Υιοθετούν «προφορά» για να επικοινωνήσουν οι ταμαρίνοι

 Υιοθετούν «προφορά» για να επικοινωνήσουν οι ταμαρίνοι

«Ξενική προφορά» υιοθετούν οι ταμαρίνοι, μικρά πρωτεύοντα της Λατινικής Αμερικής, όταν εισέρχονται σε βιότοπο όπου ζουν άλλα είδη, ενισχύοντας έτσι τη δυνατότητα της μεταξύ τους επικοινωνίας. 

Τη διαπίστωση έκαναν επιστήμονες του πανεπιστημίου Ανγκλια Ράσκιν, οι οποίοι μελέτησαν τη συμπεριφορά δύο ειδών ταμαρίνων στη ζούγκλα της Βραζιλίας: τoυ δίχρωμου ταμαρίνου (Saguinus bicolor) και του ταμαρίνου Μίδα (Saguinus midas). Ο δίχρωμος ζει στα περίχωρα της πόλης Μανάους και κινδυνεύει άμεσα με αφανισμό, ενώ ο ταμαρίνος Μίδας κατοικεί κυρίως στη βορειοανατολική περιοχή του Αμαζονίου. 

Αντίθετα προς τον άνθρωπο, τα πρωτεύοντα δεν χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη γλωσσομάθεια. Επικοινωνούν μεταξύ τους με συγκεκριμένο αριθμό καλεσμάτων, καθένα από τα οποία σηματοδοτεί μία έννοια, όπως η προσέγγιση ενός θηρευτή ή η αναζήτηση συντρόφου. Οπως αναφέρει ο συντονιστής της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Behavioural Ecology and Sociobiology», καθηγητής Εξελικτικής Βιολογίας δρ Τζέικομπ Νταν, τα ζώα δεν μπορούν να εκπαιδευθούν σε νέα καλέσματα. 

Ηχογραφώντας και αναλύοντας τους ήχους των δύο ειδών τόσο στις περιοχές που κάθε είδος ζούσε μόνο του όσο και σε εκείνες όπου συνυπήρχαν, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ταμαρίνοι Μίδας υιοθέτησαν το κάλεσμα των δίχρωμων συγγενών τους στους κοινούς βιοτόπους. 

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό συνέβη επειδή, όταν μοιράζεσαι μια περιοχή με ένα διαφορετικό αλλά πολύ συγγενές είδος, προφανώς δημιουργούνται αντιπαραθέσεις για τους πόρους και το οικοσύστημα. Προκειμένου να ρυθμισθούν αυτές οι διεκδικήσεις είναι αναγκαία η χρήση μιας γλώσσας κατανοητής από όλους. Ηδη, επισημαίνει ο δρ Νταν, αμφότερα τα είδη επικοινωνούσαν με περίπου κοινή γλώσσα αλλά διαφορετική προφορά.

«Είναι ακριβώς όπως ένας Βρετανός που βρίσκεται στις ΗΠΑ: αλλάζει την προφορά του ώστε να γίνεται ευκολότερα κατανοητός. Αναλόγως, οι ταμαρίνοι αλλάζουν κάποιες παραμέτρους του ήχου που παράγουν ώστε να είναι μακρύτερος, σε ελαφρώς υψηλότερη ή χαμηλότερη συχνότητα, πιο σκληρός ή πιο τονικός. Παρά τις μικροδιαφορές αυτές, τα ζώα μιλούν την ίδια γλώσσα. Ο λόγος που οι ταμαρίνοι Μίδας ήταν περισσότερο προσαρμοστικοί έναντι των δίχρωμων, οι οποίοι δεν προσπάθησαν να αλλάξουν την «προφορά τους», παραμένει μυστήριο. 

 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ