Ο μπακαλιάρος ή βακαλάος λέγεται και γάδος αν και δεν πρόκειται ακριβώς για το ίδιο ψάρι. Πάντως το θεσπέσιο αυτό ψάρι ανήκει στο γένος Γάδος.
Στα αγγλικά ο μπακαλιάρος λέγεται cod, στα γαλλικά morue, στα ισπανικά bacalao, ενώ στα πορτογαλικά bacalhau, από όπου έχουμε "δανειστεί" και τη δική μας λέξη. Όλες αυτές οι λέξεις συνήθως αναφέρονται στο αλίπαστο ή παστό (δηλαδή αποξαρηραμένο και αλατισμένο) μπακαλιάρο και όχι στον φρέσκο.
Ο μπακαλιάρος είναι ένα απο τα ψάρια που αξιοποιεί ο άνθρωπος για τροφή και άλλες χρήσεις εδώ και και αιώνες. Αυτό οφείλεται στο ευχάριστο άρωμα, τα χαμηλά λιπαρά, και τις πολλές πρωτεΐνες που έχει αυτό το ψάρι. Ρόλο παίζει και το γεγονός ότι η σάρκα του μπακαλιάρου είναι πυκνή και λευκή και απολεπίζεται εύκολα.
Από το συκώτι του μπακαλιάρου παράγουμε το μουρουνέλαιο. Αυτό το «έλαιο του βακαλάου» είναι σημαντική πηγή για βιταμίνες (A, D, K) και λιπαρά οξέα (ωμέγα-3).
Ο βαλαλάος ήταν γνωστός ως τροφή από την εποχή των Βίκινγκς. Άλλωστε ήταν μάλλον οι Νορβηγοί που το έφεραν στην Ευρώπη. Ήταν όμως οι Άγγλοι, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι που το διέδωσαν και το έκαναν ένα τρομερό εμπορικό προϊόν.
Ο μπακαλιάρος αλιεύεται κυρίως στον Ατλαντικό, αλλά και στη Μεσόγειο, με δίχτυα και παραγάδι. Λογω υπεραλιείας όμως τα παγκόσμια αποθέματα αυτού του ψαριού έχουν μειωθεί δραματικά με πολλές χώρες όπως η Ισλανδία και ο Καναδάς να επιβάλλουν περιορισμούς στην αλιεία του.
Στην Ελλάδα, είναι έθιμο να τρώμε τηγανητό μπακαλιάρο την 25η Μαρτίου, αλλά η ελληνική κουζίνα έχει δεκάδες ακόμα συνταγές με μπακαλιάρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου