Ο λανθασμένος χαρακτηρισμός της μουσικής «world music», εκτός του ότι είναι εθνοκεντρικός, είναι παράλογος γιατί προφανώς όλοι είναι. Ωστόσο, έχει νόημα όταν μιλάμε για ένα άλμπουμ όπως το 1040 των La Sra. Tomasa, γιατί, ουσιαστικά, συγκεντρώνει ηχητικά θραύσματα (αλλά και ανθρώπινα θραύσματα) από τα πολυάριθμα και ανόμοια μέρη όπου έχει ηχογραφηθεί. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για έναν road disc, αν και αντί να αφηγηθούν ένα ταξίδι, αυτό που τους οδήγησε σε περιοδεία στο Μεξικό, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Κολομβία και το Βιετνάμ μεταξύ του τέλους του 2021 και του 2024 (ακριβώς 1040 ημέρες), μας λένε τι έχουν μάθει από αυτό. Γιατί το ταξίδι, αν γίνει με τα μάτια και τα αυτιά ορθάνοιχτα, καταλήγει πάντα να είναι εσωτερικό.
Στο τέταρτο άλμπουμ τους, το συγκρότημα Catalan-Canary επιβεβαιώνει την πορεία που επέλεξαν, ακόμα κι αν έρχεται σε αντίθεση με αυτό που η καταναλωτική κοινωνία ή η ίδια η μουσική βιομηχανία φαίνεται να απαιτεί σήμερα. Αρχικά, έχουν κάνει ένα άλμπουμ 19 κομματιών: ένα άλμπουμ για να ακούσετε ολόκληρο και αντί να σας διασκεδάσει, σας αναγκάζει να σταματήσετε και να ξεκουραστείτε επειδή είναι γεμάτο πολυπολιτισμικές μουσικές ιστορίες και αποχρώσεις. Ειδικά στα οκτώ ιντερλούδια, οι τίτλοι των οποίων δίνουν τις ακριβείς ημέρες και τόπους (αν και εκτός σειράς) στους οποίους καταγράφηκαν. Αλλά και στα 11 τραγούδια, όπου παρουσιάζουν διαφορετικές ηχηρότητες που συλλέχθηκαν από όλο τον κόσμο, αναμεμειγμένες με πολύτιμα μαθήματα ζωής.
Ξεκινώντας από το κέντρο του άλμπουμ, στο στιλιστικό εύρος που αναπτύσσει η La Sra. Tomasa στο 1040 βρίσκουμε έναν πυρήνα ήχων που είναι πολύ χαρακτηριστικοί γι 'αυτήν. Αυτό του 'KING OF MAMBO': ένα ανέμελο χιπ-χοπ που μιλάει για σθένος και κυνικότητα. το βάρος ενός μπολερό, αργό και πικρό, αναμεμειγμένο με την κίνηση του ρυθμού του «MALA FAMA», που ασχολείται με τις απογοητεύσεις της ζωής γενικά. και το συνθετικό τύμπανο και μπάσο του 'SEVA', όπου γυρίζουν τη μομφή για να μάθουν να απελευθερώνονται και να αφήνονται.
Ωστόσο, πέρα από το πιο αναγνωρίσιμο ύφος τους, η μπάντα φλερτάρει με στοιχεία μουσικής κουλτούρας από κάποια από τα μέρη που έχουν επισκεφτεί στο δρόμο. Όπως το Βιετνάμ, όπου έκαναν μια συνολική εμβάπτιση για να δημιουργήσουν το «MUNDO» από τοπικές ιστορίες, όργανα και συστατικά. Μεξικό, όπου συνέθεσαν μαζί με μια μπάντα mariachi το ranchera 'POR LA VIDA'. ή την Κολομβία, όπου ηχογράφησαν το δείγμα Marimba του «BÉBEME AGUA», ένα τραγούδι με ένα πολύ φυλετικό και πρωταρχικό ηχητικό πλαίσιο που, κατά κάποιο τρόπο, εκφράζει την εμπιστοσύνη στη δύναμη του ποταμού για να μάθεις να αφήνεις τον εαυτό σου στο επιλεγμένο μονοπάτι.
Από την άλλη, η έννοια του δρόμου είναι κρίσιμη το 1040. Ο δίσκος ξεκινά με το 'UN RUMBO SIN DESTINO', ένα κομμάτι που μας καλεί να κινηθούμε προς το άγνωστο σε ένα ταξίδι μέσα σε δύο κόσμους, αυτόν που μας περιβάλλει και αυτόν που κουβαλάμε μέσα μας, καθοδηγούμενοι από τα σημάδια που εκδηλώνονται στους χτύπους και τις εμπειρίες της καρδιάς μας. Και από εκεί γεννιέται η εσωτερική φωτιά που μας καθοδηγεί και μας βοηθά να αυτοπροσδιοριζόμαστε και να αφηγούμαστε τον εαυτό μας, ενσαρκωμένη στο ξέφρενο «CAMINO». Σε όλο το άλμπουμ, βρίσκουμε επίσης ορισμένα κομμάτια που γιορτάζουν τους δεσμούς που δημιουργούμε στην πορεία: το "ALEGRÍA EN ROJO", το οποίο αναμιγνύει το chiaroscuro μιας νύχτας με φίλους στη Βαρκελώνη με τον αναγνωριστικό ήχο ενός λαούτου των Καναρίων Νήσων. τον προαναφερθέντα «ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΜΠΟ» ή «POR LA VIDA»· ή «VIVE EN TI», μια νηφάλια και επίσημη περικοπή που ενεργοποιείται σιγά-σιγά και η οποία χρησιμεύει για να μάθει να αφήνει το έρμα ενός πόνου που έχει ήδη γίνει αποδεκτός από τον αποχαιρετισμό αγαπημένων ανθρώπων ή καταστάσεων.
Σε γενικές γραμμές, το 1040 μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι αν και ο κόσμος, η μουσική βιομηχανία, ο τουρισμός (μην χάσετε το καρναβάλι merengue του σαρκαστικού «EL CUADRADITO») ή το καταναλωτικό μοντέλο πηγαίνουν προς μια κατεύθυνση, το δικό τους είναι άλλο. Και στην πορεία, La Sra. Ο Tomasa γιορτάζει στιγμές όπως αυτές που αντικατοπτρίζονται στα ιντερλούδια: τη συνάντηση με αυτόν τον τύπο που έπαιζε κολομβιανή γκάιντα στο Μπρούκλιν ή τον 70χρονο άνδρα με μεταλλική κιθάρα στο Medellín, ή την τρελή συναυλία που είδαν πριν δώσουν τη συναυλία τους στο Ho Chi Mihn, ή τον σχηματισμό γιου jarocho που έκαναν στο Coyoacán, Πόλη του Μεξικού, ή εκείνη η μεγάλη στιγμή με την Kiko, την ιδιοκτήτρια ενός στούντιο στο Ώστιν (Τέξας), τραγουδώντας a capella στη μνήμη της μητέρας του...
Όλες αυτές οι μνήμες, που δεν αραιώνονται σαν δάκρυα στη βροχή, συνθέτουν ένα είδος mixtape ιστοριών που ενώνονται από την αξία που δίνει η μπάντα στη βιωματική μνήμη, δικαιώνοντας παρεμπιπτόντως την αξία του χρόνου ως πεπερασμένου πόρου. Για το λόγο αυτό, το μόνο πράγμα που το La Sra. Tomasa ζητά από εμάς ως ακροατές είναι να καταλάβουμε ότι το 1040 είναι ένα άλμπουμ που σχεδιάστηκε για να σταθείτε σε αυτό, όχι για να διασκεδάσετε από αυτό. Επειδή η τέχνη αισθάνεται καλύτερα όταν είναι μια ενεργητική άσκηση, όχι παθητική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου