Μοναστήρι Στροφάδων

Οι Στροφάδες ή «τα Στροφάδια» είναι δυο μικρά νησιά στο Ιόνιο πέλαγος, σε απόσταση 27 μιλίων νότια από τη Ζάκυνθο. Έχουν συνολική έκταση περίπου 2,6 τ.χλμ. Το μεγαλύτερο και νοτιότερο από τα δύο νησιά ονομάζεται Σταμφάνη, νησίδα βραχώδης μήκους περίπου ενός χλμ., και το μικρότερο Άρπυια. Οι Στροφάδες έγιναν γνωστές για την ομορφιά τους, την πλούσια βλάστηση και γιατί είναι πέρασμα για πάνω από χίλια είδη αποδημητικών πουλιών - για αυτό το λόγο είναι μέρος του Θαλάσσιου πάρκου Ζακύνθου. Στο παρελθόν αυτά τα νησιά τα θεωρούσαν ως τα πιο εύφορα στην Ελλάδα.

Στη Σταμφάνη βρίσκεται το Καστρομονάστηρο με τείχος ύψους 25 μ. αφιερωμένο στη Παναγία της "των πάντων χαράς" και στον Άγιο Διονύσιο. Οι ελάχιστοι επισκέπτες, που θα κατορθώσουν να φτάσουν ως εδώ, θα δουν τον κενό τάφο του Aγίου Διονυσίου (έχει μεταφερθεί στη Ζάκυνθο ) και θα συναντήσουν τον μοναδικό καλόγερο - ερημίτη που προσέχει σήμερα το μοναστήρι.

Ιστορία

Το πρώτο μισό του 13ου αιώνα ο Αυτοκράτορας της Νίκαιας Θεόδωρος ο Α’ Λάσκαρις ίδρυσε την Ιερά Μονή Στροφάδων σε εκπλήρωση επιθυμίας της κόρης του Ειρήνης.. Ο Αυτοκράτορας Ιωάννης Η' Παλαιολόγος ανακαίνισε το μοναστήρι γύρω στο 1440.

Το καθολικό της μονής, δηλ. ο κεντρικός Ναός, ο της Θείας Μεταμορφώσεως, βρίσκεται μέσα στον πύργο της Μονής, πράγμα μοναδικό τουλάχιστον σε Ορθόδοξο μοναστήρι.

Το 1530 (ή ίσως το 1538), το μοναστήρι δέχεται επίθεση Σαρακηνών, οπότε σφαγιάζονται οι Πατέρες της Μονής. Το μοναστήρι μετά από αυτή τη συμφορά σιγά – σιγά αρχίζει να αναζωογονείται και επανδρώνεται ξανά.

Το 1568, σε ένα ιστορικό γεγονός για τη μονή, ο Ζακυνθινός κόντες Δραγανίγος Σιγούρος εκάρη μοναχός «της των Στροφάδων Μονής» παίρνοντας το όνομα Δανιήλ και αργότερα -όταν χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος- Διονύσιος. Το 1570 έγινε ηγούμενος της μονής. Εκοιμήθη το 1622 και τάφηκε στο μοναστήρι. Το λείψανο του Αγίου έμεινε στα Στροφάδια μέχρι την 19η Αυγούστου του 1717, χρονιά κατά την οποία γίνεται μεγάλη επίθεση των Αγαρηνών οι οποίοι σκότωσαν και αιχμαλώτισαν τους μοναχούς. Μόνο δύο κρύφτηκαν και γλύτωσαν, οπότε πήραν το Λείψανο του Αγίου και το έφεραν στη Ζάκυνθο.