Ο Tom Holland μιλά για τα εξαντλητικά γυρίσματα του «Crowded Room», παίρνοντας ένα χρόνο μακριά από την υποκριτική και ζητώντας συμβουλές από τη Zendaya

Ο Tom Holland μιλά για τα εξαντλητικά γυρίσματα του «Crowded Room», παίρνοντας ένα χρόνο μακριά από την υποκριτική και ζητώντας συμβουλές από τη Zendaya

Τώρα που η απεργία SAG τελείωσε, ο σταρ του Spidey είναι ελεύθερος να αποκαλύψει το πάνελ των προπονητών υποκριτικής A-list, συμπεριλαμβανομένων δύο συναδέλφων αποφοίτων του MCU.


Με το The Crowded Room του Akiva Goldsman, ο σούπερ σταρ της Marvel Tom Holland κέρδισε μια καριέρα πρώτα με τη διεύθυνση παραγωγής μιας τηλεοπτικής εκπομπής και αναλαμβάνοντας όχι μόνο τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Danny Sullivan - ενός χαρακτήρα εμπνευσμένου από το βιβλίο μη μυθοπλασίας του Daniel Keyes του 1981 The Minds of Billy Milligan, για το πρώτο άτομο που κρίθηκε αθώο για έγκλημα λόγω διασχιστικής διαταραχής ταυτότητας - αλλά κάθε μία από τις «αλλαγές» του, " γνωστός και ως πολλαπλές προσωπικότητες. Ο ηθοποιός, κατά τη διάρκεια ενός Q&A του Ιδρύματος SAG-AFTRA που συντόνισε το The Hollywood Reporter, μοιράζεται πώς δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην ιστορία της A-list του έργου, γιατί ζήτησε από τα στελέχη του Apple TV+ μια εβδομάδα άδεια κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και τη λίστα με τα ονόματα στα οποία βασίζεται για ειλικρινείς αντιδράσεις σχετικά με τη δουλειά του.

Ο Tom Holland απεικονίζεται κατά τη διάρκεια του Q&A με τον Chris Gardner του THR. ARAYA DOHENY/GETTY IMAGES

Πώς νιώθεις βγαίνοντας από την απεργία;

Ήμουν τόσο τυχερός στη ζωή μου που πραγματικά από τότε που ήμουν περίπου 17 ετών, πάντα έβγαινε κάτι όταν πήγαινα σε μια νέα δουλειά. Τώρα όλα όσα έχω κάνει είναι έξω, οπότε δεν μου έχει μείνει τίποτα. Οι ατζέντηδες μου κάθονται στα παρασκήνια, οπότε καλύτερα να πας στη δουλειά. [Γέλια] Αλλά είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος για το τι θα ακολουθήσει. Νιώθω πραγματικά ότι ξεκινάω το επόμενο κεφάλαιο. Το Crowded Room μοιάζει με το τέλειο εφαλτήριο για να το κάνω αυτό. Είμαι νευρικός, αλλά νομίζω ότι το να είσαι νευρικός είναι πάντα ένα πολύ καλό πράγμα όταν πρόκειται να εργαστείς στον κλάδο μας. Πρέπει να μάθεις να νιώθεις άνετα με το να είσαι ευάλωτος.


Πήγαινε με πίσω στις αρχές του 2021, όταν γνώρισες τον δημιουργό του The Crowded Room, Akiva Goldsman. Πώς ήταν αυτή η συζήτηση;

Συναντήθηκα με τον Akiva για πρώτη φορά στο Soho House στη 1 μ.μ. Νόμιζα ότι θα πήγαινα, θα καθόμουν μαζί του για μια-δυο ώρες, θα άκουγα τι θα έλεγε. Κατέληξα να φύγω στις 10 μ.μ. επειδή απλά τον ερωτεύτηκα. Υπήρχε κάτι σε αυτόν που πραγματικά με έπεισε να πω αυτή την ιστορία. Έχει μιλήσει πολύ ανοιχτά για το παρελθόν του και έχει μια πολύ βαθιά προσωπική σχέση με αυτή την ιστορία. Ένιωσα την ευθύνη και αναγνώρισα την πρόκληση. Επίσης, με δελέασε πραγματικά λέγοντας ότι οι άνθρωποι που πραγματικά θαύμαζα στο παρελθόν, ο Τζέιμς Κάμερον, ο Ντέιβιντ Φίντσερ, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, όλοι προσπάθησαν να σπάσουν αυτό το έργο. Υπάρχει κάτι σε αυτό που με έκανε να θέλω πραγματικά να είμαι το άτομο που θα το καταλάβει. Στη συνέχεια, ενώ κάναμε γυρίσματα, μπορούσα να καταλάβω γιατί κανείς δεν ήθελε να το κάνει αυτό [επειδή] έπαιζα τέσσερα άτομα στην ίδια σκηνή. Τι κάνω;



Ο Akiva έχει μιλήσει για το γεγονός ότι είναι επιζών σεξουαλικής κακοποίησης και είπε ότι ύφανε προσωπική εμπειρία σε αυτή την ιστορία. Πώς σας επηρέασε αυτό;

Απλώς απαιτούσε από όλους να έρθουν στο σετ με ένα ορισμένο επίπεδο σεβασμού για το υλικό για να καταλάβουν ότι υπήρχε κάτι περισσότερο από την απλή αφήγηση μιας ιστορίας. Μέρος αυτής της παράστασης, για μένα και περισσότερο για τον Akiva, αφορούσε την εκπαίδευση. Μπήκα σε αυτό χωρίς να γνωρίζω πόσο ισχυρό μπορεί να είναι το ανθρώπινο μυαλό και τα τρελά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, καλώς ή κακώς. Έγινε για να είμαστε πραγματικά προσεκτικοί, να βεβαιωθούμε ότι ήμασταν όσο το δυνατόν πιο αυθεντικοί, να κάνουμε τη δέουσα επιμέλεια ερευνώντας και διαβάζοντας τη βιβλιογραφία, να συναντηθούμε με ψυχολόγους και με επιζώντες και να μιλήσουμε μαζί τους για τις εμπειρίες τους.

Πώς είναι η ερευνητική διαδικασία του Tom Holland;

Είμαι πραγματικά δυσλεκτικός και δυσκολεύομαι με την ανάγνωση. Θυμάμαι να παραγγέλνω το βιβλίο [The Minds of Billy Milligan του Daniel Keyes] και να λέω, παρακαλώ να είναι μερικές εκατοντάδες σελίδες, αλλά είναι ένα τούβλο - ένα μεγάλο, παλιό βιβλίο. Ήρθε μέσω της ανάρτησης και είπα: «Ω, για χάρη του σκατά». [Γέλια] Αλλά δεν μπορούσα να το βάλω κάτω. Ήμουν παγιδευμένος από την αρχή. Μπήκα στον κόσμο της ψυχολογίας και στα όμορφα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι για να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Μιλήσαμε με ψυχολόγους, η υπεύθυνη σεναρίου μας, [Jodi Domanic], είναι η ίδια ψυχολόγος, κάτι που ήταν ανεκτίμητο. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Διαβάσαμε όσο μπορούσαμε. Παρακολουθήσαμε όσο μπορούσαμε για να ζωντανέψουμε αυτή την ιστορία με τον πιο αυθεντικό τρόπο.



Υπάρχουν σκηνές όπου οι alters στέκονται δίπλα σας, άλλοι όταν είναι μόνοι και αργότερα είστε μόνο εσείς μόνοι σας. Από υλικοτεχνική άποψη, πώς λειτούργησε αυτό;

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ήταν λίγο εφιάλτης υλικοτεχνικής υποστήριξης, γιατί όταν κάνεις τέτοιες σκηνές, δεν μπορείς να έχεις σκηνοθέτες να σκηνοθετούν σκηνές από επεισόδια άλλων σκηνοθετών. Και οι δύο σκηνοθέτες στα γυρίσματα έχουν τους δικούς τους κινηματογραφιστές, τους δικούς τους χειριστές. Θα γυρίζαμε μια εκδοχή της σκηνής με το alter. Το alter θα έφευγε, το μισό πλήρωμα θα έφευγε και ένα άλλο πλήρωμα θα ερχόταν. Δεν τους επιτρεπόταν να παρακολουθήσουν τι κάναμε στην αρχή, οπότε έλεγα: «Εντάξει, παιδιά, αυτή είναι αυτή η σκηνή». Ήταν πραγματικά δύσκολο. Αυτό σήμαινε ότι η εστίασή μου θα ήταν παντού. Ήμουν πραγματικά τυχερός που είχα τον προπονητή μου Ben Perkins εκεί μαζί μου. Θα βοηθούσε να αναλάβει πολλές από αυτές τις ευθύνες, αλλά ήταν πραγματικά δύσκολο.

Πώς λειτούργησε η μίμηση των ηθοποιών;

Η καλύτερη στιγμή που ένιωσα πιο ρευστή ήταν με τη Sasha Lane όταν χόρευε στο κλαμπ. Είναι τόσο ελεύθερη και εκείνη και [ο Ελάιτζα Τζόουνς] έκαναν απλά μαγικά. Στεκόμουν μακριά από την κάμερα και την παρακολουθούσα και μετά ο σκηνοθέτης φώναζε "διακόπτης" και εγώ πηδούσα μέσα, και η Σάσα παρακολουθούσε και μου έλεγε να κάνω κάτι διαφορετικό. Έλεγε: «Κοίτα, δεν χορεύω κάτι τέτοιο. Τομ, πρόσεχέ με». Ερχόταν και αντάλλασσε και χοροπηδούσαμε μεταξύ μας. Δεν νομίζω ότι είχα ποτέ τόσο ισχυρή σύνδεση με έναν συνάδελφο συνεργάτη σκηνής όπως έκανα με τη Σάσα όταν κάναμε αυτή τη σκηνή. Είναι μια απόλυτη δύναμη και είμαι τόσο περήφανος για αυτό που έκανε στην παράσταση. Όλη αυτή η ακολουθία των γυρισμάτων σε εκείνο το νυχτερινό κέντρο διασκέδασης ήταν τόσο σκληρή και ήταν τόσο κουραστική γι 'αυτήν, αλλά ποτέ δεν παραπονέθηκε. Ήταν παιχνίδι για τα πάντα και είναι καταπληκτική.

Ο Tom Holland και η Sasha Lane στο The Crowded Room. ΕΥΓΕΝΙΚΉ ΠΡΟΣΦΟΡΆ ΤΟΥ APPLE TV+


Ποιο ήταν το πιο δύσκολο alter για να παίξετε;

Η δημιουργία των βωμών ήταν σχεδόν για να κάνω τον Danny να είναι ο πιο απομακρυσμένος από μένα και όσο το δυνατόν μικρότερος. Όταν ήμουν στο σχολείο, ήμουν πάντα το μικρότερο παιδί στην τάξη και ήταν δύσκολο. Κοιτάζετε πάντα τους ανθρώπους και τα νεύρα τους. Αυτό που ήταν υπέροχο σε αυτό είναι ότι στρογγυλεύοντας τους ώμους μου και προσπαθώντας να βυθίσω το κεφάλι μου προς τα κάτω σήμαινε ότι όταν έγινα Yitzhak, θα μπορούσα να μεγαλώσω και θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό το πράγμα όπου οι ώμοι μου επιστρέφουν και σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά και θα ένιωθα σαν να γινόμουν κάποιος νέος. Αυτός ο διακόπτης ήταν ο αγαπημένος μου. Η αλλαγή σε Johnny ήταν επίσης πολύ διασκεδαστική γιατί ένιωθε πολύ απερίσκεπτος. Μου αρέσει η ιδέα να παίζω έναν χαρακτήρα που δεν έχει ποτέ να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.

Levon Hawke, Sasha Lane, Sam Vartholomeos και Jason Isaacs. ΕΥΓΕΝΙΚΉ ΠΡΟΣΦΟΡΆ ΤΟΥ APPLE TV+

Μιλώντας για εσάς, ο Akiva είπε πρόσφατα στο Deadline: «Έχει ενσυναίσθηση με αυτόν τον τρόπο. Είχε το μεγαλύτερο βάρος γιατί έπρεπε να τα πάρει όλα μέσα του και να ενσαρκώσει αυτό το είδος πόνου, αυτού του είδους τη διάσπαση, και στη συνέχεια να ζήσει μέσα σε αυτό και να το ζήσει σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα και 130 ημέρες. Ήταν μια εξαντλητική παράσταση συναισθηματικά». Διαβάζοντας αυτό έγινε όλο και πιο σαφές γιατί θέλατε να πάρετε μια εβδομάδα άδεια κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και στη συνέχεια ένα χρόνο άδεια μόλις ολοκληρώθηκε. Πώς ξέρατε πότε να τραβήξετε την πρίζα και πώς αισθανόσασταν σωματικά, συναισθηματικά, πνευματικά;

Μεταμφιέζω τα νεύρα και το άγχος με κωμωδία, αυτό κάνω. Έχω αυτή τη ζωηρή ενέργεια και είμαι πολύ ένας άνθρωπος που λέει: «Είμαι καλά, θα είμαι εντάξει. Είμαι καλά». Και τελικά φτάνεις σε εκείνο το σημείο όπου χτυπάς έναν τοίχο. Πλησιάζαμε στο τελευταίο μέρος της παράστασης και ετοιμαζόμασταν να αρχίσουμε να γυρίζουμε τα πράγματα της αίθουσας του δικαστηρίου. Υπάρχει μια σκηνή στο τελευταίο επεισόδιο που με τρόμαξε. Ακόμα και η ιδέα να το κάνουμε ξανά τώρα είναι πραγματικά τρομακτική. Είναι πολύ περίπλοκο. Η υλικοτεχνική υποστήριξη αυτού που προσπαθούσαμε να πετύχουμε, παίζοντας δύο άτομα, ο ένας προσποιούμενος ότι είναι ο άλλος, ενώ είχα μια εσωτερική διαφωνία στο κεφάλι μου με τα ίδια δύο άτομα στο γεμάτο δωμάτιο. Απλά ήξερα ότι ήθελα να έχω όσο το δυνατόν περισσότερη ενέργεια σε αυτό, και το βάρος της παράστασης, η ευθύνη της ιστορίας του Akiva, το πρόγραμμα γινόταν πάρα πολύ. Είμαι τυχερός που βρίσκομαι σε ένα στάδιο της καριέρας μου που όταν ζητάω βοήθεια, τη λαμβάνω και ήξερα ότι τη χρειαζόμουν.



Είπα στην Apple ότι θα ήταν ωφέλιμο για μένα και ωφέλιμο για την εκπομπή αν μπορούσατε να βρείτε έναν τρόπο να μου δώσετε μια εβδομάδα άδεια για επαναφορά. Υποχρεώθηκαν και ήταν πραγματικά ευγενικοί γι 'αυτό. Ποτέ δεν με έκαναν να νιώσω άβολα που άφηνα την παράσταση κάτω. Ήξεραν ότι οι προθέσεις μου ήταν καλές. Δεν προσπαθούσα απλά να κάνω διακοπές. Χρειαζόμουν πραγματικά ένα διάλειμμα. Η χρονιά που έφυγα δεν είχε καμία σχέση με την παράσταση, είχε να κάνει με την ηλικία μου και το μεγάλωμά μου. Το κάνω αυτό από τότε που ήμουν 11 ετών στη σκηνή στο Λονδίνο και δεν είχα διάλειμμα από τότε. Ήμουν επίπεδος έξω και επίσης πολύ τυχερός. Δεν το θεωρώ δεδομένο. Ήθελα να περάσω λίγο χρόνο σε ένα μέρος, να είμαι με την οικογένεια και τους φίλους μου και να οργανώσω τη ζωή μου. Ανακάλυψα ότι δεν πλήρωνα τον λογαριασμό του νερού μου για πέντε χρόνια, αλλά μόνο επειδή δεν ήξερα ότι έπρεπε να το κάνεις αυτό. Απλά νόμιζα ότι το νερό ήταν δωρεάν στην Αγγλία.

Οι σκηνές σας με την Amanda Seyfried είναι τόσο καλές. Πρόσφατα είπε ότι αυτός ο ρόλος «πιθανότατα σίγουρα θα είναι ο πιο δύσκολος ρόλος του Τομ που έχει κάνει ποτέ. Είναι τυχερός και η παράσταση είναι τυχερή που την έφερε εις πέρας». Πώς βρήκατε αυτόν τον ρυθμό συνεργασίας;

Πρώτον, ήμουν τόσο τυχερός που είχα την Amanda ως παρτενέρ μου στη σκηνή. Ήταν μια απόλυτη απόλαυση και έφερε τόση αγάπη και χαρά στο σετ, το οποίο ήταν ένα αρκετά σκοτεινό μέρος. Ήταν μια δύσκολη παράσταση και συναισθηματικά ήμασταν όλοι πραγματικά στραγγισμένοι. Όταν ήρθε η Amanda, ήταν σαν αυτή τη δέσμη φωτός και είναι επίσης μια υπέροχη ηθοποιός. Ήμασταν σε [εκείνο το δωμάτιο] για τόσο πολύ καιρό, είχαμε πάνω από 200 σελίδες διαλόγου να κάνουμε μαζί. Απλά ήξερα ότι αν επρόκειτο να προσπαθήσουμε να το κάνουμε συναρπαστικό, θα έπρεπε πραγματικά να το αλλάξουμε και να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε το κοινό σε εγρήγορση, οπότε η Amanda ήταν σαν το κοινό μου από αυτή την άποψη. Ήθελα να την κρατήσω να μαντέψει.

Η Amanda Seyfried και ο Christopher Abbott στο The Crowded Room. ΕΥΓΕΝΙΚΉ ΠΡΟΣΦΟΡΆ ΤΟΥ APPLE TV+

Υπάρχει μια σκηνή με εσάς τους δύο, πιστεύω ότι είναι το έκτο επεισόδιο, όταν παίζετε τον Danny και ξαφνικά αλλάζετε στο ρόλο του Yitzhak και βλέπουμε τη μεταμόρφωση σε πραγματικό χρόνο. Το καρφώσατε, οπότε μπορούμε να μιλήσουμε γι' αυτό για μια στιγμή. Πόσες λήψεις;

Αυτό που πραγματικά ήθελα να προσπαθήσω να μεταφέρω ήταν αυτό το στοιχείο του κενού, η ιδέα ότι το σώμα είναι ακόμα εκεί, αλλά το μυαλό έχει πάει κάπου αλλού. Επειδή γεωγραφικά, υπάρχει ένα χρονικό διάλειμμα από τη στιγμή που ο Danny φεύγει από το σημείο και ένα alter παίρνει το σημείο, κινούνται γύρω από τον αχυρώνα. Είχαμε την ιδέα ότι ο διακόπτης δεν είναι άμεσος. Υπάρχει αυτή η στιγμή του να είσαι απλώς ένα άδειο δοχείο. Για μένα, αυτό ήταν κάτι που ήταν πραγματικά ισχυρό, γιατί είναι αρκετά μπερδεμένο όταν το βλέπεις για πρώτη φορά. Είναι μια εξαιρετική αλλαγή επειδή το συναισθηματικό εύρος δύο χαρακτήρων είναι τόσο διαφορετικό. Είναι ένας αρκετά εύκολος διακόπτης. Έτσι, για μένα, ήταν να βρω ακινησία, να δεσμευτώ στο γεγονός ότι ένιωθα περίεργα. Θα άφηνα τα μάτια μου να γυαλίζουν και θα άφηνα την Amanda να βγει εκτός εστίασης και να καθίσει εκεί. Η πραγματική λήψη είναι πολύ μεγαλύτερη από ό, τι είναι στην παράσταση. Άρμεγα τα σκατά από αυτό, αλλά ήταν υπέροχο. Είμαι πραγματικά περήφανος γι' αυτό.

Όταν κάνεις ένα έργο σαν αυτό, φαντάζομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή σου των οποίων τη γνώμη εκτιμάς. Σε ποιον πηγαίνετε; Ποιος είναι ένας έμπιστος ενεργός φίλος, ομότιμος, έμπιστος που ακούτε να πιστεύει ότι σας λέει την αλήθεια;

Η Zendaya είναι ίσως η πιο ειλικρινής μαζί μου, την οποία αγαπώ. Το χρειάζεστε. [Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ.] είναι πολύ ειλικρινής, μερικές φορές λίγο πολύ ειλικρινής - και έχω δει Doolittle, αδερφέ. Τον αγαπώ προφανώς και σέβομαι πραγματικά τη γνώμη του Downey. Μου δίδαξε τόσα πολλά και πάντα τραγουδάω τους επαίνους του και αγαπώ τον τύπο, τον θαυμάζω. Δεν ξέρω αν έχετε δει ακόμα τον Oppenheimer, αλλά είναι απολύτως συγκλονιστικός σε αυτό. Μου κλέβει την ταινία. Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς είναι κάποιος που ζητώ πολλές συμβουλές για την υποκριτική. Πέρασα μια φάση όπου πραγματικά πάλευα να κλάψω – και στην προσωπική μου ζωή – και αυτό με επηρέαζε πραγματικά στα γυρίσματα. Θα ανησυχούσα πραγματικά μόνο για σκηνές κλάματος και ανησυχία και ανησυχία και ανησυχία. Θα ανησυχούσα τόσο πολύ που σχεδόν θα ανησυχούσα από δάκρυα.



Υπάρχει αυτή η όμορφη σκηνή στο τέλος του The Imitation Game όπου καταρρέει. Θυμάμαι να το παρακολουθώ αυτό ως παιδί, απλά να εντυπωσιάζομαι από αυτό. Ήμουν τυχερός που δούλευα μαζί του σε μια ταινία με τίτλο A Current War και τον ρώτησα: «Πώς το έκανες αυτό; Αντλήσατε από τα προσωπικά σας συναισθήματα ή υπάρχει κάποια τεχνική που κάνετε;» Για να πούμε την αλήθεια, ήταν ένας συνδυασμός και των δύο. Η τεχνική που μου είπε ήταν κάτι που μπορεί να κάνει με το διάφραγμά του, το οποίο είναι σχεδόν σαν γέλιο. Μάλλον αποκαλύπτω τα μυστικά του. Με έδειξε στα γυρίσματα και κάναμε παρέα πίνοντας έναν καφέ. Θα έκανε αυτό το πράγμα όπου θα προσομοίωνε το γέλιο και θα ανέπνεε πραγματικά, πολύ γρήγορα που φέρνει το συναίσθημα στην επιφάνεια. Στη συνέχεια, το παίρνετε και οδηγείτε το κύμα από εκεί. Γαμώτο, άρχισα να το κάνω αυτό και μου αρέσει να κλαίω σκηνές τώρα. Το λατρεύω. Νιώθω πραγματικά σίγουρος και είναι κάτι που έχω στο τιμόνι μου. Δεν χρειάζεται πλέον να αντλώ από εμπειρίες του παρελθόντος ή προσωπικά θέματα.


Βγαίνοντας από αυτό, τι βλέπετε τον εαυτό σας να πηγαίνει από εδώ και πέρα;

Θέλω να κάνω πράγματα που με τρομάζουν, πράγματα που με κάνουν να νιώθω άβολα. Όταν κάνετε αυτό που κάνουμε εμείς, πρέπει να είστε άνετοι με το να νιώθετε άβολα. Αυτή η παράσταση είναι ένα τέλειο παράδειγμα αυτού. Ο Ben μου λέει συνεχώς, αν δεν δεσμευτείς, δεν θα σε πιστέψουν. Ο λόγος που δεν δεσμευόμουν είναι επειδή φοβόμουν. Δεν έχω κάνει ποτέ κάτι τέτοιο πριν. Συνήθισα τόσο πολύ τη μηχανή της Marvel και την κουβέρτα ασφαλείας του Spider-Man, νιώθοντας σαν να ήμουν προστατευμένος. Έτσι, κάνοντας κάτι τέτοιο ήταν απίστευτα τρομακτικό, αλλά επειδή ήταν τόσο τρομακτικό, ήταν τόσο ικανοποιητικό και τόσο ικανοποιητικό. Προχωρώντας, αν υπάρχει κάτι που νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω, θέλω να το κάνω. Το να παίζω ένα είδος ηλίθιου αγγλικού doofus δεν είναι αυτό που θέλω να κάνω γιατί αυτή είναι η ζωή μου, σωστά;

Tom Holland Talks ‘Crowded Room’ Shoot and Advice From Zendaya – The Hollywood Reporter