Είναι Πέμπτη βράδυ, βρισκόμαστε με κάτι φίλους για ένα
χαλαρό ποτό στο Γκάζι. Την επόμενη μέρα επιστρέφω στην Θεσσαλονίκη για τις
τελευταίες προετοιμασίες του 11ου Thessaloniki Hip Hop Festival. Στην
παρέα εκτός των άλλων είναι ο Γιάννης, ηθοποιός στο θέατρο, απόφοιτος του
τμήματος Βιβλιοθηκονομίας. Μου εξηγεί γιατί άφησε τη δουλειά του και
ξαναπιάστηκε με το θέατρο. Μιλάμε περί «πολιτισμικών δρώμενων στην Ελλάδα», μου
λέει για την Αθήνα, του λέω για την Θεσσαλονίκη. Καταλήγει στο ότι στην
Θεσσαλονίκη, ανέκαθεν ήταν το μέρος όπου άνθιζαν ανεξάρτητες και πρωτοποριακές
προσπάθειες στο χώρος της τέχνης και του πολιτισμού αλλά σπάνια υπήρχε
συνέχεια. Και ακόμα πιο σπάνια εξέλιξη. Έχει δίκιο.
Του λέω για το πώς ξεκινήσαμε το THHF, όταν ακόμα δεν λεγόταν THHF, το 2003. Μια παρέα εικοσάχρονων προσκαλεί τα συγκροτήματα που γουστάρει, με μοναδική επιβράβευση ο κόσμος να επιστρέψει σπίτι του με ένα χαμόγελο, σαν το δικό μας. Και χρόνο με το χρόνο, πώς αυτό μας συνέπαιρνε και θέλαμε να δώσουμε και άλλη ενέργεια, και άλλη αγάπη και να κάνουμε διαφορετικά και ξεχωριστά πράγματα κάθε Δεκέμβριο. Και όλα αυτά με ένα εξωτερικό περιβάλλον, όχι απλά που να μην προσφέρεται για να αγκαλιάσει μια διεθνή γιορτή μιας κουλτούρας που έχει σημαδέψει τόσες γενιές από τα 90’sκαι μετά, αλλά πολλές φορές εχθρική ακόμα και πολεμική. Για έξι μήνες κάθε χρόνο, μια μικρή ομάδα ανάμεσα σε χαρτιά, αφίσες, flyers, αυτοκόλλητα, cd, να φωνάζει, να αγχώνεται, να τρέχει να μαζέψει τα σπασμένα αλλά πάντα όταν τα φώτα σβήνουν και η αυλαία πέφτει, να μαζεύεται και να τρώει σούπα τα ξημερώματα μιας χειμωνιάτικης Κυριακής. Κάθε φορά, ο πήχης ανέβαινε, κάθε THHF και πιο δύσκολο. Η ανακοίνωση που βγάλαμε πέρσι τέτοια εποχή, λίγες μέρες πριν την θεαματική δέκατη THHF επέτειο, έχοντας φτάσει, από μια μικρή συναυλία-μάζωξη 300 ατόμων, να εμπεριέχει όλες τις εκφάνσεις του Hip Hop και να αποτελεί πλέον highlight για όλη την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανιών, έκλεινε με τη φράση: Το αν θα τα ξαναπούμε είναι προπαντός θέμα αντίληψης.
Η
αλήθεια είναι ότι είχαμε προαποφασίσει το 10ο THHF, να είναι και το
τελευταίο. Το είχαμε ψιλοανακοινώσει στα συγκροτήματα από πριν, οι φήμες
κυκλοφορούσαν από δω και από εκεί. Θέλαμε να «κλείσει ο κύκλος» με το καλύτερο
φεστιβάλ που είχαμε κάνει ποτέ, καλώντας όλους όσους πέρασαν από τη σκηνή τα
τελευταία χρόνια. Και το πετύχαμε. Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν μέχρι το
καλοκαίρι πιο ανάλαφροι. Θα ήταν ο πρώτος χειμώνας εδώ και μια δεκαετία, που θα
είχαμε λίγο ελεύθερο χρόνο να ασχοληθούμε και με άλλα πράγματα που μας αρέσουν.
Το σκεπτικό ήταν, όταν ξεκινούσαμε back in the days, ότι ένα μεγάλο φεστιβάλ
έλειπε από τη σκηνή. Εν έτη 2013, η κοινωνία έχει άλλες προτεραιότητες, εδώ δεν
έχει να φάει ο κόσμος, who gives a damn about Hip Hop? Αλλά αυτά παθαίνεις όταν
«προαποφασίζεις». Δεν ήταν τόσο απλό. Το μήνυμα έφτασε από όλες τις πλευρές της
Ελλάδας και δεν σήκωνε αντίρρηση «Περιμένουμε το THHF». Και τώρα τι κάνουμε;
Όταν είμαι μπερδεμένος για μια απόφαση, προσπαθώ να επιστρέψω νοητικά στην
προηγούμενη φορά που ήμουν 100% σίγουρος για κάτι.
Στην προκειμένη επέστρεψα,
11 χρόνια πριν όταν ξεκινούσαμε δειλά δειλά να προσεγγίζουμε το πρώτο
συγκρότημα, μετά το δεύτερο κ.ο.κ. Και έτσι αβίαστα, μέσα σε λίγους μήνες το
concept για τη δεύτερη δεκαετία THHF είχε πάρει σάρκα και οστά. Επιστροφή στο
σημείο μηδέν πλέον με άλλο μυαλό αλλά τους ίδιους στόχους, πιο χύμα αλλά με
πολύ περισσότερη αμεσότητα. Το THHF πλέον δεν είναι δικό μας, είναι του κόσμου.
Δεν φωνάζουμε πλέον τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες να παίξουν, ο κόσμος τους
φέρνει κοντά του. Και η ενδέκατη σελίδα της ιστορίας μας θα γραφτεί το Σάββατο
21 Δεκεμβρίου στο Block 33.
Πηγή:exostispress
