Ντίνος Χριστιανόπουλος

 Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά, καλύτερη κι απ’ ό,τι λαχταρούσα, τώρα που μου ‘ρθαν όλα όπως τα ‘θελα κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου, νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει. 

Ο έρωτας είναι σαν την θάλασσα. Χίλιοι την χαίρονται, ένας την πληρώνει

Βγάλτε τα ποιήματά μου από τα σχολικά βιβλία. Είναι ανήθικα!

Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη

ιδίως κάτω από το ωμέγα
είναι κρίμα να εκλείψει
η πιο μικρή ασέλγεια
του αλφαβήτου μας

Καημένε Μακρυγιάννη να ‘ξερες
γιατί το τζάκισες το χέρι σου.
το τζάκισες για να χορεύουν σέικ
τα κωλόπαιδα

Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά;
για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία.

Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια – η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα
μα δε ταιριάζουνε για μένα

και τι δεν κάνατε για να με θάψετε
όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος.

Μου αρέσουν τα τρισύλλαβα σε -ίδι
απίδι, ξεφτίδι, σκουπίδι και άλλα

σαν αυγό
με ρούφηξε η νύχτα
σαν τσόφλι με πέταξε

'Ελα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά.
Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο,
να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος.

«έλαιον θέλω και ου θυσίαν»
κι εμείς που θυσιαστήκαμε;
κι εμείς που δε λαδώσαμε;

η νύχτα με οδήγησε σ’ αυτούς τους δρόμους;
ή αυτοί οι δρόμοι με οδήγησαν στη νύχτα;

απ’ όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά

πειράζει να εξαιρέσουμε τη μοναξιά;