Οι Τρωάδες γίνονται μιούζικαλ

Μια μουσική ανάγνωση στη δημοφιλή τραγωδία του Ευριπίδη απόψε και αύριο στην Επίδαυρο

«Πάνω. Σήκωσε το κεφάλι. Ορθωσε το λαιμό...», είναι τα πρώτα λόγια της Εκάβης στις «Τρωάδες» του Ευριπίδη (στη μετάφραση της Ελσας Ανδριανού). Λόγια που αφυπνίζουν και κινητοποιούν, λόγια άρρηκτα συνδεδεμένα με την ιστορία μας και την ιδιοσυγκρασία μας. Λόγια που κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Και αν οι εκάστοτε εξουσιαστές εξολοθρεύουν τις Κασσάνδρες, τις Ανδρομάχες και τους Αστυάνακτές μας, αυτό που δεν μπορούν να εξολοθρεύσουν είναι την Εκάβη μέσα μας. Τη βασίλισσα - παρελθόν μας, που τρέφει τους αγώνες μας και χλευάζει την υποταγή μας.

Οι συντελεστές

Τριάντα δύο μουσικοί και δεκαπέντε ηθοποιοί επιχειρούν μια μου

σική ανάγνωση - υπό τύπον μιούζικαλ - σε ένα κλασικό έργο, σε μια από τις πιο δημοφιλής σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη, τις «Τρωάδες», χάρη στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας, σε σκηνοθεσία και μουσική του Θοδωρή Αμπαζή.

«Είναι ένα έργο που μιλάει για τους ηττημένους», λέει η Εκάβη της παράστασης Αννα Κοκκίνου. «Είναι όμως ο θρίαμβος του ηττημένου, γιατί η ήττα έχει και έναν θρίαμβο. Η Εκάβη, που έζησε τη μεγάλη καταστροφή της Τροίας, αντιτάσσει στην εξουσία όλες τις εσωτερικές της δυνάμεις. Ο Ευριπίδης έχει και άλλες ηρωίδες που κοιτούν αυτήν τη σκοπιά της γυναίκας, όπως είναι η Μήδεια, και είναι πραγματικά απορίας άξιο που τον λένε μισογύνη. Πιστεύω ότι κανείς άλλος δεν έχει δει με αυτόν τον τρόπο αυτό το κομμάτι της τρομερής φύσης της γυναίκας».

Οι Τρωάδες απηχούν, όχι τον πόλεμο ή την ήττα, αλλά την υπέρβαση παντός ορίου στη διαχείριση κρίσεων εκ μέρους των «διαχειριστών», δηλαδή των νικητών. Η ιστορία αναπτύσσεται στη «νεκρή ζώνη» μεταξύ μιας κατάκτησης και ενός ολοκληρωτικού αφανισμού και κλείνει με την εξάλειψη της προοπτικής των ηττημένων και την απαρχή της καταστροφής των νικητών, εντέλει την έναρξη μιας νέας εποχής που προκαλεί δέος και δεν υπόσχεται τίποτα.

«Η παράσταση υπηρετεί το κείμενο αξιοποιώντας μουσικά όλα τα υλικά της τραγωδίας», σημειώνει ο σκηνοθέτης Θοδωρής Αμπαζής. «Ακολουθεί τη δομή του έργου και προτείνει νέους τρόπους σκηνικής εκφοράς με κυρίαρχη τη μουσική. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για ένα συμφωνικό έργο ενορχηστρωμένο για μαντολίνα, κιθάρες, κόντρα μπάσο, σαξόφωνο, λυρικές φωνές, ομιλίες, κινήσεις σωμάτων και χειρονομίες. Κάθε σκηνή είναι μια συνολική σύνθεση όλων των στοιχείων με στόχο να προβληθεί πολυσήμαντα η δραματουργία. Η μουσική δεν ταυτίζεται με κάποιο μουσικό είδος αλλά εμπεριέχει παραδοσιακά - ελληνικά και ξένα - στοιχεία μέχρι μπαρόκ, μίνιμαλ και τζαζ. Συνειδητά αποφεύγεται η ταύτιση με ένα είδος, αν και τα νυκτά έγχορδα δίνουν μια χροιά αρχαίων χρόνων, όχι απαραίτητα ελληνική».

Στην παράσταση που σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αμπαζής παίζουν οι: Αννα Κοκκίνου, Κατερίνα ∆ιδασκάλου, Κόρα Καρβούνη, ∆ανάη Σαριδάκη, Τζωρτζίνα ∆αλιάνη, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Απόστολος Πελεκάνος, Μιχαήλ Μαρμαρινός. Συμμετέχουν επταμελής Χορός γυναικών και η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Πάτρας «Θανάσης Τσιπινάκης».

Πηγή:  tanea.gr/