Η ταινία περιλαμβάνει επίσης τα φωνητικά ταλέντα των Samuel L. Jackson, Hannah Waddingham, Ving Rhames, Nicholas Hoult και Cecily Strong.
Όπως γνωρίζει όποιος γνωρίζει τον εμβληματικό χαρακτήρα αιλουροειδών του σκιτσογράφου Jim Davis, στον Garfield δεν αρέσει να κινείται πολύ. Του αρέσει να τρώει, ιδιαίτερα πίτσα πεπερόνι και λαζάνια, και του αρέσει να ξαπλώνει και να κάνει σαρκαστικά σχόλια. Με άλλα λόγια, δεν είναι γάτα δράσης. Και όμως, για κάποιο λόγο, οι δημιουργοί της νέας ταινίας κινουμένων σχεδίων που περιστρέφεται γύρω του πιστεύουν ότι αυτό που πραγματικά θέλει το κοινό είναι να παρακολουθήσει τον Garfield να συμμετέχει στο βίαιο χάος τύπου Mission: Impossible. Είναι σαν ο Τσάρλι Μπράουν να πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του Τζέιμς Μποντ.
Και σε περίπτωση που νομίζετε ότι τεντώνω τα πράγματα για να κάνω ένα σημείο, η ταινία Garfield χρησιμοποιεί το θέμα MI κατά τη διάρκεια μιας σκηνής και διαθέτει τη σειρά ταινιών Ving Rhames ως τη φωνή ενός ταύρου που ενορχηστρώνει το derring-do. Μετά από μια ιδιαίτερα οδυνηρή σεκάνς, ο Garfield, με τη φωνή του Chris Pratt, σχολιάζει: «Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, κάνω τα δικά μου ακροβατικά. Εγώ και ο Τομ Κρουζ».
Καμία από αυτές τις μετα-αναφορές δεν θα είναι διασκεδαστική για το πολύ νεαρό κοινό-στόχο, ούτε είναι διασκεδαστική για τους ενήλικες συνοδούς τους. Είναι ενδεικτικό της τεμπελιάς και του κυνισμού που διαπερνά αυτό το εγχείρημα, το οποίο θυσιάζει το ανατρεπτικό χιούμορ του χαρακτήρα υπέρ των συνηθισμένων κινουμένων σχεδίων.
Η ταινία ξεκινά αρκετά ελπιδοφόρα, με τις πρώτες στιγμές να παρουσιάζουν τον Garfield να παραγγέλνει τα λαζάνια σήμα κατατεθέν του, μια πολύ πιο εύκολη διαδικασία αυτές τις μέρες χάρη στις εφαρμογές παράδοσης φαγητού. Στη συνέχεια, ο Garfield απευθύνεται απευθείας σε εμάς, παρουσιάζοντας τη γοητευτική ιστορία καταγωγής του, στην οποία φαινομενικά εγκαταλείπεται ως γατάκι από τον πατέρα του Vic (Samuel L. Jackson) και σώζεται από τον τελικό ιδιοκτήτη του Jon (Nicholas Hoult), ο οποίος μοιράζεται γενναιόδωρα το γεύμα του σε ένα ιταλικό εστιατόριο. Τα πρώτα λεπτά έχουν την αίσθηση ενός κλασικού καρτούν της Disney, ενισχυμένα από έξυπνες πινελιές όπως ο Garfield σε μέγεθος πίντας που επιπλέει σε ένα κυριολεκτικό ποτάμι από τα δικά του δάκρυα όταν σκέφτεται ότι ο Jon δεν πρόκειται να τον πάρει σπίτι.
Όλα αυτά συμβαίνουν πριν από τους τίτλους έναρξης, με την ταινία λίγο αργότερα να πέφτει σε ανέμπνευστη κωμωδία δράσης, όταν ο ενήλικος πλέον Garfield και ο σκύλος βοηθός του Odie (Harvey Guillen) πέφτουν θύματα απαγωγής και απαγωγής αντίστοιχα. Ο Garfield ξανασμίγει με τον περιπλανώμενο μπαμπά του, ο οποίος τους βάζει να εμπλακούν σε μια περίτεχνη κάπαρη σε μια φάρμα γάλακτος που οργανώνεται από τη γάτα Jinx (Hannah Waddingham, που ξέρει πώς να βάλει αυτό το είδος υλικού) και τα πρωτοπαλίκαρά της Roland (Brett Goldstein, του οποίου η φωνή ακούγεται καρτουνίστικη ακόμα και στην πραγματική ζωή) και Nolan (Bowen Yang). Εν τω μεταξύ, ο ταραγμένος Τζον προσπαθεί να επικοινωνήσει με μια υπηρεσία για χαμένα κατοικίδια ζώα και σχεδόν τρελαίνεται να μπει σε αναμονή. Αυτά είναι τα αστεία, παιδιά.
Όλα παίζονται τόσο συνηθισμένα όσο θα περίμενε κανείς, κάνοντας την ταινία σε σκηνοθεσία Mark Dindal (The Emperor's New Groove, Chicken Little) να μοιάζει πολύ μεγαλύτερη από ό, τι είναι, τουλάχιστον για οποιονδήποτε άνω των 10 ετών. Το τρίο των σεναριογράφων μάταια προσπαθεί να πετάξει πράγματα στον τοίχο για να δει τι κολλάει, συμπεριλαμβανομένων, σε ένα σημείο, γραφικών στην οθόνη που απεικονίζουν διαλόγους από το σενάριο ακολουθούμενα από μια περίεργη βουτιά στο φιλμ νουάρ, με ψεύτικη σκληρή αφήγηση.
Υπάρχουν μερικές ελαφρώς αστείες στιγμές, όπως ο Garfield που ξαφνικά ανακαλύπτει ότι φοράει κολάρο και ετικέτα όλη την ώρα, κρυμμένος κάτω από το γούνινο avoirdupois του. Αλλά μετά έρχεται ένας άλλος στεναγμός, όπως ο αξιωματικός ασφαλείας της φάρμας γάλακτος, με τη φωνή της Cecily Strong, η οποία ονομάζεται Marge και είναι μια καρικατούρα του χαρακτήρα της Frances McDormand με προφορά Μινεσότα στο Fargo. Αλήθεια?
Το υποτυπώδες animation δεν ευνοεί την ταινία, ούτε η κύρια φωνητική στροφή του Pratt, ο οποίος περιέργως έχει γίνει ένας από τους αστέρες κινουμένων σχεδίων του Χόλιγουντ με το Onward, The Lego Movie και τη συνέχειά της και το The Super Mario Bros. Movie. Η άχρωμη φωνητική του δουλειά εδώ ωχριά σε σύγκριση με τους προκατόχους του Bill Murray, ο οποίος εξέφρασε τον χαρακτήρα στις δύο ταινίες ζωντανής δράσης και Lorenzo Music, ο οποίος το έπαιξε εξαιρετικά για τόσα χρόνια στην τηλεόραση. Το περίεργο αποτέλεσμα είναι ένας Garfield χωρίς στάση.
Full credits
Production: Alcon Entertainment, DNEG Animation, One Cool Group, Wayfarer Studios, Stage 6 Films
Distributor: Columbia Pictures
Cast: Chris Pratt, Samuel L. Jackson, Hannah Waddington, Ving Rhames, Nicholas Hoult, Cecily Strong, Harvey Guillen, Brett Goldstein, Bowen Yang, Janelle James, Snoop Dogg
Director: Mark Dindal
Screenwriters: Paul A. Kaplan, Mark Torgove, David Reynolds
Producers: John Cohen, Broderick Johnson, Andrew A. Kosove, Steven P. Wegner, Craig Sost, Namit Malhotra
Executive producers: Jim Davis, Bridget McMeel, David Reynolds, Scott Parish, Carl Rogers, Tom Jacomb, Crosby Clyse, Chris Pflug, Simon Hedges Louise Koo, Steve Sarowitz, Justin Baldoni
Production designer: Pete Oswald
Editor: Mark Keefer
Composer: John Debney
Casting: Monika Mikkelsen
Rated PG, 1 hour 41 minutes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου