ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΖΩΙΚΗΣ ΠΡΟΤΕΪΝΗΣ: ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙ ΜΑΧΕΣ, ΧΑΜΕΝΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ.
Με χαρά ακούω γνωστούς και φίλους να λένε ειδικά κατά τις περιόδους νηστείας «…με την ευκαιρία κάνουμε και αποτοξίνωση…»
Αποτοξίνωση λοιπόν. Είναι ευχάριστο να αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι τρώγοντας κρέας τροφοδοτούμε τον οργανισμό μας με τοξίνες. Είναι πραγματικά έτσι, ακριβώς έτσι.
Ωστόσο δεν χρειάζονται ανησυχίες. Υπάρχουν καλά νέα ακόμα και για την περίοδο μετά τη λήξη της νηστείας.
Τα καλά νέα λοιπόν είναι ότι ο οργανισμός μας διαθέτει τρόπο να εξουδετερώνει και μάλιστα άμεσα αυτές τις τοξίνες που απελευθερώνουν στο αίμα οι ζωικές πρωτεΐνες διότι εάν παραμένανε στο αίμα θα παθαίναμε (και ίσως να πεθαίναμε από… ) δηλητηρίαση.
Τα άσχημα νέα: Υπάρχει μόνος ένας τρόπος για να συμβεί αυτή η εξουδετέρωση: Με χρήση φωσφόρου ο οποίος υπάρχει σε ένα μόνο σημείο και αποδεσμεύεται από εκεί προκειμένου να επιτελέσει το θείο αυτό έργο:
Τα κόκκαλα αποτελούνται από ένα στρώμα φωσφορικού ασβεστίου. Έτσι λοιπόν αποδεσμεύεται φωσφορικό ασβέστιο από τα κόκκαλα και ο μεν φώσφορος χρησιμοποιείται για εξουδετέρωση των τοξινών αυτών ενώ το ασβέστιο που έχει διαχωριστεί αποβάλλεται μέσω των ούρων αφού κάνει πρώτα μια στάση στα νεφρά!
Στο σχήμα περιγράφεται παραστατικά αυτός ο κύκλος.
Το αποτέλεσμα από τη διαρκή διάλυση των οστών είναι γνωστό: Πέτρες στα νεφρά, οστεοπόρωση, οστεοπενία, και άλλες παθήσεις. Νά γιατί ο δυτικός κόσμος υποφέρει από όλα αυτά την στιγμή που καταναλώνει τεράστιες ποσότητες γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων αλλά και σκευασμάτων ασβεστίου.
Τα παραπάνω ήταν απλώς μια εισαγωγή στην ανάλυση που ακολουθεί και που αφορά την κακιά συνήθεια που έχουμε από τα παλιά: να τρώμε σάρκες ενώ είμαστε φυτοφάγα ζώα.
Η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΦΥΤΟΦΑΓΟ ΖΩΟ
«…καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, πες μου, τελικά τι είμαι;». Ακολουθεί ένα πάρα πολύ απλό πείραμα που μπορεί να το κάνει ο καθένας.
Ας πάρουμε ένα σουβλάκι στο χέρι. Ασφαλώς και θα πρέπει να είναι αρκούντως ψημένο διότι, ως μη-σαρκοφάγο ζώο, δεν θα τολμήσουμε καν να το αγγίξουμε στα χείλη μας αν είναι ωμό. Ας πάμε μπροστά σε έναν καθρέφτη και ας ξεκινήσουμε να το τρώμε. Θα παρατηρήσουμε ότι η κάτω σιαγόνα κινείται από δεξιά προς τα αριστερά και από αριστερά προς τα δεξιά κάνοντας την κίνηση της άλεσης. Είναι κίνηση παρόμοια με αυτή που κάνουν όλα τα φυτοφάγα ζώα προκειμένου να αλέσουν όσο καλύτερα γίνεται την τροφή τους σε αντίθεση με τα σαρκοφάγα που ανοιγοκλείνουν τη σιαγόνα σε μια αυστηρά κάθετη κίνηση.
Η εικόνα που βλέπουμε λοιπόν στον καθρέφτη είναι ένα φυτοφάγο ζώο που τρώει …κρέας. Αυτό στη φύση δεν έχει συμβεί ούτε μια φορά στα εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια που υπάρχουν φυτοφάγα ζώα εκτός φυσικά από τον άνθρωπο αλλά και τις αγελάδες τις οποίες ο ίδιος ταΐζει με άλλες αλεσμένες αγελάδες (ας θυμηθούμε το σκάνδαλο με την ασθένεια Creutzfeldt-Jacob των βοοειδών, γνωστό και ως «τρελές αγελάδες» για το οποίο δεν μας λέει κανένας ότι ακόμα δεν έχει λήξει)
Ξέχασα να υπενθυμίσω ότι κατά το πείραμα θα πρέπει σχεδόν να το καταπίνουμε το κρέας και όχι να το μασήσουμε μέχρι σχεδόν να πολτοποιηθεί. Έτσι τρώνε τα σαρκοφάγα ζώα αλλά και τα (υποτιθέμενα) παμφάγα όταν αυτά τρώνε κρέας. Ας δούμε για παράδειγμα πόσο λαίμαργα τρώει ένας σκύλο. Κι όμως, δεν το κάνει από λαιμαργία όταν καταβροχθίζει σχεδόν αμάσητο το κρέας.
Το μήκος των εντέρων του ανθρώπου έχει αναλογία σε σχέση με το μέσο μήκος του ίδιου του ανθρώπου την αναλογία που υπάρχει και στα φυτοφάγα ζώα (1:7 με 1:10). Αυτό συμβαίνει επειδή οι φυτικές τροφές απαιτούν μία πιό μακρά διαδικασία στην απορρόφηση των στοιχείων που περιέχουν και έτσι ο πολτός από το στομάχει χρειάζεται να ακολουθεί αυτή η μεγάλη διαδρομή στα έντερα.
Αντίθετα, στα σαρκοφάγα η αναλογία είναι μικρότερη (γύρω στο 1:3) ώστε να μην παραμένουν οι σάρκες πολύ χρόνο μέσα στα έντερα και έτσι να σαπίζουν εκεί δίνοντας τοξίνες. Τρώγοντας λοιπόν κρέας και καθώς αυτό παραμένει για αρκετό διάστημα μέσα στα έντερα προλαβαίνουν να απορροφηθούν ό,τι λογής βλαβερές ουσίες αυτό απελευθερώνει κατά το διάβα του μέχρι …την έξοδο.
Η οδοντοστοιχία του ανθρώπου είναι όμοια με αυτή ενός φυτοφάγου ζώου. Κάποια από τα δόντια είναι μεν κοφτερά όχι όμως αιχμηρά όπως είναι σχεδόν όλα τα δόντια των σαρκοφάγων.
Τα κοφτερά δόντια, οι κοπτήρες (incisors) είναι τα μπροστινά που χρησιμεύουν για τον κοπή τυχόν σκληρής τροφής (π.χ. μήλο) και μεταφορά της στα πίσω δόντια που είναι επίπεδα προκειμένου να ακολουθήσει η άλεση. Στα σαρκοφάγα σχεδόν όλα τα δόντια, ακόμα και αυτά που χαρακτηρίζονται ως τραπεζίτες (molars) είναι αιχμηρά.
Βέβαια το κορυφαίο επιχείρημα της σαρκοφαγίας είναι ότι διαθέτουμε τους περίφημους κυνόδοντες (canines) ακριβώς επειδή πρέπει να τρώμε κρέας. Τι σου κάνουν τα βαφτίσια, ε; Οι κυνόδοντες δεν απαντώνται μόνο στα σαρκοφάγα ζώα αλλά και στα φυτοφάγα (άλογα, χιμπατζήδες, ιπποπόταμοι κ.ά.) Οι κυνόδοντες λοιπόν δε σημαίνουν απολύτως τίποτα προκειμένου ένα ζώο να χαρακτηριστεί φυτοφάγο ή παμφάγο.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΑΡΚΟΦΑΓΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ
…δεν θα έπρεπε; Ας τα πάρουμε τα πράματα από την αρχή. Εάν ανήκαμε στα παμφάγα ζώα (αλήθεια, ποιά είναι αυτά και σε τι αναλογία τρώνε ζωϊκές:φυτικές τροφές; ), εάν δηλαδή ήμασταν εν μέρει και σαρκοφάγοι τότε αυτό θα σήμαινε ότι θα φέραμε έστω κάποια σαρκοφαγικά ένστικτα. Γνωρίζουμε ήδη τον τρόπο που αντιδρά ένα σαρκοφάγο όταν βρεθεί δίπλα του ένα ζώο και μάλιστα αδύναμο. Ορμάει να το φάει ή έστω ορμάει με επιθετική διάθεση.
Την πάσα αλήθεια την γνωρίζει και θα μας την πει ένα δίχρονο παιδάκι που ακόμα η συμπεριφορά του διευθύνεται από τα αρχέγονα ένστικτά της ανθρώπινης φύσης αφαλατωμένα από τον «πολιτισμό» του μοντέρνου ανθρώπου. Άλλωστε από ένα παιδί μαθαίνει κανείς πάντα την αλήθεια.
Ας βάλουμε λοιπόν ένα δίχρονο παιδάκι στο κρεβάτι του αφού το έχουμε αφήσει να το «τσιμπήσει» λίγο η πείνα. Ας τοποθετήσουμε κατόπιν μέσα στο κρεβάτι ένα κλωσσοπουλάκι και ένα μήλο. Σε πόσες από τις επαναλήψεις του πειράματος πιστεύει κάποιος ότι το παιδάκι θα παίξει με το μήλο και θα ορμήσει στο κλωσοπουλάκι με σκοπό να το φάει;
Κάτι ακόμα. Όταν επισκεφθούμε ένα χωριό, ας φροντίσουμε να μείνουμε αρκετά πεινασμένοι και ας ζητήσουμε να μας οδηγήσουν σε ένα κοτέτσι. Εκεί, έχουμε κάθε ευκαιρία να αποδείξουμε ότι «το ‘χουμε» το σαρκοφαγικό τελικά. Με το που δούμε λοιπόν μια κότα, ας κινηθούμε γοργά προς το μέρος της όπως θα έκανε ένα σαρκοφάγο ζώο, ας την αρπάξουμε, ας τη δαγκώσουμε με μανία στο λαιμό και ας ξεκινήσουμε να την τρώμε.
Για ποιό λόγο δεν θα γίνει ποτέ τίποτα από αυτά; Επειδή ο άνθρωπος από τη φύση του δεν έχει μέσα του ούτε ένα σαρκοφαγικό ένστικτο. Έτσι λοιπόν η φύση δεν του έχει δώσει απολύτως κανέναν μηχανισμό να ορμά και ούτε καν να ξέρει τι να κάνει αν ορμήσει σε ένα ζώο έστω και πολύ πιο αδύναμο από αυτόν.
Τα δε φυτοφαγικά ένστικτα είναι τόσο ισχυρά αλλά και, ταυτόχρονα, τόσο πολύ καταπιεσμένα ώστε στην αναζήτηση «καλού» κρέατος λέμε τη φράση «αυτά είναι ελευθέρας βοσκής, τρώνε στα καθαρότερα λιβάδια». Βασικό κριτήριό μας δηλαδή είναι η ποιότητα προϊόντων γής που αυτά καταναλώνουν. Δεν είναι ανόητο να ψάχνουμε εναγωνίως κάποιο ζώο που να φιλτράρει για εμάς προϊόντα γης προκειμένου μέσω αυτού να τα λάβουμε εμείς; Και οι δικαιολογίες προς τον εαυτό μας δεν έχουν τέλος.
Η ΑΥΞΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΓΑΛΑΚΤΟΚΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΑΥΞΗΣΗ ΣΕ ΟΣΤΕΪΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί κανείς ή όχι σε αυτά που αναφέρθηκαν για το κρέας εκεί που σχεδόν όλοι συμφωνούν είναι ότι θα πρέπει παρόλα αυτά να πίνουμε γάλα γιατί κάνει καλό στα κόκκαλα. Ξεκινάμε:
Ποτέ στην ιστορία του ο άνθρωπος δεν κατανάλωνε τέτοιες ποσότητες γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων όσο στις τελευταίες δεκαετίες. Σε αυτό συνέβαλε και η τεχνολογία συντήρησης (ψυγεία) που έχει μπει στα σπίτια μας. Παρόλα αυτά ας παραμερίσουμε για μια στιγμή το τι μας συμβουλεύουν και ας κοιτάξουμε γύρω μας. Τι βλέπουμε; Ραγδαία αύξηση σε παθήσεις των οστών. Η οστεοπόρωση και γενικά η οστεοπενία είναι μάστιγες της εποχής. Θυμάμαι όταν άκουγα ιστορίες για τους «παλιούς» να επαναλαμβάνεται συχνά η φράση «είχε βαρύ κόκκαλο, ψηλός, λεβέντης μέχρι τα βαθειά γεράματα» κάτι που δείχνει λοιπόν ύπαρξη γερού και υγιούς σκελετού. Αυτό δεν ακούγεται πλέον. Η εικόνα που βλέπουμε στην λεγόμενη τρίτη ηλικία είναι μπαστουνάκι και καμπούρα.
Γιατί συμβαίνει αυτό ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο; Η απάντηση είναι εύκολη: Όσο και να ψάξει κάποιος δεν θα βρει στη φύση ούτε ένα – μα ΟΥΤΕ ΕΝΑ – ούτε ένα ζώο είτε σαρκοφάγο είτε φυτοφάγο που συνεχίζει να αναζητά γάλα μετά τον απογαλακτισμό του. Εάν πραγματικά υφίστατο αυτή η ανάγκη θα φρόντιζε για κάτι τέτοιο η ίδια η φύση ώστε να υπάρχει πάντα διαθέσιμο γάλα ακριβώς από εκεί που παρέχεται το γάλα στην νεογνική/βρεφική ηλικία.
Όσο για την γατούλα που της δίνουμε γάλα και αυτή το πίνει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι γάτες είναι σαρκοφάγα ζώα που αναζητούν την ζωική πρωτεΐνη. Το γάλα λοιπόν – αν τους το προσφέρουμε – το καταναλώνουν ως ζωικό προϊόν και όχι επειδή έχουν ανάγκη να πιούνε γάλα.
Όπως λοιπόν ισχύει για όλα τα άλλα ζώα σε αυτόν τον πλανήτη μετά τον απογαλακτισμό τους έτσι και ο άνθρωπος δεν χρειάζεται ούτε μια σταγόνα γάλα για να αναπτυχθεί από τη στιγμή που είναι σε θέση να καταναλώνει στερεές τροφές. Εδώ τίθεται ένα θέμα βέβαια. Δυστυχώς, πολλές φορές το μητρικό γάλα δεν επαρκεί για όλη την περίοδο κατά την οποία είναι πραγματικά αναγκαίο οπότε σ’ αυτή την περίπτωση αναγκαστικά πρέπει να ληφθεί το γάλα από εξωτερικές πηγές.
Άλλωστε, κατά βάθος το έχουμε κατανοήσει ότι το γάλα είναι παντελώς άχρηστο μετά τον απογαλακτισμό και έτσι θα μας προκαλούσε αηδία εάν μας έριχναν στον καφέ έστω δυό μόνο σταγόνες ανθρώπινο μητρικό γάλα π.χ. από το περίσσευμα στον συλλέκτη που δεν ήπιε το μωρό.
Φαίνεται λοιπόν, η κατανάλωση γαλακτοκομικών (πάντα μετά την παρέλευση του απογαλακτισμού) όχι μόνο είναι απλώς μάταια αλλά και βλαβερή διότι – εκτός των άλλων – περιέχει και ζωικές πρωτεΐνες οι οποίες πρέπει να εξουδετερωθούν άμεσα με τη διαδικασία που περιγράφηκε στην αρχή. Η δε αγελάδα έχει μετατραπεί την σήμερον εποχή σε ζωντανό εργοστάσιο παραγωγής γάλακτος. Φαντάζομαι ότι δεν την χαϊδεύει κάποιος στοργικά πριν τοποθετήσει στους μαστούς της τα μηχανήματα αποστράγγισης.
Από την άλλη πλευρά, το γάλα που καταλήγει στο ποτήρι μας είναι – σε συντριπτικό ποσοστό προέλευσης – προϊόν εντελώς λανθασμένης διατροφής της αγελάδας. Ποιος είπε ότι οι αγελάδες τρώνε από τη φύση τους καλαμπόκι; Ποιος είπε ότι τρώνε άχυρο; Εγώ ξέρω ότι οι αγελάδες τρώνε φρέσκο χορτάρι. Οι αγελάδες της γαλακτοβιομηχανίας δεν έχουν δει ποτέ πώς είναι το χορτάρι. Στη συνηθισμένη περίπτωση χορηγούνται στην αγελάδα αυξητικές ορμόνες που οδηγούν σε υπερπαραγωγή καθώς και αντιβιοτικά ώστε να αντιμετωπιστούν οι φλεγμονές που προκαλούνται εσωτερικά και εξωτερικά στον μαστό από την πολύωρη χρήση των μηχανημάτων αρμέγματος αλλά και προληπτικά, προκειμένου να μην αρρωστήσουν στο περιβάλλον που τις έχουν τη μία δίπλα στην άλλη (http://en.wikipedia.org/wiki/Dairy_cattle).
Η ΒΙΑ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙ Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΣΤΑ ΖΩΑ
Αυτή η τελευταία παράγραφος ήταν μία εισαγωγή στην ζωική βία εναντίον των ζώων που εκμεταλλεύεται η βιομηχανία γάλακτος, είτε είναι αγελάδες, είτε κατσίκες ή οτιδήποτε άλλο. Μιλώντας για τις αγελάδες, ο κύκλος της βίας έχει ως εξής: Οι αγελάδες της βιομηχανίας γάλακτος γονιμοποιούνται ευθύς αμέσως κάθε όποτε αυτό καθιστάται ξανά δυνατόν ώστε να αρχίσουν να παράγουν γάλα (όπως συμβαίνει σε όλα τα θηλαστικά). Ισχύουν κατόπιν όσα αναφέρθηκαν πριν για το πώς επεμβαίνει η βιομηχανία στον οργανισμό αυτών των ζώων. Παρακολουθήστε το βίντεο (διάρκεια 38 δευτερόλεπτα)
Το παιδί τους δεν θα το δούνε παρά μόνο για λίγα λεπτά. Κατόπιν οι εργάτες της μονάδας αρπάζουν το μωρό της μεταφέροντάς το πάνω σε ένα καρότσι οικοδομής. Για το νεαρό μοσχαράκι παρουσιάζονται δύο δρόμοι. Είτε θα είναι θηλυκό οπότε θα αντικαταστήσει λίγο αργότερα την μητέρα του η οποία με το που στεγνώσει (κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά) θα μεταφερθεί στο σφαγείο είτε θα είναι αρσενικό οπότε θα κλειστεί στο κλουβί προκειμένου να μην μπορεί να κινηθεί και αναπτύξει έτσι μύες ώστε να πουληθεί λίγους μήνες αργότερα κομματιασμένο στο κρεοπωλείο ως «μαλακό μοσχαράκι γάλακτος».
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
Ο άνθρωπος λοιπόν έχει κατασκευή αμιγώς φυτοφάγου ζώου. Η εξαιρετική του νοημοσύνη οστόσο δεν του στάθηκε πάντα ως ο καλύτερος φίλος (και ούτε τώρα του στέκεται). Η νοημοσύνη λοιπόν οδήγησε στην περιέργεια, η περιέργεια οδήγησε σε πράξεις σαρκοφαγίας από όπου διαπιστώθηκε η γευστικότητα και από εκεί οδηγηθήκαμε στην συνήθεια και στην παράδοση.
Η δεύτερη φορά που ο άνθρωπος επανασχεδιάστηκε δεν ήταν από τον ίδιο αλλά από την βιομηχανία τροφίμων μόλις λίγες δεκαετίες πριν η οποία μέσω των μετρημένων στα δάχτυλα εταιριών που ελέγχουν πλέον την παγκόσμια διατροφή, πλημμύρισε τον πλανήτη με προϊόντα ζωικής προέλευσης και εξαπέλυσε τεράστια προπαγάνδα για το πόσο χρήσιμα είναι όλα αυτά. Ως ένας λοιπόν από τους λόγους που καταναλώνουμε όλα αυτά προστέθηκε και η ευκολία στην προετοιμασία ή προμήθεια φαγητού που περιλαμβάνει κρέας ώστε συγκεντρωτικά οι τέσσερις λόγοι για τους οποίους καταναλώνουμε σήμερα ζωικά προϊόντα να είναι: Συνήθεια, παράδοση, γεύση και ευκολία.
ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ: ΠΕΙΝΑ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΟΙ
Διαπιστώνοντας όλα αυτά καταλαβαίνει κάποιος τι δεινά έχει προκαλέσει ως τώρα στην ανθρωπότητα αυτή η μετάλλαξη του ανθρώπου σε κάτι που δεν είναι. Ένα τεράστιο ποσοστό της καλλιεργήσιμης έκτασης στη Γή αφιερώνεται σε παραγωγές που προορίζονται για τροφή των υπερπληθυσμών ζώων που εμείς πολλαπλασιάσαμε ακριβώς για να τα σφάξουμε και να τα φάμε. Σήμερα αυτό το ποσοστό ανέρχεται σε πάνω από το μισό της καλλιεργήσιμης γής.
Ας αναλογιστούμε πόσο λιγότερη πείνα θα υπήρχε στον πλανήτη εάν αυτές οι εκτάσεις καλλιεργούνταν με παραγωγές που θα κατέληγαν στο πιάτο μας ως προϊόντα Γής και ας αναλογιστούμε ακόμα πόσοι πόλεμοι προκλήθηκαν από φόβο επερχόμενης έτσι πείνας.
Εξ’ αιτίας της πλάνης για ανάγκη κατανάλωσης ζωικών προϊόντων επιβαρύνονται δραματικά ολόκληρες οικονομίες κρατών αφού αναγκάζονται να πραγματοποιούν ακόμα και εισαγωγές από τέτοια προϊοντα θεωρώντας ότι η εγχώρια παραγωγή δεν αρκεί. Συγκεκριμένα, μόνο για το έτος 2009 η Ελλάδα χρειάστηκε να δαπανήσει 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ για να πραγματοποιήσει τέτοιες εισαγωγές
Επιπλέον, ολόκληρες εκστρατείες προπαγάνδας και τρομοκρατίας στηρίζονται στη φράση «δεν θα έχουμε κρέας και γάλα στα ράφια των σούπερ μάρκετ». Είναι χαρακτηριστικό ότι στην επιχειρηματολογία για την ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ ένα από τα κορυφαία επιχειρήματα υπέρ της παραμονής μας σε αυτό είναι ακριβώς αυτή η φράση η οποία δυστυχώς βρίσκει ανταπόκριση στον κόσμο.
Η ΗΘΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΕΠΙΣΚΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ
Είναι τόσο βαθιά δεμένη μέσα μας η αρχή ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να καταναλώνουμε κρέας και όλα τα παράγωγά του προκειμένου να επιβιώσουμε ώστε με μεγάλη ευκολία απορρίπτει κανείς όλα τα παραπάνω βρίσκοντας μερικές ακόμα δικαιολογίες ή ακόμα και μελέτες που επιβεβαιώνουν την αντίληψή του αυτή.
Σε αυτή την αμφισβήτηση λείπουν βέβαια τα ζώα και το δράμα που αυτά βιώνουν. Ο ανθρώπινος εγωκεντρισμός άλλωστε δεν γνωρίζει από τον πόνο και την φρίκη που βιώνει ο άλλος. Θα πρέπει λοιπόν να έχουμε την εντιμότητα και να απoδώσουμε έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτόν που έδωσε τη ζωή του προκειμένου ο ίδιος να καταλήξει στο πιάτο μας αφιερώνοντας 3 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα ώστε να παρακολουθήσουμε το παρακάτω video για τη φρίκη που αυτός (και όχι:αυτό) έζησε λίγο πριν τον θάνατό του.
του Θεοδόση Εκίζογλου/drkyr.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου