Η εφηβεία είναι η περίοδος με τις μεγαλύτερες αλλαγές στη ζωή ενός ανθρώπου, αλλά και η περίοδος που ανακαλύπτει πολλά πράγματα για τον εαυτό του. Όταν γνωρίζεις ποιος είσαι, τι σου αρέσει και τι όχι, μπορείς να οδηγήσεις τη ζωή σου εκεί που επιθυμείς. Το να ξέρεις τι σε κάνει να ξεχωρίζεις και να μπορείς να το πραγματοποιήσεις, φέρνει μεγάλη χαρά και εκπλήρωση. Δυστυχώς, για κάποιους, αυτό είναι εύκολο να το λένε, αλλά δύσκολο να το κάνουν.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα τους έφηβους που παίρνουν ελάχιστη αγάπη από τους γονείς τους και ζουν σε ένα μη υγιές οικογενειακό περιβάλλον. Αυτές οι εμπειρίες έχουν άμεσα αρνητική επίδραση στην ακαδημαϊκή τους πορεία, τις σχέσεις, τη συμπεριφορά και την πορεία της ζωής τους. Σε απόλυτη απόγνωση, αναζητούν την αγάπη και την επιβεβαίωση σε λάθος ανθρώπους και έχουν αρνητική στάση προς το σχολείο και την εκπαίδευσή τους. Πρόκειται για μία τραγική διαδικασία με τα παιδιά να καταλήγουν δυστυχισμένα.
Ο καθηγητής και συγγραφέας Dennis Trittin υποστηρίζει πως τα τελευταία χρόνια είχε πολλές ευκαιρίες να μιλήσει με έφηβους και νεαρούς ενήλικες, που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο αντιμετώπιζαν δύσκολες καταστάσεις. Έβλεπαν το σχολείο ως εμπόδιο και τον εαυτό τους ως μη αρκετό. Αυτές μάλιστα είναι κάποιες από τις πιο συχνές ερωτήσεις που έκαναν.
Τι μπορεί να αξίζω όταν οι γονείς μου δεν μου λένε ποτέ ότι με αγαπούν;
Τι νόημα έχει να πηγαίνω στο σχολείο; Δεν θα χρησιμοποιήσω ποτέ αυτές τις γνώσεις έτσι κι αλλιώς.
Τι μπορώ να κάνω για να πείσω τους γονείς μου να με αφήσουν να ζήσω το όνειρό μου;
Δεν είμαι τόσο έξυπνος και η οικογένειά μου δεν έχει χρήματα. Μπορώ ακόμα να πετύχω;
Το μοναδικό πράγμα που νοιάζει τους γονείς μου είναι η απόδοση μου στο σχολείο, ενώ εμένα όχι. Πώς πρέπει να το αντιμετωπίσω;
Αυτές οι συζητήσεις είναι αποκαρδιωτικές. Αλλά, είναι επίσης ενδιαφέρον ότι αυτά τα παιδιά κάνουν τις περισσότερες ερωτήσεις και ψάχνουν απεγνωσμένα —για ελπίδα και αξία— παρόλο που μπορεί να μην φαίνεται εκ πρώτης στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν την τεράστια αξία που έχει η ζωή τους, αλλά και τις άπειρες δυνατότητες που έχουν οι ίδιοι. Πώς θα τα καταφέρουμε;
Τόνισε τους πως κανένας άνθρωπος, και κυρίως ένας έφηβος, δεν έχει πλήρη επίγνωση των δεξιοτήτων και ικανοτήτων που διαθέτει στον χαρακτήρα του. Χρειάζονται τη συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους, ώστε να αποκτήσουν περισσότερη γνώση και να εξελιχθούν.
Οι γονείς μπορούν να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά τους κατανοούν τη μοναδικότητα και την αξία τους. Θα πρέπει να εκτιμούν περισσότερο το παιδί κι λιγότερο την απόδοσή του.
Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να προσφέρουν ευκαιρίες για αξιολογήσεις δεξιοτήτων/ικανοτήτων και προγράμματα όπου φίλοι, συγγενείς και μέντορες βοηθούν τα παιδιά να εξελιχθούν.
Να θυμάσαι πως το σημαντικότερο είναι πως ο έφηβος θα πρέπει να καταλάβει πως στη ζωή του χρειάζεται πάντα να ελπίζει. Η ελπίδα γεννά κίνητρα, και τα κίνητρα μάς βοηθούν εκφράσουμε το πάθος και να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας. Αυτά είναι ζωτικής σημασίας δώρα και θα πρέπει να τα δίνουμε όλοι απλόχερα στους έφηβους.
Πηγή: 247moms.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου