Η φράση “Φοβού τους Δαναους και δώρα φέροντες“ είναι η μετάφραση στα Ελληνικά της παροιμιώδους φράσης «Timeo Danaos et dona ferentes» που λέγεται δια στόματος Λαοκόοντος στο στίχο 49 της Αινειάδας, έργου του Βιργιλίου.
Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Λαοκόων, ένας από τους Τρώες ιερείς του Θυμβραίου Απόλλωνα, γιος του Πριάμου ή του Αντήνορα, είχε κατά την παράδοση ασεβήσει προς τον θεό του είτε επειδή είχε παντρευτεί και είχε γίνει πατέρας, είτε επειδή είχε έρθει σε σωματική επαφή με τη σύζυγό του μπροστά στο είδωλο του θεού στον ναό. Το αποτέλεσμα της ασέβειάς του ήταν η ‘μικρή’ σε μέγεθος εμπιστοσύνη από πλευράς των συμπολιτών του.
Όταν λοιπόν την ημέρα εκείνη του τελευταίου δέκατου χρόνου του πολέμου οι Τρώες είδαν ότι τα πλοία των εχθρών τους, των Ελλήνων είχαν αποπλεύσει και το μόνο που έστεκε στην παραλία τους ήταν ένα ξύλινο άλογο, ο Δούρειος Ίππος, ένιωσαν στην ολοκληρωτική τους πλειονότητα ανακούφιση μα και ενθουσιασμό για το δώρο που οι εχθροί τους είχαν αποφασίσει να τους αφήσουν, προφανώς ως δείγμα μετανοίας και υποταγής στο μεγαλείο της πόλης της Τροίας που κατάφερε και αντιστάθηκε χωρίς να αλωθεί.
Υπήρξε όμως ξαφνικά μια αντίδραση που εκφράστηκε από τη φωνή του Λαοκόοντα. Ο Βιργίλιος στην Αινειάδα μαρτυρεί τα λόγια του «Equo ne credite, Teucri / Quidquid id est, timeo Danaos et dona ferentes», δηλαδή «Μην εμπιστεύεστε το άλογο, Τρώες. / Οτιδήποτε κι αν είναι, φοβάμαι τους Έλληνες ακόμα κι όταν φέρνουν δώρα».
Η μυθική ιστορία μας είναι κατά βάση γνωστή. Οι Τρώες αψήφησαν τη συμβουλή του ξεγελασμένοι από τονΣίνωνα. Οργισμένος τότε ο Λαοκόων πέταξε το ακόντιό του στο ξύλινο άλογο. Εκείνη την ώρα ο θεός Ποσειδώνας, επειδή υποστήριζε τους Έλληνες, έστειλε δύο θαλάσσια φίδια και έπνιξαν τον Λαοκόοντα και τους γιούς του, Αντίφα (ή Αντιφάντη) και Θυμβραίο, εικόνα οικεία από το γλυπτό ρωμαϊκής περιόδου τριών Ροδίων καλλιτεχνών, το οποίο σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Βατικανού.
Ο Δούρειος Ίππος οδηγήθηκε από την κεντρική πύλη της εισόδου στο εσωτερικό της πόλης και η άλωσή της από τους Έλληνες ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα βράδυ. Η φράση όμως που ειπώθηκε από πλευράς του Λαοκόοντα σε μια προσπάθεια από πλευράς του να διασφαλιστεί, όσο περισσότερο είναι εφικτό, η ασφάλεια των συμπολιτών του έμεινε στο πέρασμα των αιώνων μέχρι σήμερα χωρίς αλλαγή ουσιαστική στη σημασία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου