Τις προάλλες στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι τηλεθεατές παρακολούθησαν με τρόμο ένα νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο Gregg Wallace: The British Miracle Meat. Ο Wallace, ραδιοτηλεοπτικός παραγωγός γνωστός για τη συμμετοχή του στο ριάλιτι μαγειρικής του BBC MasterChef, πρωταγωνίστησε σε ένα μισάωρο πρόγραμμα του Channel 4 σχετικά με μια νέα εξέλιξη στην τεχνολογία τροφίμων. «Αυτό», είπε κρατώντας χαρούμενος μια μπριζόλα, «είναι συνθετικό ανθρώπινο κρέας. Μια πρωτεΐνη από ανθρώπινα κύτταρα». Έμοιαζε με βοδινό κρέας, αναφέρει το BBC.
Η Good Harvest, συνέχισε, είναι μια εταιρεία που παράγει έξι τόνους συνθετικού ανθρώπινου κρέατος κάθε μέρα. Ο Wallace ξεναγήθηκε στο εργοστάσιο παραγωγής όπου 30 κιλά «κέικ» κρέατος καλλιεργούνταν σε δεξαμενές πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά από λεπτές φέτες ανθρώπινης σάρκας που παρέχονται από αμειβόμενους δωρητές.
Ο ενθουσιώδης Wallace κάλεσε και τον σεφ Michel Roux Jr για να δοκιμάσουν μαζί μερικές μπριζόλες. Το ζευγάρι συζήτησε το terroir, το κομμάτι δηλαδή που καλλιεργείται από δωρητές στη βορειοανατολική Αγγλία.
Ο Wallace πήρε επίσης συνέντευξη από μια 67χρονη γυναίκα, η οποία είπε ότι αναγκάστηκε να κάνει δωρεά λόγω της ακρίβειας. «Ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά όταν πρέπει να πάρεις το λεωφορείο και να πας και να σου βγάλουν λίγη σάρκα από το χέρι για χρήματα», είπε. Στη συνέχεια μάθαμε ότι το νέο premium προϊόν της εταιρείας θα ήταν το κρέας που θα δημιουργηθεί με «δωρεές» παιδιών.
Η ανατροπή
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι περισσότεροι τηλεθεατές το είχαν συνειδητοποιήσει. Δεν ήταν αληθινό ντοκιμαντέρ. Ήταν μια φάρσα εμπνευσμένη από το A Modest Proposal του Jonathan Swift, το σατιρικό δοκίμιο του 1729 που ανέφερε ότι οι φτωχοί στην Ιρλανδία έπρεπε να πουλήσουν τα παιδιά τους ως φαγητό στους πλούσιους.
Παρ’ όλη την παράξενη ιδέα, ωστόσο, ο διευθυντής του προγράμματος, Tom Kingsley, είπε ότι η εκπομπή είχε σκοπό να σατιρίσει τον τρόπο που η ακρίβεια θεωρείται φυσιολογική: «Θέλαμε να κάνουμε το κοινό αισθάνεστε θυμωμένοι για το πόσο άδικη έχει γίνει η χώρα μας και πόσο απαίσιο είναι να αποδεχόμαστε αυτή την κατάσταση. Η αντίδραση των θεατών αποδεικνύει την άποψή μας: αν οι άνθρωποι μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήταν αληθινό, τότε δείχνει πόσο ζοφερά έχουν γίνει τα πράγματα».
Αλλά ο Kingsley λέει ότι οι σκηνοθέτες δεν είχαν σκοπό να ξεγελάσουν τους θεατές: «Η πρόθεσή μας δεν ήταν να δημιουργήσουμε μια φάρσα – απλώς πιστεύαμε ότι η σάτιρα θα ήταν πιο ισχυρή αν αιφνιδίαζε τους τηλεθεατές. Ήθελα να σεβαστώ το στυλ ενός mainstream τηλεοπτικού ντοκιμαντέρ, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι ο κόσμος θα το πίστευε για περισσότερο από λίγα λεπτά».
«Εκτός από το να στοχεύουμε το κατεστημένο, κοροϊδέψαμε επίσης τον τρόπο με τον οποίο τα τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ είναι τόσο επιφανειακά. Οι παρουσιαστές δεν κάνουν προκλητικές ερωτήσεις και οι προβληματικές λεπτομέρειες παρακάμπτονται στα γρήγορα».
Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο στην βρετανική τηλεόραση. Σε εκπομπές όπως το Brass Eye του Chris Morris (1997-2001) και το Da Ali G Show του Sacha Baron Cohen (2000-2004), και οι δύο στο Channel 4, οι ψεύτικοι παρουσιαστές έθεταν παράλογες ερωτήσεις σε αξιόλογες προσωπικότητες που πίστευαν ότι συμμετείχαν σε σοβαρά ντοκιμαντέρ.
Το βρετανικό τηλεοπτικό «γεγονός» Ghostwatch μεταδόθηκε στο BBC One το Halloween του 1992 και παρουσιάστηκε ως ζωντανή μετάδοση με παρουσιαστή τον Michael Parkinson. Ο υποτιθέμενος σκοπός του ήταν να συγκεντρώσει στοιχεία για το υπερφυσικό. Παρουσίαζε πλάνα από φαινόμενα poltergeist και κορυφώθηκε με μια κακόβουλη οντότητα που κατέλαβε το τηλεοπτικό στούντιο. Ήταν πραγματικά τρομακτικό, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες κλήσεις στο BBC και οργή στις εφημερίδες.
«Το Ghostwatch πάντα προοριζόταν να είναι δύο πράγματα», λέει ο συγγραφέας του Stephen Volk στο BBC Culture. «Πρώτα από όλα, μια τρομακτική ιστορία φαντασμάτων. Δεύτερον, θα υπήρχε ένα υποκείμενο σάτιρας σχετικά με την ίδια την τηλεόραση και τα μέσα ενημέρωσης. Η ιδέα μιας ελαφριάς ψυχαγωγικής εκπομπής του BBC που εξερευνά το παραφυσικό στην τηλεόραση. Οι διάσημες προσωπικότητες ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα».
«Τώρα ζούμε στην εποχή των ψεύτικων ειδήσεων –ακόμα και πριν μπούμε στην τεχνητή νοημοσύνη– επομένως δεν υπήρξε ποτέ πιο σημαντική στιγμή για να αναρωτηθούν οι άνθρωποι από πού παίρνουν τις πληροφορίες τους, από ποιον και αν μπορούν να τις εμπιστευτούν».
https://mikropragmata.lifo.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου