Το Take Me Home της Liz Sargent, μια βαθιά προσωπική ταινία μικρού μήκους που έκανε το ντεμπούτο της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance, θα ξαναχτιστεί ως μεγάλου μήκους ταινία.
Η προσαρμογή γίνεται σε συνεργασία με το Caring Across Generations, έναν εθνικό οργανισμό υπεράσπισης που επικεντρώνεται στη γήρανση, την αναπηρία και τη φροντίδα, ο οποίος θα βοηθήσει στη χρηματοδότηση του έργου, ενώ θα συγκεντρώσει πρόσθετη χρηματοδότηση εν μέρει μέσω φιλανθρωπικής υποστήριξης. Τα γυρίσματα αναμένεται να ξεκινήσουν αυτό το φθινόπωρο με προβλεπόμενη ημερομηνία κυκλοφορίας κάποια στιγμή το επόμενο έτος. Το Caring Across Generations δεσμεύεται επίσης να ηγηθεί μιας εκστρατείας αντίκτυπου σε συνδυασμό με το λανσάρισμα.
Η Σάρτζεντ έγραψε, σκηνοθέτησε και παρήγαγε την ταινία μικρού μήκους βασισμένη στη δική της μοναδική οικογενειακή κατάσταση. Έγραψε μια στήλη επισκεπτών για το The Hollywood Reporter τον περασμένο Νοέμβριο, η οποία περιγράφει καλύτερα τις λεπτομέρειες του έργου και γιατί έφτασε τόσο κοντά στο σπίτι - και γιατί γυρίστηκε στο πραγματικό σπίτι των γονιών της. Ο Σάρτζεντ μεγάλωσε ως μεσαίο παιδί 11 ετών. Οι θετοί γονείς της είχαν τέσσερα βιολογικά παιδιά και υιοθέτησαν άλλα επτά, συμπεριλαμβανομένων αρκετών με αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένης της αδελφής της, Άννας, την οποία πρωταγωνίστησε.
«Το Take Me Home επικεντρώνεται σε δύο αδελφές – η μία ανάπηρη, η άλλη όχι – καθώς πρέπει να επεξεργαστούν τη σχέση τους μετά το θάνατο της μητέρας τους. Αρχικά, επικεντρώθηκε στους αγώνες του αρτιμελούς αδελφού: μιας ηρωικής αδελφής με μεγάλη, οραματική καρδιά. Αλλά το σενάριο μετατράπηκε σε ένα οικείο κλισέ του Χόλιγουντ, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι είναι η οπτική γωνία του ανάπηρου αδελφού που είναι η ανείπωτη ιστορία. Επειδή η ταινία είναι γραμμένη με τη φωνή της αδελφής μου, με λέξεις και φράσεις και αλληλεπιδράσεις που έχω δει, δεν θα μπορούσα να φανταστώ κανέναν άλλο εκτός από την Άννα να παίζει στο έργο», έγραψε η Σάρτζεντ στη στήλη της.
Και συνέχισε: «Όταν ξεκίνησα να κάνω τη μικρού μήκους ταινία μου Take Me Home, ήθελα να θέσω ερωτήματα σχετικά με τις ευθύνες μας απέναντι στην οικογένεια καθώς μεγαλώνουμε. Η ταινία καταγράφει μια φοβισμένη μεταβατική στιγμή για οικογένειες που περιλαμβάνουν ένα αγαπημένο πρόσωπο που δεν μπορεί να ζήσει μόνο του: Τι κληρονομείται; Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια του αμερικανικού συστήματος υγειονομικής περίθαλψης όταν ζούμε στο περιθώριο της ζωής;
Τα ερωτήματα που τέθηκαν παραπάνω συνδυάζονται όμορφα με το είδος των συνομιλιών που το Caring Across Generations ελπίζει να προκαλέσει, να επεκτείνει και να μεταμορφώσει μπαίνοντας στην επιχείρηση περιεχομένου. Η εκτελεστική διευθύντρια Ai-jen Poo, η οποία ηγείται επίσης της Εθνικής Συμμαχίας Οικιακών Εργαζομένων, θα είναι εκτελεστική παραγωγός στην προσαρμογή μεγάλου μήκους. Η Jane Shin Park, εκτελεστική παραγωγός στη μικρού μήκους, παρείχε αρχική χρηματοδότηση για το έργο. Στο μέτωπο της φροντίδας, ένα ποσοστό των εσόδων της ταινίας θα πάει στην Άννα για τις συνεχιζόμενες ανάγκες φροντίδας της, ενώ παράλληλα θα βοηθήσει στη δημιουργία μακροπρόθεσμης οικονομικής σταθερότητας.
Πέρα από την έμπνευση και την πλοκή, η ταινία μικρού μήκους ήταν μια πραγματική οικογενειακή υπόθεση. Εκτός από τα γυρίσματα στο σπίτι της Άννας όπου ζούσε με τους γονείς της, η μητέρα του Σάρτζεντ έπαιξε μια εκδοχή του εαυτού της. Ο σύζυγος της Σάρτζεντ, Μίνωας Παπάς, υπηρέτησε ως παραγωγός και κινηματογραφιστής. Το άλλο siste του ΣάρτζεντΗ Μόλι Τζόρνταν, με την οποία συνεργάζεται ως συν-κηδεμόνες της Άννας, υπηρέτησε ως συνεργάτης παραγωγός. Μια παρόμοια στενή ομάδα αναμένεται για την προσαρμογή μεγάλου μήκους, και αυτή περιλαμβάνει την Άννα, η οποία παρέδωσε δημιουργικές συνεισφορές που ενορχηστρώθηκαν για να ταιριάζουν με τις ικανότητές της και να μεγιστοποιήσουν τη συμμετοχή της.
Τα νέα της προσαρμογής έρχονται κατά τη διάρκεια μιας πολυάσχολης εβδομάδας για τις αδελφές. Η Λιζ, η Μόλι και η Άννα εμφανίστηκαν στον Λευκό Οίκο την Τρίτη για μια εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Γραφείο Δημόσιας Δέσμευσης για τους υποστηρικτές της αναπηρίας για να σηματοδοτήσουν την 25η επέτειο της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ στην υπόθεση Olmstead εναντίον L.C. Η υπόθεση-ορόσημο επιβεβαίωσε το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να λαμβάνουν κρατική υποστήριξη και υπηρεσίες.
Η κινηματογραφίστρια Λιζ Σάρτζεντ, ακροαριστερά, ποζάρει με τις αδελφές της Άννα και Μόλι μέσα στον Λευκό Οίκο στην Ουάσινγκτον στις 18 Ιουνίου 2024. SARA STADTMILLER/CARING ACROSS GENERATIONSΗ Λιζ και η Άννα παρουσιάστηκαν στο βήμα κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος που είδε επίσης υποστηρικτές και ανώτερους αξιωματούχους της κυβέρνησης Μπάιντεν-Χάρις να μιλούν για πόρους και ένταξη, ενώ ερευνούσαν το σημερινό τοπίο για τα άτομα με αναπηρία στην Αμερική. Μπορείτε να δείτε ολόκληρη την εκδήλωση παρακάτω.
«Δεν είναι δύσκολο να κάνεις πραγματικά προσιτές ταινίες. Απλά πρέπει να είσαι ανοιχτός στο να σκέφτεσαι δημιουργικά», δήλωσε η Σάρτζεντ, η οποία μίλησε για το πώς η δημιουργία ενός πιο περιεκτικού κινηματογραφικού σκηνικού οδήγησε σε ισχυρές και αυθεντικές ερμηνείες στο έργο της. «Είμαι ενθουσιασμένος που συνεργάζομαι με το Caring Across και προωθώ νέα μοντέλα για δίκαιες κινηματογραφικές πρακτικές που προωθούν την αναπηρία».
Η Lydia Storie, διευθύντρια πολιτιστικής αλλαγής στο Caring Across Generations, η οποία θα είναι εκτελεστική παραγωγός του έργου, πρόσθεσε: «Το Take Me Home είναι ένα σπάνιο παράδειγμα ταινίας που αγκαλιάζει τις προοπτικές των ηλικιωμένων και των ενηλίκων με αναπηρία και τολμά να φανταστεί έναν κόσμο όπου όλοι μπορούν να ευδοκιμήσουν. Σχεδιάζουμε να συσκευάσουμε την ταινία με τρόπο που να αντικατοπτρίζει αυτό το όραμα μέσω ενός καινοτόμου μοντέλου χρηματοδότησης και μιας περιεκτικής και προσβάσιμης διαδικασίας παραγωγής».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου