Αλέξανδρος Μπουρδούμης
Ένας πάρα πολύ γοητευτικός ηθοποιός. Πολύ νέος, και ταυτόχρονα πολύ έμπειρος. Το μεγάλο κοινό τον αγάπησε μέσα από εξαιρετικά επιτυχημένες σειρές, πάντα ως πρωταγωνιστή, όπως το «Έχω ένα Μυστικό» με θέμα τη ζωή της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η ταλαντούχα σκηνοθέτις Ρέινα Εσκενάζυ, τον διάλεξε για να ενσαρκώσει τον αλησμόνητο Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Και αυτό, δεν είναι τυχαίο. Γιατί η δύναμη, η έντονη και χαρισματική προσωπικότητα του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, απαιτεί όχι απλά ηθοποιό για να αποδοθεί, αλλά ερμηνευτή. Και ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, είναι ένας ερμηνευτής μεγάλης κλάσης.
Το βιογραφικό του, είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την ηλικία του. Και αυτό λογικό, αν υπολογίσουμε ότι είναι ηθοποιός που βγήκε από τη μεγάλη σχολή του θεάτρου τέχνης του Κάρολου Κουν, και εννοείται πως είναι αφοσιωμένος εργάτης της δύσκολη τέχνης του.
Όταν μιλήσαμε μαζί του, μας εντυπωσίασε η βαθιά καλλιέργειά του, η μετριοφροσύνη του και ο συναισθηματικός τόνος που μιλούσε. Πέρα από τη σκηνική του παρουσία, που είναι εξαιρετική, μας έδωσε την εντύπωση ενός ανθρώπου με μεγάλο ψυχικό βάθος. Λογικό.
Δεδομένου και του νεαρού της ηλικίας του, ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης έχει έναν ανεξάντλητο πλούτο, έχει προλάβει να παίξει μεγάλους ρόλους, σε μεγάλες παραγωγές και με άριστους συνεργάτες. Αυτό του εγγυάται μια απίστευτη ωριμότητα, όπου μαζί με τον εξαιρετικά ευαίσθητο χαρακτήρα του, μας επιφυλάσσει σπουδαίες θεατρικές και κινηματογραφικές στιγμές. Θα λέγαμε ότι στο μέλλον θα είναι πολύ τυχερός με τα όσα θα καταφέρει, αλλά μάλλον εμείς θα είμαστε τυχεροί, που θα απολαύσουμε ως θεατές τους κόπους του και την λάμψη του!
Ας δούμε την συνέντευξη που μας παραχώρησε αποκλειστικά στο oroskopos.tv
Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Ουσιαστικά ήταν η κλίση μου. Αυτό ήθελα να κάνω από πολύ μικρός. Ήταν η αγάπη μου η υποκριτική, μαζί με το άλλο μεγάλο μου πάθος, που είναι ο αθλητισμός, αλλά και αυτό είναι ένα κομμάτι του πολιτισμού, είναι πολύ συναφής με την τέχνη ο αθλητισμός. Μου αρέσει πάρα πολύ το γεγονός ότι εμείς οι ηθοποιοί δεν δουλεύουμε, ούτε εργαζόμαστε. Παίζουμε. Και αυτή η σχέση ανάμεσα στο παιδί, το παίζω και την επιστροφή στην παιδική ηλικία, είναι πολύ γοητευτική. Το ρήμα παίζω, που το χρησιμοποιούμε κάθε μέρα οι ηθοποιοί, είναι πολύ καθοριστικό για μένα, είναι στάση ζωής. Η υποκριτική ήρθε σαν κάτι απόλυτα φυσικό στην ζωή μου. Και γι’ αυτό και βρέθηκα από πολύ νωρίς, από 18 ετών στο θέατρο Τέχνης. Ήταν ο φυσικός μου χώρος. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ ευτυχισμένο που κάνω αυτό που επέλεξα τόσο φυσικά και αυθόρμητα. Κάνω αυτό που αγαπώ. Είναι μεγάλο πράγμα αυτό, μεγάλη ευτυχία.
Ποια είναι τα αγαπημένα σας μέρη;
Οπωσδήποτε το Σούνιο, που πέρασα όλα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας. Είναι ένας χώρος πολύ φορτισμένος. Αγαπώ πάρα πολλά νησιά, όπως η Φολέγανδρος και τα Κύθηρα. Είναι διαφορετικοί τόποι, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά με συναρπάζουν εξίσου. Είναι ονειρικά νησιά. Αλλά γενικά η Ελλάδα μου προκαλεί πάντα έντονα συναισθήματα. Πάντως, μου αρέσουν γενικά τα ταξίδια και το να γνωρίζω τόπους. Απλά, σε τόπους που αγαπώ, θέλω και να επιστρέφω. Όπως αγαπώ και τη Νέα Υόρκη, θέλω πολύ να ξαναπάω εκεί. Επίσης, επειδή έχω και οικογενειακούς δεσμούς, έχω μια αδελφή Κολομβιανή, γνώρισα και αγάπησα την Λατινική Αμερική, την Βραζιλία και την Κολομβία.
Ονειρεύεστε να ενσαρκώσετε κάποιον ρόλο;
Πιο μικρός, ονειρευόμουν διάφορους ρόλους. Όταν ήμουν στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, ήθελα να παίξω και στη σκηνή τους ρόλους που κάναμε στα μαθήματα. Αλλά τώρα, δεν ονειρεύομαι κάτι συγκεκριμένο. Δεν κάνω σχέδια. Αυτό που με ενδιαφέρει πολύ, είναι η συνεργασία με κάποιους ανθρώπους. Πολλούς από τους ανθρώπους του θεάτρου που θαυμάζω, δυστυχώς δεν τους πρόλαβα. Είχα το όνειρο να συνεργαστώ με τον Λευτέρη τον Βογιατζή για παράδειγμα. Οι συνεργασίες με αφορούν περισσότερο από τους ρόλους, βλέπω το θέατρο σαν ομαδική τέχνη, ομαδική δουλειά και προσπάθεια. Είχα την τύχη να παίξω και μεγάλους ρόλους και να έχω σπουδαίες συνεργασίες. Έχω παίξει ας πούμε Κοβάλσκι στο Λεωφορείο ο Πόθος, είχα την εμπειρία να παίξω στον Υπηρέτη Δύο Αφεντάδων με τον Πέτρο Φιλιππίδη, έπαιξα Κάσιο στον Οθέλο με τον Γιώργο Κιμούλη, έκανα τον Κομπέρ από την Όπερα της Πεντάρας, έπαιξα στην Επίδαυρο με το Θέατρο Τέχνης. Όλα αυτά τα όνειρα έχουν εκπληρωθεί. Στην ουσία, όλη μου η περιουσία, ό,τι είμαι εγώ σαν άνθρωπος, είναι αυτοί οι ρόλοι.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην πρόβα και την παράσταση;
Οπωσδήποτε στην πρόβα δεν έχεις την αλληλεπίδραση με τον κόσμο. Και αν αυτό είναι μία φορά σημαντικό για το δράμα, φανταστείτε για την κωμωδία, όπου στην πρόβα σου λείπει η αντίδραση του κόσμου, το γέλιο του. Από την άλλη μεριά, η παράσταση είναι σαν τη ζωή, συνεχίζεται ό,τι και αν συμβεί! Στην πρόβα, μπορείς να κάνεις λάθος, να το πας πάλι! Στην παράσταση, και λάθος να γίνει, πρέπει να πας παρακάτω. Είναι μια εκπληκτική προσομοίωση με την ζωή και ένα μεγάλο μάθημα.
Έχετε βιώσει το περιβόητο «αλαλούμ», την τελευταία παράσταση, όπου όλα αλλάζουν;
Πολλά χρόνια πίσω ναι, το έχω ζήσει και είναι πολύ χαριτωμένο. Και έχω ακούσει και εκπληκτικά περιστατικά από άλλους συναδέλφους, για θρυλικές τελευταίες παραστάσεις. Τα τελευταία χρόνια περισσότερο είναι μια παράσταση που περιέχει ένα εσωτερικό αστείο, που δύσκολα θα φτάσει στον κόσμο. Πάντως η τελευταία παράσταση ενός έργου, μιας συνεργασίας, είναι πάντα πολύ ιδιαίτερη. Θα μου μείνει αξέχαστη για παράδειγμα η τελευταία παράσταση από την Μαργαρίτα Γκωτιέ με την Πέμη Ζούνη. Υπήρχε πολύ βαθιά συγκίνηση.
Θέλετε να μας πείτε μια φράση που είναι για σας πολύ σημαντική, είναι το μοτίβο σας;
Είναι μια φράση του πολύ αγαπημένου μου συγγραφέα, του Δήμου, που λέει «μόνον οι γενναίοι αγαπούν, οι άλλοι απλώς ξεγελούν τον έρωτα».
Υπάρχει κάποιος ρόλος που να συνδέθηκε με περίεργο τρόπο με τη ζωή σας.
Ναι. Ο Κομπέρ από την Όπερα της Πεντάρας. Συνέπεσε με τον θάνατο του αδελφού μου και υπήρξε μια πολύ περίεργη αίσθηση πρέπει να πω.
Τι σας ενοχλεί στην Ελλάδα σήμερα;
Αυτό που με ενοχλούσε πάντα, και δεν είναι φαινόμενο της κρίσης: με ενοχλεί η αγένεια και η ξιπασιά. Και επίσης το γεγονός ότι όποιος έχει εξουσία χάνει τελείως την επαφή του με τον άλλο άνθρωπο. Είναι απίστευτο και ναι, με ενοχλεί πολύ.
Τα επαγγελματικά σας σχέδια ποια είναι για το άμεσο μέλλον;
Θα ξεκινήσουν τα γυρίσματα σε λίγο στο MEGA για την σειρά Το Σπίτι Της Έμμας. Είναι βέβαια στη μικρή σκηνή του θεάτρου Μπάντμιντον η παράσταση «Ο Αλέκος Βγήκε Από τον παράδεισο», που έχει να κάνει με τη ζωή και το έργο του Αλέκου Σακελλάριου. Πήγε εξαιρετικά το καλοκαίρι, και θα συνεχίσουμε κάθε Τρίτη. Και είναι βέβαια και η παράσταση που είμαι τώρα, το «Τώρα που Γυρίζει» του Μάμμετ στην σκηνή του θεάτρου Φάουστ. Είναι μαύρη κωμωδία, είναι ένα είδος που αγαπώ πολύ.
Πιστεύετε στην αστρολογία;
Δεν έχω ασχοληθεί και πολύ. Απλά πιστεύω ότι με κάποιον τρόπο, είναι ένα μέσο κατανόησης του εαυτού μας και των άλλων
Θα θέλατε να μας πείτε μια ερώτηση που θα βάζατε εσείς στον εαυτό σας;
Μια ερώτηση…ναι, αλλά δεν θα σας πω την απάντηση. Η ερώτηση που θα έβαζα στον εαυτό μου είναι «Πότε είπες τελευταία φορά συγγνώμη; Και την είπες, άραγε;».
https://www.oroskopos.tv/aleksandros-mpoyrdoymhs/
