Στην ταινία του που γράφει ιστορία στις Κάννες, ο Σομαλός σκηνοθέτης Mo Harawe υποδύεται μια φιλόδοξη οικογένεια που ζει υπό την απειλή επιθέσεων μη επανδρωμένων αεροσκαφών και θανάτου.
Το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Mo Harawe The Village Next to Paradise είναι μια στοιχειωμένη προσφορά. Η ταινία, η οποία έκανε πρεμιέρα στις Κάννες στο τμήμα Un Certain Regard section και είναι η πρώτη σομαλική ταινία που προβλήθηκε ποτέ στην Croisette, παρουσιάζει μια συναρπαστική αφήγηση της επιβίωσης μιας οικογένειας σε μια κοιμισμένη πόλη της Σομαλίας. Αλλά είναι το καταστροφικό σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται το δράμα τους που διαρκεί πολύ μετά την κυκλοφορία των τίτλων.
Οι σειρήνες των drones ηχούν σε κάθε σκηνή της ταινίας του Harawe, η οποία ξεκινά με πλάνα από μια πραγματική αναφορά μιας επίθεσης drone των Ηνωμένων Πολιτειών στη Σομαλία. Από τότε που οι ΗΠΑ άρχισαν να χρησιμοποιούν μη επανδρωμένα αεροσκάφη στη χώρα της Ανατολικής Αφρικής στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι Σομαλοί έχουν υποφέρει στα χέρια μιας περιβάλλουσας και αδηφάγου αντιτρομοκρατικής επιχείρησης. Σύμφωνα με στοιχεία του ιδρύματος New America, έχουν υπάρξει περισσότερες από 300 τεκμηριωμένες χρήσεις drones με αποτέλεσμα εκατοντάδες γνωστούς θανάτους αμάχων.
Ο μοιραίος αντίκτυπος του σύγχρονου πολέμου οργανώνει τη ζωή στο χωριό Paradise, μια τοποθεσία της οποίας το όνομα φαίνεται πιο μελαγχολικό με το χρόνο. Ο Marmargade (Ahmed Ali Farah), ένας κύριος χαρακτήρας στην αργή ταινία του Harawe, βγάζει χρήματα κάνοντας περίεργες δουλειές, αλλά μία από τις πιο προσοδοφόρες συναυλίες του περιλαμβάνει την ταφή των νεκρών. Μερικοί από τους ανθρώπους για τους οποίους βρίσκει μια θέση στο αμμώδες έδαφος πέθαναν από φυσικά αίτια, αλλά πολλοί από αυτούς είναι θύματα ξένων αεροπορικών επιδρομών. Όταν αυτή η επιχείρηση επιβραδύνεται, η Marmargade μεταφέρει απρόθυμα ένα φορτηγό γεμάτο αγαθά - το περιεχόμενο του οποίου παίζει καθοριστικό ρόλο αργότερα - σε μια κοντινή πόλη.
Επειδή ο Marmargade γνωρίζει την πραγματικότητα του να ζεις σε ένα μέρος που περιβάλλεται από τη σκιά του θανάτου, αγωνίζεται για μια καλύτερη ζωή για τον γιο του Cigaal (Ahmed Mohamud Saleban), ένα ζωηρό παιδί που δεν σκέφτεται τίποτα για το συνεχές βουητό που έρχεται από τον ουρανό. Όταν το τοπικό σχολείο ακυρώνει τα μαθήματα για το έτος λόγω χρόνιων απουσιών μεταξύ των δασκάλων, η Marmargade προσπαθεί να στείλει τον Cigaal σε ένα σχολείο στην πόλη, όπου η ασφάλεια είναι κάτι περισσότερο από μια ψευδαίσθηση. Αλλά ο Cigaal δεν θέλει να αφήσει την οικογένειά του, τους φίλους του ή τη ζωή του στο χωριό. Όταν η Marmargade του προτείνει αυτή τη νέα ζωή, το παιδί απορρίπτει την ιδέα.
Η κύρια αφήγηση του The Village Next to Paradise περιστρέφεται γύρω από τις αντικρουόμενες επιθυμίες μέσα σε αυτή την αυτοσχέδια οικογένεια. Ο Marmargade ζει με την αδελφή του Araweelo (Anab Ahmed Ibrahim), μια πρόσφατα διαζευγμένη γυναίκα που θέλει να χτίσει το δικό της ραφείο. Οι δυο τους έχουν το είδος της ερεθιστικής σχέσης που προκύπτει από χρόνια δυσπιστίας. Πιστεύει ότι ο αδελφός της πρέπει να είναι ειλικρινής με τον Cigaal αντί να προσπαθεί να ξεγελάσει τον νεαρό για να πάει στο σχολείο. Ο Marmargade θέλει την οικονομική υποστήριξη της αδελφής του περισσότερο από τις συμβουλές της. Αφού αρνείται να του δανείσει τα χρήματα για τα δίδακτρα, η Marmargade παίρνει μια σειρά αποφάσεων που απειλούν όλα τα προς το ζην.
Η ταινία του Harawe περιέχει πολλά αξιοθαύμαστα στοιχεία. Με τον αβίαστο ρυθμό του και την τρυφερή εστίασή του σε μία μόνο οικογένεια, το The Village Next to Paradise θυμίζει την ταινία του Gabriel Martins για το 2022 Mars One. Και ο τρόπος με τον οποίο ο Harawe δομεί την ταινία γύρω από μια ευρύτερη γεωπολιτική σύγκρουση μοιάζει με τον ρόλο που έπαιξε ο εμφύλιος πόλεμος του Τσαντ στην ταινία του Mahamet Saleh Haroun το 2010 A Screaming Man, η οποία έκανε επίσης πρεμιέρα στις Κάννες. Η φωτογραφία (από τον Mostafa El Kashef) προσφέρει πραγματικά εντυπωσιακές εικόνες που δημιουργούν την ατμόσφαιρα φαντασμάτων αυτού του χωριού χωρίς να μετατρέπουν τους ανθρώπους του σε καρικατούρες για ένα δυτικό βλέμμα πεινασμένο για ένα συγκεκριμένο είδος πορνό φτώχειας.
Αλλά το Χωριό δίπλα στον Παράδεισο είναι επίσης χωλιασμένο σε ορισμένα σημεία από την ελικοειδή αφήγησή του και περιστασιακά ξύλινες ερμηνείες από το καστ των τοπικών μη επαγγελματιών ηθοποιών του Harawe. Η οξύτητα του οράματος του Harawe αμβλύνεται από μια ιστορία που παίρνει πάρα πολλές παρακάμψεις πριν εγκατασταθεί στον εαυτό της. Χαρακτήρες με αμφίβολη συνάφεια εισάγονται και στη συνέχεια απορρίπτονται, ενώ εκείνοι που έρχονται να παίξουν κρίσιμους ρόλους δεν έχουν τον κατάλληλο χρόνο οθόνης.
Η ταινία γίνεται πιο δυναμική στο δεύτερο μισό της, όταν η απελπισία του Marmargade τον οδηγεί σε αμφισβητήσιμες αποφάσεις που συγκρούονται με τις επιθυμίες του Araweelo. Πράγματι, είναι επίσης κατά τη διάρκεια αυτών των τμημάτων της ταινίας που ο Harawe αντλεί τις ισχυρότερες ερμηνείες από τους ηθοποιούς του, οι οποίοι διαφορετικά αγωνίζονται να αποτινάξουν μια κατανοητή δυσκαμψία.
Παρά αυτά τα ελαττώματα, η ταινία του Harawe έχει μια πραγματική δύναμη παραμονής. Το Χωριό δίπλα στον Παράδεισο προσανατολίζεται γύρω από μια ήρεμη αισιοδοξία και εκπληκτικό χιούμορ που αντικατοπτρίζουν την πραγματική ζωή. Υπάρχουν στιγμές που χρησιμεύουν ως υπενθύμιση ότι ακόμη και σε μέρη όπου ο θάνατος αισθάνεται κοντά, η ελπίδα για το αύριο είναι ακόμα ζωντανή.
Πλήρεις πιστώσεις
Χώρος: Φεστιβάλ Καννών (Un Certain Regard)
Εταιρείες παραγωγής: FreibeuterFilm, Kazak Productions, Maanmaal Acc, Niko Film
Ηθοποιοί: Ahmed Ali Farah, Ahmed Mohamud Saleban, Anab Ahmed Ibrahim
Σκηνοθεσία-σενάριο: Mo Harawe
Παραγωγή: Sabine Moser, Oliver Neumann
Διεύθυνση φωτογραφίας: Mostafa El Kashef
Σχεδιασμός παραγωγής: Nuur Abdulkadir
Μοντάζ: Joana Scrinzi
Ήχος: Willis Abuto, Guadalupe Cassius, Anne Gibourg, Christophe Vingtrinier
Πωλήσεις: Totem Films
Στη Σομαλία
2 ώρες 13 λεπτά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου