Η πέμπτη ποιητική συλλογή της βραβευμένης από την Ακαδημία Αθηνών Χρύσας Κοντογεωργοπούλου (Μαγκλίνη), αποτελείται από αρκετές υποσυλλογές, σε μια ενιαία -θα μπορούσε να πει κάποιος- σύνθεση, που διατηρεί ωστόσο την αυτοτέλειά της, και ίσως, μια «συνέχεια» της βραβευμένης συλλογής «Λύπη ένα Φτερό» (Εκδ. 24 Γράμματα). Μια ωδή με στάχυα, μια σιτ-ω-δία (με το λεκτικό παιχνίδι σιτοδεία-σιτωδία), που ουσιαστικά αναφέρεται στο ανθρώπινο δράμα.
Με μεικτή τεχνική (οπτικό ποίημα, ποιητικό πεζογράφημα, έμμετρο και ελεύθερο στίχο αλλά και χαϊκού), η ποιήτρια «τραγουδά με στάχυα» τα αιώνια ερωτήματα της ύπαρξης: την προδοσία, τη ματαίωση αλλά και την ελπίδα.