Mπορεί να τραγούδησε υπέροχα για το πόσο ωραίος είναι ο κόσμος μας, ωστόσο ο δικός του κόσμος, εκτός από την μεγάλη επιτυχία που γνώρισε αλλά και την αγάπη που δέχθηκε από το κοινό που τον τιμά μέχρι και σήμερα, ήταν γεμάτος από έναν συνεχή φόβο για τον ρατσισμό που βίωνε σε πολλές περιπτώσει , παρά το γεγονός ότι ήταν ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες.
Ο λόγος για τον Λούις Άρμστρονγκ, τον άνθρωπο που έβαλε τα θεμέλια της τζαζ, τον μεγάλο βιρτουόζο της τρομπέτας και τον τραγουδιστή με την ιδιαίτερη φωνή, οι άγνωστες πτυχές του οποίου αποκαλύπτονται μέσα από ηχογραφημένες κασέτες όπου κατέγραφε ευλαβικά και καθημερινά τις αναμνήσεις του.
Το άγνωστο αυτό υλικό που χρονολογικά ξεκινά από τον Δεκέμβριο του 1950, περιλαμβάνει ηχογραφημένες κασσέτες χιλιάδων ωρών, και σύμφωνα με πληροφορίες από τον Guardian, αποτελεί τη βάση του ντοκυμαντέρ «Louis Armstrong’s Black & Blues» που θα κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες το χειμώνα και αναμένεται να κάνει πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Τορόντο.
Σύμφωνα με τα όσα κατέγραψε ο Λούις Αρμνστρονγκ, «η πλειοψηφία των λευκών αντιπαθεί τους μαύρους αλλά πάντα υπάρχει ένας που λατρεύουν». Διηγείται πως τον είχε προσβάλει κατάμουτρα ένας θαυμαστής του, «ένας λευκός νεαρός, πιθανότατα ναύτης στο επάγγελμα» όπως σημειώνει, ο οποίος μετά το τέλος μιας συναυλίας αφού αρχικά του έσφιξε το χέρι και του είπε ότι έχει αγοράσει όλους τους δίσκους του, πρόσθεσε «ξέρεις, δεν συμπαθώ τους νέγρους». Ο Λούις άρμστρονγκ του απάντησε «εκτιμώ την αναθεματισμένη ειλικρίνειά σου».
Οι παραγωγοί χρειάστηκαν δύο χρόνια προκειμένου να καταγράψουν, να μελετήσουν και να επιλέξουν το υλικό που χρησιμοποιήθηκε στο ντοκυμαντέρ. Ο συμπαραγωγός Τζάστιν Γουίλκς αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Μερικές φορές τον ακούς να μιλά μονος του. Άλλες φορές ακούγεται η σύζυγος, ή άλλοι μουσικοί και μιλά πολύ συχνά για το πως θέλει να καταγράψει την ιστορία του ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές. Η δημόσια εικόνα του ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που ο ίδιος πίστευε. Στις ηχογραφήσεις καταγράφει τα συναισθήματά του και το κυρίαρχο θέμα είναι ο ρατσιμός που καθόριζε εν πολλοίς τη ζωή του. Τη ζωή ενός μαύρου άντρα που μεγάλωσε στην Αμερική του 20ου αιώνα.».
Ο Τζάστιν Γουίλκς καταλήγει: « Ήταν ο πιο διάσημος άνθρωπος στον κόσμο και την ίδια στιγμή υπήρχαν ξενοδοχεία στα οποία δεν μπορουσε να εισέλθει από την κεντρική πόρτα ή που δεν του επέτρεπαν να καθήσει λόγω του χρώματος της επιδερμίδας του.
Την ύπαρξη αυτού του υλικού γνώριζε μόνο μία μικρή ομάδα ιστορικών της τζαζ και αποτελεί μέρος του Louis Armstrong Educational Foundation, που μετέτρεψε σε Μουσείο το σπίτι του Λούις Άρμστρονγκ στο Κουήνς της Νέας Υόρκης.
euronews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου