Η χρόνια κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να κάνει τους ανθρώπους πιο ευαίσθητους στον πόνο μέσω δύο διαφορετικών μοριακών μηχανισμών, έναν που συνδέεται με την πρόσληψη αλκοόλ και έναν άλλο που συνδέεται με τη στέρησή του από τον οργανισμό.
Αυτό είναι το συμπέρασμα νέας μελέτης για τους πολύπλοκους δεσμούς μεταξύ αλκοόλ και πόνου.
«Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε καλύτερα την αμφίδρομη σχέση μεταξύ χρόνιου πόνου και εξάρτησης από το αλκοόλ», δήλωσε η ερευνήτρια Marisa Roberto. «Ο πόνος είναι ένα κοινό σύμπτωμα σε ανθρώπους που είναι εξαρτημένοι από το αλκοόλ, αλλά και ένας λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι οδηγούνται στην κατανάλωση αλκοόλ».
Στις επιπτώσεις της μακροχρόνιας κατανάλωσης αλκοόλ περιλαμβάνεται και ο πόνος: Πάνω από το 50% των ανθρώπων με διαταραχή χρήσης αλκοόλ, βιώνουν κάποιο επίμονο πόνο, όπως είναι η αλκοολική νευροπάθεια, βλάβη των νεύρων που προκαλεί χρόνιο πόνο και άλλα συμπτώματα. Μελέτες έχουν δείξει επίσης ότι η διαταραχή χρήσης αλκοόλ σχετίζεται με αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τα σήματα πόνου, καθώς και με αλλαγές στον τρόπο ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος. Ο πόνος αυτός μπορεί με τη σειρά του να οδηγήσει σε αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ.
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της αποχής από το αλκοόλ, τα άτομα με διαταραχή χρήσης μπορεί να εμφανίσουν αλλοδυνία, στην οποία ένα αβλαβές ερέθισμα γίνεται αντιληπτό ως κάτι επώδυνο.
Οι ερευνητές θέλησαν να μάθουν τις υποκείμενες αιτίες αυτών των διαφορετικών τύπων πόνου που σχετίζεται με το αλκοόλ. Συνέκριναν τρεις ομάδες ενήλικων ποντικιών: Η μία είχε εξάρτηση από το αλκοόλ, η δεύτερη είχε περιορισμένη πρόσβαση στο αλκοόλ και δεν θεωρούνταν εξαρτημένα και η τρίτη δεν είχε καταναλώσει ποτέ αλκοόλ.
Σε εξαρτημένα ποντίκια, η αλλοδυνία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της στέρησης αλκοόλ και η επακόλουθη πρόσβαση στο αλκοόλ μείωσε σημαντικά την ευαισθησία στον πόνο. Περίπου τα μισά από τα ποντίκια που δεν ήταν εξαρτημένα από το αλκοόλ εμφάνισαν επίσης σημάδια αυξημένης ευαισθησίας στον πόνο κατά τη διάρκεια της στέρησης αλκοόλ, αλλά, σε αντίθεση με τα εξαρτημένα ποντίκια, αυτή η νευροπάθεια δεν αναστράφηκε με την επανέκθεση στο αλκοόλ.
Όταν οι ερευνητές μέτρησαν στη συνέχεια τα επίπεδα των φλεγμονωδών πρωτεϊνών στα ζώα, ανακάλυψαν ότι ενώ οι οδοί της φλεγμονής ήταν αυξημένες τόσο σε εξαρτημένα όσο και σε μη εξαρτημένα ζώα, συγκεκριμένα μόρια αυξήθηκαν μόνο σε εξαρτημένα ποντίκια. Αυτό δείχνει ότι διαφορετικοί μοριακοί μηχανισμοί μπορεί να συνδέονται με τους δύο τύπους πόνου. Υποδεικνύει επίσης ποιες φλεγμονώδεις πρωτεΐνες μπορεί να είναι χρήσιμες ως στόχοι φαρμάκων για την καταπολέμηση του πόνου που σχετίζεται με το αλκοόλ.
«Αυτοί οι δύο τύποι πόνου διαφέρουν σημαντικά, γι' αυτό είναι σημαντικό να μπορούμε να τους διαχωρίσουμε και να αναπτύσσουμε διαφορετικούς τρόπους θεραπείας», δήλωσαν οι επιστήμονες.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση British Journal of Pharmacology/Onmed.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου