«Μεγαλώνοντας έζησα στην ύπαιθρο του Ηνωμένου Βασιλείου. Κοντά στο σπίτι υπήρχε ένα μεγάλο χωράφι και στο κάτω μέρος μια σιδηροδρομική γραμμή. Όταν πήγαινα στην πόλη, ταξίδευα σπίτι και το τρένο περνούσε από το χωράφι, δελεαστικά κοντά στο σπίτι - πριν στρίψω μια γωνία και εξαφανιστώ στο σιδηροδρομικό σταθμό, δύο μίλια μακριά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το αίσθημα απογοήτευσης - γιατί δεν μπορώ να κατεβώ εδώ;!
Όταν η ζωή με οδηγεί σε μια κατεύθυνση που δεν θέλω να πάω ή κάποιος εφευρίσκει κάποιες «διαδρομές» που πρέπει να ακολουθήσω, συχνά σκέφτομαι αυτή τη γραμμή τρένου - μπορεί να μην είμαι σε θέση να κατέβω τώρα, αλλά θα είμαι σύντομα σπίτι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου