Έχοντας μετακομίσει στην αγροτική Βικτώρια και την Τασμανία στα πρώτα του χρόνια, ο Dave Diprose γνωρίζει καλά τις ιστορίες και τους αγώνες εκείνων που βρίσκονται στη γη (παρακολούθησε έξι ξεχωριστά δημοτικά σχολεία). Οι γονείς του ήταν και οι δύο από την αγροτική παράδοση και είχαν μετακομίσει στην πόλη για να ακολουθήσουν άλλα ενδιαφέροντα, όπου στην εφηβεία του ο Dave βρέθηκε να ζει στα βιομηχανικά προάστια της Μελβούρνης. Ήταν εδώ που ο Dave άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μουσική και, όπως πολλοί από τους συνομηλίκους του, ξεκίνησε κιθάρα μαθαίνοντας τη μουσική των Rolling Stones. Οι Beatles; Creedence Clearwater Revival και άλλοι δημοφιλείς και μπλουζ καλλιτέχνες της εποχής.
Στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο Dave εκτέθηκε τυχαία στα Blues του Robert Johnson και του Bluegrass μέσω του σημαντικού άλμπουμ Will The Circle Be Unbreak. Από εδώ βυθίστηκε στην ακουστική μουσική αντλώντας από τις πλούσιες παραδόσεις των νότιων ΗΠΑ, δουλεύοντας σκληρά για να γίνει ένας ολοκληρωμένος κιθαρίστας σε στυλ bottleneck blues και bluegrass flatpicking. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 ο Dave έκοψε τα δόντια του παίζοντας ως σόλο καλλιτέχνης στη θρυλική σκηνή καφέ της Μελβούρνης, κερδίζοντας τη φήμη για την λιτή αλλά επαγγελματική του στάση και ως καλός κιθαρίστας. Ωστόσο, τα πράγματα δεν διαρκούν για πάντα και με την αλλαγή των νόμων για τα ποτά, η σκηνή του καφέ εξαφανίστηκε εν μία νυκτί. Με τις συναυλίες να έχουν στερέψει, ο Dave έμαθε μόνος του I.T. και επικεντρώθηκε σε άλλα ενδιαφέροντα και στην ανατροφή μιας οικογένειας.
Με τα χρόνια, ο Dave ασχολήθηκε όλο και περισσότερο με τη σύνθεση τραγουδιών και το 1995 κυκλοφόρησε ένα CD με πρωτότυπες μελωδίες με τίτλο Journey Along The Road, υποστηριζόμενος από μέλη του συγκροτήματος με τα οποία ασχολήθηκε. Εκείνη την εποχή είχε μια πλούσια ροή ποιοτικών πρωτότυπων μελωδιών - αρκετές για δύο άλμπουμ, ωστόσο αποτυγχάνοντας να κερδίσει έλξη για το άλμπουμ έκανε άλλη μια σύντομη παύση για να επικεντρωθεί στην οικογένεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ο Dave συνδέθηκε με τον Doc White, έναν άλλο παραδοσιακό λάτρη των μπλουζ με τον οποίο έπαιξε ως ντουέτο για ένα διάστημα. Ο ανακτημένος ενθουσιασμός ενέπνευσε τον Dave να εγκαταλείψει το στυλ bottleneck blues, σύντομα έγινε γνωστός ως ένας από τους καλύτερους εκπροσώπους της παλιάς σχολής ή των προπολεμικών μπλουζ της Αυστραλίας, με εξειδίκευση στα στυλ Robert Johnson, Big Bill Broonzy, Blind Willie Johnson και Charley Patton.
Ο Dave συνέχισε να γράφει και με τραγούδια στο στυλ της μουσικής που έπαιζε εκείνη την εποχή κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τίτλο Train Don't Run το 2009, ένα άλμπουμ country blues με τις μισές μελωδίες να είναι πρωτότυπες. Ο Matthew Fredericks του PBS FM της Μελβούρνης δήλωσε για το άλμπουμ: «Ο Dave ξεχωρίζει από το πακέτο βρίσκοντας τη σωστή ισορροπία. Δημιουργεί ελεύθερα, παραμένοντας πιστός στις πηγές του». Αυτή αποδείχθηκε μια από τις πιο πολυάσχολες περιόδους της ζωής του, καθώς πραγματοποίησε πάνω από 1.000 συναυλίες σε παμπ, κλαμπ και φεστιβάλ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας, ενώ εργαζόταν με πλήρη απασχόληση στον τομέα της πληροφορικής. Το 2015 ηχογράφησε ένα επόμενο blues άλμπουμ με τίτλο Old School Blues και πάλι με 50% πρωτότυπα, 50% διασκευές. Το άλμπουμ έτυχε καλής υποδοχής και πέρασε πέντε μήνες στα Australian Blues Airplay Charts.
Μια τυχαία συνάντηση με τον μαντολινίστα Mark Pottenger το 2013 οδήγησε σε αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για το bluegrass, οδηγώντας στο να γίνει ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος bluegrass Nine Mile Creek που είχε πολλές παραστάσεις σε φεστιβάλ και εκδηλώσεις bluegrass. Εμπνευσμένος από τον φίλο και Σκωτσέζο μουσικό Alex Legg, ο Dave βρήκε μια άλλη πλούσια ροή πρωτότυπων μελωδιών που οδήγησε στην ηχογράφηση ενός άλμπουμ με πρωτότυπο bluegrass/Texas songwriter-style υλικό με τίτλο Hillbilly Radio. Το ομώνυμο κομμάτι βραβεύτηκε ως Bluegrass Song of the Year από τους Tamworth Songwriters Salute, υποδεικνύοντας την ποιότητα του υλικού του άλμπουμ. Ο COVID έβαλε φρένο στην κυκλοφορία του άλμπουμ και η τοπική βιομηχανία συνεχίζει να είναι περιορισμένη. Ωστόσο, ο Dave έχει χρησιμοποιήσει το χρόνο παραγωγικά και συνεχίζει να γράφει, να ηχογραφεί και να εκτελεί και είχε αρκετές πρωτότυπες μελωδίες ως φιναλίστ σε διαγωνισμούς σύνθεσης τραγουδιών. Είναι πολύ προχωρημένος σε ένα άλλο άλμπουμ τραγουδοποιών και έχει μια σειρά από μπλουζ μελωδίες σε εξέλιξη για μια μελλοντική κυκλοφορία. Ο Dave βγήκε από τον COVID σε εξαιρετική φόρμα με βελτιωμένες κιθαριστικές δεξιότητες και μια σειρά από φρέσκο υλικό.
«Ένας από τους πιο αυθεντικούς καλλιτέχνες της χώρας. Ένα φανταστικό μείγμα παράδοσης με αυστραλιανή άκρη."
- Lloyd Spiegel (Premier Endorsee, Cole Clark, κιθάρες)
«Όσο υπάρχουν αφοσιωμένοι τροβαδούροι μπλουζ όπως ο Dave Diprose που συνεχίζουν αυτές τις παραδόσεις, θα συνεχίσει όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να ανθίζει».
- Αλ Χένσλεϊ (Rhythms Magazine)
«Ο Dave ξεχωρίζει βρίσκοντας τη σωστή ισορροπία. Δημιουργεί ελεύθερα, παραμένοντας πιστός στις πηγές του».
- Matthew Fredericks (Μελβούρνη PBS FM)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου