τον Sam να απελευθερώνεται πλήρως. Η έκτη προσθήκη δεν ξαναγράφει κανόνες, αλλά όταν πρόκειται να ακολουθήσετε συναρπαστικούς χαρακτήρες και να συνδυάσετε αυτό το franchise πολλών γενεών, το Scream VI είναι μια τρομακτική ταινία.
2. Halloween Ends (2022)
Jamie Lee Curtis and James Jude Courtney in 'Halloween Ends'UNIVERSAL
Σίγουρα, η τελευταία δόση του David Gordon Green στην τριλογία του Halloween έχει το μερίδιό της στους επικριτές. Αυτό μπορώ να το δεχτώ. Ωστόσο, θεωρώ ότι είναι η πιο ουσιαστική σκέψη του για τον Myers και τον Haddonfield. Ο Green προσγειώνεται στον πυρήνα του franchise του Halloween, "το κακό δεν πεθαίνει. Απλώς αλλάζει σχήμα». Παρά την προσδοκία ότι η ταινία θα επικεντρωθεί κυρίως σε μια αναμέτρηση μεταξύ της Laurie Strode (Jamie Lee Curtis) και του Michael Myers (James Jude Courtney), το Halloween Ends επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό σε έναν νεοσυσταθέντα κάτοικο του Haddonfield, τον Corey Cunningham (Rohan Campbell), έναν παρία της πόλης που κατηγορήθηκε ψευδώς για τη δολοφονία ενός παιδιού που έκανε babysitting εν μέσω της θέρμης που δημιουργήθηκε από την έξαρση του Myers. Μέσω του Cunningham και της σχέσης του με την εγγονή της Laurie, Allyson (Andi Matichak), το Haddonfield εκτίθεται όχι απλώς ως μια πόλη διεφθαρμένη από την ύπαρξη του Myers, αλλά ως μια πόλη που μπορεί κάλλιστα να είναι η αιτία της. Είναι ένα άρρωστο μέρος, γεμάτο σκληρούς ανθρώπους και σκληρές ιδέες, και ένα μέρος που χρειάζεται έναν μπαμπούλα. Το κακό δεν είναι κάτι που απλώς μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο, αλλά εξαπλώνεται και απορροφάται και μπορεί να συρρικνωθεί από μια τυχαία συνάντηση στους υπονόμους ή κοιτάζοντας έξω από ένα παράθυρο και βλέποντας την πόλη να αντανακλάται πίσω. Το Haddonfield δεν είναι τόσο διαφορετικό από οποιαδήποτε πόλη στην Αμερική και αυτό είναι που το κάνει τόσο τρομακτικό. Υπάρχει ένας Michael Myers που διαμορφώνεται παντού.
1. X (2022)
'X': Mia Goth, 2022.A24/COURTESY EVERETT COLLECTION
Μην ξεγελιέστε από τις αισθητικές παγίδες του. Θυμίζοντας τον Tobe Hooper και τον τρόμο και την πορνογραφία των τελών της δεκαετίας του '70, ο Ti West έχει περισσότερα στο μυαλό του από την τιτλοποίηση. Το X ακολουθεί μια ομάδα κινηματογραφιστών και ηθοποιών πορνογραφίας - Maxine Minx (Mia Goth), Bobby-Lynne Parker (Brittany Snow), Jackson Hole (Scott Mescudi). RJ Nichols (Owen Campbell), Lorraine Day (Jenna Ortega) και Wayne Gilroy (Martin Henderson) - οι οποίοι νοικιάζουν έναν ξενώνα σε ένα αγρόκτημα του Τέξας για να τραβήξουν την τελευταία τους φωτογραφία, εν αγνοία των ηλικιωμένων ιδιοκτητών του αγροκτήματος, Howard (Stephen Ure) και Pearl (που παίζεται επίσης από τον Goth). Ενώ το συνεργείο και οι ηθοποιοί προσπαθούν να ικανοποιήσουν το κοινό με την τελευταία τους ταινία, η Περλ αναζητά τη δική της ικανοποίηση. Αυτό που θα μπορούσε να παιχτεί για γέλια γίνεται μια τραγική και τρομακτική εξερεύνηση της σεξουαλικής καταπίεσης, της γήρανσης και της απώλειας της ομορφιάς που έρχεται με την απώλεια των ονείρων. Το X ενισχύεται περαιτέρω από το prequel του Pearl, το οποίο εξερευνά τα νιάτα και τα όνειρα της Pearl και τι την οδήγησε να γίνει η απειλή που αποδεικνύει ότι είναι στο X.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου