Ο Κόλμαν Ντομίνγκο, ο Πέδρο Πασκάλ και ο Ματ Ντέιμον εμφανίζονται επίσης σε αυτή την τρελή κωμωδία που διαδραματίζεται το 1999, σε σενάριο του Κοέν με τη σύζυγό του Τρίσια Κουκ.
Η Geraldine Viswanathan ως Marian, η Margaret Qualley ως Jamie και η Beanie Feldstein ως Sukie στο DRIVE-AWAY DOLLS.
Ο Τζόι Σλότνικ και ο Σι Τζέι Γουίλσον, οι οποίοι υποδύονται τους άτυχους χαρακτήρες στα ίχνη ενός χαμένου χαρτοφύλακα στο Drive-Away Dolls, είναι και οι δύο βετεράνοι των σκηνικών παραγωγών του Ethan Coen στη Νέα Υόρκη. Αυτά τα έργα, είτε μονόπρακτα είτε ολόκληρα, ήταν ως επί το πλείστον αδύναμα σκετσάκια με κάποια αξιοπρεπή αστεία, όχι το είδος του υλικού που θα παρείχαν κορυφαίες εταιρείες εκτός Μπρόντγουεϊ για να τα παράγουν χωρίς την κλήρωση ενός διάσημου θεατρικού συγγραφέα. Το πρώτο σόλο αφηγηματικό χαρακτηριστικό του Coen ως σκηνοθέτη είναι ένα παρόμοιο ελαφρύ όχημα, το οποίο ζωντανεύει ορισμένους ταλαντούχους ηθοποιούς, αλλά είναι πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό του για κάτι τόσο ασήμαντο.
Μετά το ντοκ του 2022 του Τζέρι Λι Λιούις του Coen, Trouble in Mind, αυτό το riff σε pulp B-movies σηματοδοτεί την πρώτη του δραματική ταινία σκηνοθετημένη χωρίς τον μεγαλύτερο αδερφό Joel. Σε σενάριο μαζί με τη σύζυγό του, Tricia Cooke, η οποία προσδιορίζεται ως queer, το έργο είχε αρχικά τον τίτλο Drive-Away Dykes, υποδεικνύοντας τη σύλληψή του στη φλέβα του άχρηστου βασιλιά της εκμετάλλευσης Russ Meyer και την κεντρική θέση της σεξουαλικότητας των γυναικών πρωταγωνιστών του, που δημιουργεί ένα υγιεινό σερβίρισμα raunch.
Drive-Away Dolls
THE BOTTOM LINE
O brother, where art thou?
Release date: Friday, Feb. 23
Cast: Margaret Qualley, Geraldine Viswanathan, Beanie Feldstein, Joey Slotnick, CJ Wilson, Colman Domingo, Pedro Pascal, Bill Camp, Matt Damon
Director: Ethan Coen
Screenwriters: Ethan Coen, Tricia Cooke
Rated R, 1 hour 23 minutes
Όσον αφορά τη συγγένεια μέσα στο έργο των αδερφών Κοέν, η κάπαρη φαίνεται να στοχεύει στην πληθωρική εκκεντρικότητα και τη μολυσματική αίσθηση της κακίας του Raising Arizona. Αλλά το διασκεδαστικό χιούμορ δεν είναι τόσο αστείο. Το παραβατικό του πνεύμα πολύ συχνά αισθάνεται αναγκασμένο. Το κλιμακούμενο χάος της πλοκής - που περιστρέφεται γύρω από δύο γυναίκες που βρίσκονται άθελά τους στην κατοχή τους ενός χαρτοφύλακα του οποίου το εξαιρετικά ευαίσθητο περιεχόμενο θα μπορούσε να βάλει τέλος σε μια εξέχουσα πολιτική καριέρα των Ρεπουμπλικάνων - παίζει σαν κολλημένα χρονογράφημα και περιστροφές που τυλίγονται απότομα και πολύ εύκολα.
Μου θύμισαν περισσότερο τις επίπονες κωμωδίες του Coen όπως το Burn After Reading ή οι Ladykillers. Μεγάλο μέρος της εξωφρενικότητας της ταινίας είναι το κατασκευασμένο είδος που προκύπτει από την επιλογή ονομάτων της λίστας Α σε ρόλους μιας χρήσης μόνο και μόνο για να τους σκοτώσουν γρήγορα.
Ο ασημένιος μεταλλικός χαρτοφύλακας εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ένα κοκτέιλ μπαρ της Φιλαδέλφειας το 1999 να κρατιέται σφιχτά από τον νευριασμένο Santos (Pedro Pascal). Φεύγει τρομοκρατημένος, καταδιώκεται σε ένα τυφλό δρομάκι από έναν κακοποιό που υποδύεται τον μπάρμαν. το βράδυ δεν του πηγαίνει καλά, ακόμη και πριν εμφανιστούν οι ανίκανοι κολλητοί Arliss (Slotnick) και Flint (Wilson). Στη συνέχεια, η θήκη τοποθετείται στο πορτμπαγκάζ ενός Dodge Aries, μαζί με ένα φρικτό αναμνηστικό από το Santos. Το αυτοκίνητο πρόκειται να παραληφθεί από μια εταιρεία ενοικίασης Drive-Away που διευθύνεται από τον σκιερό μεσάζοντα Curlie (Bill Camp) και να παραδοθεί σε μια διεύθυνση στο Tallahassee της Φλόριντα.
Πάντα σε οικόπεδα όπως αυτό, το πολύτιμο φορτίο καταλήγει σε λάθος χέρια. Εκεί έρχεται η απελεύθερη νότια γκαλερί Jamie (Margaret Qualley) όταν η αδηφάγα σεξουαλική της όρεξη σηματοδοτεί το τέλος της σχέσης της με την επιθετική μπάτσο Sukie (Beanie Feldstein), η οποία δεν είναι και τόσο χαρούμενη που έχει κολλήσει με τη σκυλίτσα της, Alice B. Toklas.
Θέλοντας να βάλει κάποια απόσταση ανάμεσα στον εαυτό της και την οργή του ταπεινωμένου πρώην της, η Jamie σέρνει την κουμπωμένη φίλη της Marian (Geraldine Viswanathan) σε ένα οδικό ταξίδι στο — το μαντέψατε — Tallahassee, σκοπεύοντας να δει τα μπάρμπεκιου και τα λεσβιακά μπαρ στο δρόμο. . Οι τελευταίες στάσεις περιλαμβάνουν το διασκεδαστικό όνομα Butter Churn και She Shed? Υπάρχει επίσης ένα διάλειμμα με μια γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου που περνούν το χρόνο τους σε συνεδρίες μακιγιάζ με συνταγές στη Linda Ronstadt.
Μόλις γίνει φανερό ότι ο Curlie έδωσε το Dodge Aries σε λάθος πελάτες με προορισμό το Tallahassee, η ζέστη είναι ανοιχτή για τον Arliss και τον Flint να πάρουν πίσω τα αγαθά, με το τρομακτικό αφεντικό τους, "The Chief" (Colman Domingo), να τους αναπνέει. λαιμούς. Η Σούκι ξεκινάει επίσης στις ουρές του Τζέιμι και της Μαριάν, μόλις οι λάτρεις της τηλεφωνήσουν στο σπίτι, ειδοποιώντας τον αστυνομικό για την κατάσταση.
Ο Coen και ο Cooke ξεπουλούν το σασπένς βάζοντας τον Jamie να μην ενοχλείται κυρίως από την ανακάλυψη της ακούσιας κρυψώνας τους και επίσης εξαλείφοντας πολλές από τις πιο απειλητικές απειλές που τους κλείνουν. Αλλά είναι λογικό ο ηδονικός χαρακτήρας να παραμένει συγκεντρωμένος στην καλή στιγμή, καθώς και να ξαπλώνει τη στενόχωρη φίλη της Μαριάν. Αυτό το κομμάτι οδηγεί σε μια ανάλυση που δεν παίζει πειστικά, αλλά η ταινία είναι πολύ ψηλά στο χιούμορ της για να ασχοληθεί με λεπτομέρειες όπως η χημεία.
Τα περιεχόμενα του χαρτοφύλακα προτείνονται σε τριπικά ψυχεδελικά ιντερμέδια με πρωταγωνιστή έναν αστέρα της ποπ ροκ που δεν έχει τιμολογηθεί και σταδιακά εντοπίζει μια άβολη σύνδεση με τον γερουσιαστή Gary Channel (Ματ Ντέιμον), που αν εκτεθεί, δεν θα ταιριάζει με τις οικογενειακές του αξίες. πλατφόρμα. Χωρίς να δίνετε πολλά, εάν είστε εξοικειωμένοι με τον κύριο ισχυρισμό της φήμης της γλύπτριας Cynthia Plaster Caster, μπορείτε να το καταλάβετε, αν και πώς ακριβώς μπορεί να εντοπιστεί το ενοχοποιητικό υλικό στον γερουσιαστή το σενάριο δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει.
Ο Coen συγκεντρώνει μια ομάδα επαγγελματιών, συμπεριλαμβανομένου του DP Ari Wegner, του σχεδιαστή παραγωγής Yong Ok Lee και του μακροχρόνιου συνθέτη Carter Burwell, οπότε η ταινία είναι ένα αρκετά πικάντικο πακέτο ακόμα κι αν οι εμπνεύσεις της είναι περισσότερο ονομαστικές παρά ευδιάκριτες στην οθόνη. Οι σκηνοθέτες αναφέρουν το Motorpsycho του Meyer, το Bad Girls Go to Hell της Doris Wishman και το νουάρ του Robert Aldrich Kiss Me Deadly, εγείροντας το ερώτημα γιατί δεν έστησαν απλώς το Drive-Away Dolls στη δεκαετία του 1950 ή του '60 αντί για την προετοιμασία του Y2K. , που αποδίδει μηδενικά αφηγηματικά μερίσματα.
Μακάρι να μπορούσα να πω ότι μου άρεσε ο Qualley εδώ. Όμως, όσο και αν είναι μια ευπρόσδεκτη αλλαγή από τον κανόνα να υπάρχει μια λεσβία χωρίς αναστολή, θετική στο σεξ στη θέση του οδηγού, η απόδοση καταπίνεται από τη μεγάλη λαστιχωτή νότια προφορά, κάνοντας τον χαρακτήρα να καταγράφεται ως μια τσιριχτή, ενοχλητική νιφάδα. Ο απολαυστικός Βισβανάθαν κάνει περισσότερα με πολύ λιγότερα, κάνοντας το ξερό χιούμορ της Μαριάν σε αντίθεση με την έντονη αίσθηση διασκέδασης του Τζέιμι, όσο η αποστροφή της για τις περιστασιακές συναναστροφές είναι στην άγρια ασυδοσία της φίλης της.
Ο πραγματικός ξεχωριστής, ωστόσο, είναι ο Feldstein, ο οποίος φέρνει ξεκαρδιστική φωτιά στην ιδιοσυγκρασία της Sukie χωρίς BS και στην άρνησή της να εκφοβιστεί από κανέναν. Είναι το πιο αστείο στοιχείο μιας ταινίας στην οποία τα γέλια είναι κατά τα άλλα τεταμένα και κηλιδωμένα.
Full credits
Production company: Working Title
Distribution: Focus Features
Cast: Margaret Qualley, Geraldine Viswanathan, Beanie Feldstein, Joey Slotnick, CJ Wilson, Colman Domingo, Pedro Pascal, Bill Camp, Matt Damon
Director: Ethan Coen
Screenwriters: Ethan Coen, Tricia Cooke
Producers: Ethan Coen, Tricia Cooke, Robert Graf, Tim Bevan, Eric Fellner
Director of photography: Ari Wegner
Production designer: Yong Ok Lee
Costume designer: Peggy Schnitzer
Music: Carter Burwell
Editor: Tricia Cooke
Casting: Ellen Chenoweth, Rachel Tenner
Rated R, 1 hour 23 minutes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου