Ο πρωταγωνιστής του «Twisters» Μπράντον Περέα για το τρομακτικό έργο να ακολουθήσει τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και γιατί το «The OA» δεν έχει τελειώσει ακόμα

Ο πρωταγωνιστής του «Twisters» Μπράντον Περέα για το τρομακτικό έργο να ακολουθήσει τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και γιατί το «The OA» δεν έχει τελειώσει ακόμα
σε αυτόν. Ο ηθοποιός νόμιζε λανθασμένα ότι έκανε οντισιόν για διαφορετικό ρόλο και ένιωθε άσχημα για όποιον έπαιζε έναν χαρακτήρα παρόμοιο με τον Dusty του Hoffman από το πρωτότυπο: «Αυτό θα είναι τόσο μεγάλο βάρος στους ώμους σας».


Πριν από δύο χρόνια, ο Μπράντον Περέα έδωσε μια εξαιρετική ερμηνεία στη μεγάλη οθόνη στο Nope του Jordan Peele και τώρα επιστρέφει στην τελευταία ταινία εκδηλώσεων της Universal τον Ιούλιο, Twisters. Σε σκηνοθεσία του Lee Isaac Chung, ο Perea υποδύεται τον Boone, ο οποίος είναι σχεδόν αγνώριστος από τον χαρακτήρα του Nope, Angel Torres. Είναι το δεξί χέρι του Tyler Owens του Glen Powell, καθώς η ομάδα των "tornado wranglers" είναι η ετερόκλητη ομάδα κυνηγών καταιγίδας που μοιάζουν περισσότερο με το ετερόκλητο πλήρωμα του Bill (Bill Paxton) και του Jo Harding (Helen Hunt) στο τώρα franchise starter του Jan de Bont, Twister (1996).


Ο χαρακτήρας του Perea είναι επίσης το πλησιέστερο ανάλογο με το Dusty του Philip Seymour Hoffman από την αρχική ταινία και ενώ ο τελευταίος μπορεί να είχε περισσότερο επιστημονικό υπόβαθρο από τον ρόλο του Boone ως βιντεογράφου, είναι και οι δύο αφοσιωμένοι φίλοι, λάτρεις του tie-dye και η ζωή του πάρτι. Περιττό να πούμε ότι η πίεση του να πρέπει να ακολουθήσει τα βήματα του Hoffman έβαλε πραγματικά τον Perea στους ρυθμούς του.


«Διάβασα [το σενάριο] για [άλλο] ρόλο και... Στη μέση της ανάγνωσης του σεναρίου, είπα στον συνεργάτη μου: «Ω, φίλε, υπάρχει αυτός ο αστείος τύπος, ο Boone. Είναι είδος τύπου Philip Seymour Hoffman. Φώναξε στον καημένο τον μπάσταρδο που τον παίζει γιατί αυτό θα είναι τόσο βάρος στους ώμους σου». Και τελικά κατέληξα να είμαι αυτός ο φτωχός μπάσταρδος. Έτσι, φυσικά, ήμουν τρομοκρατημένος», λέει ο Perea στο The Hollywood Reporter.

Πριν γίνει ηθοποιός, ο Perea ήταν, κάποια στιγμή, ο νεότερος επαγγελματίας jamskater, ο οποίος συνδυάζει το breakdancing με το πατινάζ. Έτσι, όταν διάβασε ότι ο Boone εκτελεί μια κωλοτούμπα μετά από μια επιτυχημένη καταδίωξη καταιγίδας, ένιωσε ότι ο ρόλος ήταν κομμένος και ραμμένος για αυτόν μέχρι να αφαιρεθεί το κόλπο από το τελικό σχέδιο. Έτσι, αποφάσισε τελικά να πάρει την πρωτοβουλία και να εκτελέσει το flip ούτως ή άλλως, πιστώνοντας το αυτοσχέδιο backflip του Tom Cruise στο The Outsiders (1983) ως έμπνευση. Τελικά, εκτέλεσε την ανατροπή περίπου είκοσι φορές στα γυρίσματα.

«Σκεφτόμουν: "Θα κάνω μια κωλοτούμπα. Μπορείς πάντα να ξεφύγεις με κάτι μία φορά». Έτσι το γλίτωσα 20 φορές και τώρα είναι στην ταινία», λέει ο Perea. «Ο Άντονι Ράμος ήταν στο μακρύτερο μέρος του φαρδιού και συνέχισε να με κοιτάζει και να λέει: "Γιατί συνεχίζει να κάνει κωλοτούμπες, φίλε!; Αυτός ο τύπος θα κάνει κακό στον εαυτό του!» Και έλεγα: "Όχι, θα μπορούσα να κάνω ένα εκατομμύριο από αυτά"».



Το μεγάλο διάλειμμα του Περέα ήρθε με τη μορφή του Alfonso "French" Sosa στην πρωτοποριακή σειρά του Netflix The OA. Η παράσταση ανέπτυξε αμέσως μια λατρεία που εξακολουθεί να ανυπομονεί για την επιστροφή της αφού ακυρώθηκε μετά τη δεύτερη σεζόν του 2019. Οι συνδημιουργοί Brit Marling και Zal Batmanglij κάθισαν με το THR νωρίτερα φέτος και, παραδόξως, μίλησαν για την πιθανή επιστροφή της σειράς με απόλυτη πεποίθηση. Ο Perea έχει επίσης ακούσει την εμπιστοσύνη των πρώην αφεντικών του όσον αφορά την αναβίωση και έτσι κρατά τον εαυτό του έτοιμο για οτιδήποτε.

«Είμαι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που έχουν την αίσθηση ότι δεν έχει τελειώσει. Νομίζω ότι έχουν έναν τρόπο να συνεχίσουν την ιστορία, για το οποίο δεν έχω ιδέα, αλλά είμαι πεσμένος και είμαι πρόθυμος να είμαι μέρος των ΟΑ όποτε έρθει η ώρα να επιστρέψω», λέει ο Perea. «Απλώς αισθάνομαι ότι υπάρχουν κάποια κεφάλαια που πρέπει να κλείσουμε που δεν έχουν κλείσει ακόμα. Έχουμε αυτό το περίεργο συναίσθημα και ο Zal είναι πολύ αισιόδοξος. Δεν είναι καν αισιόδοξος. Απλά φαίνεται πολύ σίγουρος για τον εαυτό του. Έτσι, αυτό μου δίνει επίσης σιγουριά όπου λέω, "Ξέρεις τι; Νιώθω ότι θα τελειώσουμε». Έτσι κουβαλάω την ίδια ελπίδα και δεν εκπλήσσομαι καθόλου από αυτό. Αυτοί οι δύο είναι πολεμιστές, φίλε».

Παρακάτω, κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συνομιλίας με το THR, ο Perea συζητά επίσης πώς τα δικά του πλάνα iPhone κατέληξαν στο Twisters, πριν αναπολήσει την εμπειρία του στο σετ Nope του Peele.

Λοιπόν, η σχέση σας με τη Universal συνεχίζεται. Σας έφεραν Twisters αμέσως μετά το Nope; Ή μήπως δεν ήταν τόσο συνδεδεμένο και γρήγορο όσο φαίνεται;


Δεν είναι τόσο συνδεδεμένο όσο φαίνεται. Μετά το Nope, έψαχνα για το σωστό επόμενο έργο και χρειάστηκε πολύς χρόνος, στην πραγματικότητα. Πήρε πολύ περισσότερο χρόνο από ό, τι νόμιζα. Αφού ολοκληρώθηκε το Nope, χρειάστηκε περίπου ένας χρόνος για να βρεθεί το σωστό επόμενο πράγμα και κατέληξε να είναι Twisters. Όταν ήμουν στο γραφείο του ατζέντη μου μετά την πτώση του Nope, έλεγαν: «Παρακολουθούμε πράγματα για εσάς». Και μετά έφεραν τους Twisters και είπα: «Ω, φίλε, αυτό είναι ένα τρομακτικό έργο». Και μετά έλεγαν: «Ο Lee Isaac Chung, ο σκηνοθέτης του Minari, το σκηνοθετεί». Και έλεγα: «Θεέ μου, δεν υπάρχει περίπτωση να πάρω αυτό το κομμάτι. Αυτό ακούγεται σαν υπερβολικό όνειρο». Και μετά κατέληξα να συναντηθώ με τον Ισαάκ, και όλα πήγαν από εκεί. Έτσι απλά έτυχε να είμαι στη Universal, αλλά πήρα το πράσινο φως από την Universal αρκετά γρήγορα, νομίζω. Χρειάστηκε ακόμα λίγος χρόνος για να ξεκινήσει, επειδή συμμετείχαν τόσα πολλά κεφάλια.

(από αριστερά) Boone (Brandon Perea), Ben (Harry Hadden-Paton) και Tyler (Glen Powell) στο Twisters MELINDA SUE GORDON/UNIVERSAL PICTURES, WARNER BROS. PICTURES ΚΑΙ AMBLIN ENTERTAINMENT

Το κύριο πλαίσιο αναφοράς μου για εσάς είναι ο καθαρός Alfonso "French" Sosa από τους OA, οπότε ειλικρινά δεν σας αναγνώρισα στην αρχή ως αυτό το δασύτριχο livewire που ονομάζεται Boone. Ήσασταν αρκετά εξαντλημένοι στο τέλος κάθε ημέρας προσπαθώντας να διατηρήσετε το επίπεδο ενέργειάς του;

Ειλικρινά, θα έλεγα ότι ένας ρόλος όπως ο Alfonso "French" Sosa στο The OA είναι πιο δύσκολος από τον Boone, επειδή υπάρχει πολύ πιο συγκρατημένο συναίσθημα που δεν μπορείς να απελευθερώσεις. Με τον Boone, είναι όλα εκεί έξω, οπότε είναι πολύ πιο εύκολο να δεσμευτείτε στα κομμάτια και απλά να πετάξετε πράγματα στον τοίχο και να δείτε τι λειτουργεί. Έτσι αποκαλώ τον Boone την πιο εύκολη υποκριτική παράσταση που έπρεπε ποτέ να κάνω. Το να μπορώ να τρέχω τριγύρω, να ουρλιάζω και να διασκεδάζω ήταν η ευκολότερη συναυλία και ήμουν τόσο ευγνώμων που ένιωθα τόσο εύκολα. Έτσι, φωνάξτε στο καστ και το συνεργείο που ασχολήθηκαν μαζί μου τρέχοντας και ουρλιάζοντας όλη την ώρα. (Γελάει.) Με διευκόλυναν και μου επέτρεψαν τόση ελευθερία. Αλλά δεν ήμουν πραγματικά κουρασμένος. Όλοι διασκέδαζαν. Αλλά υπήρχε μια μέρα που έκανε πολύ κρύο και προσποιούμασταν ότι ήταν μια καλοκαιρινή ταινία σε εκείνο το σημείο. Έτσι, αυτό το κομμάτι ήταν σαν, "Εντάξει, είμαι κουρασμένος. Είναι 3:00 π.μ., φοράω μπλούζα και κάνει κρύο». Έτσι, αυτή ήταν πραγματικά η μόνη φορά που κουράστηκα, αλλά το υπόλοιπο της φωτογράφισης ήταν πραγματικά ένα αεράκι για μένα.



Ως ο τύπος που συνήθιζε να κάνει κόλπα με ψηλές πτήσεις σε πατίνια και ποδήλατα, σας άφησαν να κάνετε την κωλοτούμπα του Boone όταν γιορτάζει μια επιτυχημένη αναχαίτιση ανεμοστρόβιλου;

Ω, έκανα αυτό το backflip περίπου 20 φορές! Έκανα πολλές κωλοτούμπες. Ο Άντονι Ράμος ήταν στο μακρύτερο μέρος του φαρδιού και συνέχισε να με κοιτάζει και να λέει: «Γιατί συνεχίζει να κάνει κωλοτούμπες, φίλε!; Αυτός ο τύπος θα κάνει κακό στον εαυτό του!» Και έλεγα: «Όχι, θα μπορούσα να κάνω ένα εκατομμύριο από αυτά». Αλλά, παραδόξως, θυμάμαι να διαβάζω ένα πρώτο προσχέδιο του σεναρίου και έλεγε ότι ο Boone κάνει μια κωλοτούμπα αφού [αναχαιτίσουν] έναν ανεμοστρόβιλο. Νομίζω λοιπόν ότι ο Άιζακ με είχε στο μυαλό του [γι' αυτό], αλλά μετά φρίκαρα γιατί ένα νέο προσχέδιο του σεναρίου έβγαλε την κωλοτούμπα. Έτσι σκεφτόμουν: «Δεν θα πάρω τον ρόλο τώρα; Τι συμβαίνει;» (Γελάει.) Αλλά, τελικά, το έγραψα ξανά. Δεν ήταν σε αυτό το τελικό ντραφτ, αλλά έλεγα: «Θα κάνω μια κωλοτούμπα. Μπορείς πάντα να ξεφύγεις με κάτι μία φορά». Έτσι το ξέφυγα 20 φορές, και τώρα είναι στην ταινία.

Κυριολεκτικά προπονούσατε όλη σας τη ζωή για εκείνη τη στιγμή, οπότε χαίρομαι που πρέπει να το κάνετε.

Ακριβώς. Κάποιος ανέφερε ότι ο Τομ Κρουζ έκανε μια κωλοτούμπα από το καπό ενός αυτοκινήτου στο The Outsiders και έλεγαν: «Το έκανε αυτό με δική του δεκάρα και αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που έκαναν τον Τομ Κρουζ, τον Τομ Κρουζ». Και έλεγα: «Ω, αλήθεια; Απλώς έκανα κωλοτούμπα σε κωλοτούμπα». Έτσι δεν είμαι ο Tom Cruise, αλλά υπήρχε ένας δροσερός μικρός συσχετισμός εκεί.



Αυτό ακούγεται σαν μια ιστορία που ο Glen Powell μπορεί να έχει πει κατά τη διάρκεια των πολλών ωρών σας στο φορτηγό.

Στην πραγματικότητα ήταν ένας από τους συμπαραγωγούς μας που το ανέθρεψε, αλλά έχω ακούσει πολλές υπέροχες ιστορίες για τον Tom. Έστειλε στον Glen ένα κέικ καρύδας [λευκής σοκολάτας] στο σετ μας και είναι εξαιρετικά διάσημο. Θέλω λοιπόν να είμαι σε αυτή τη λίστα τόσο άσχημα γιατί αυτό το κομμάτι κέικ είναι στο μυαλό μου μέχρι σήμερα.

Όσον αφορά την ψυχολογία του Boone για το κυνήγι καταιγίδων, ποιο ποσοστό είναι αδρεναλίνη έναντι αυτής της πραγματικά χαραγμένης λέξης που είναι γνωστή ως επιρροή;

Ειλικρινά, νομίζω ότι όλα ήταν αδρεναλίνη, και αυτό έμαθα παρακολουθώντας πραγματικούς κυνηγούς καταιγίδας και τα βίντεό τους. Υπάρχει ακριβώς αυτή η πλήρης συγκίνηση, αλλά υπάρχει επίσης μια ισορροπία επειδή πρέπει να κρατήσετε το κοινό γαντζωμένο ακόμα και όταν κάτι δεν συμβαίνει αμέσως. Υπάρχει ένα ενδιάμεσο. Το κυνήγι είναι πάντα συναρπαστικό, αλλά για τους ανθρώπους που δεν είναι μέσα στο κυνήγι μαζί σας, πρέπει να τους κρατήσετε αφοσιωμένους. Οπότε θα έλεγα: «Είναι σχεδόν εδώ! Έρχεται! Ορκίζομαι ότι έρχεται! Συνέχισε να παρακολουθείς!» Υπάρχει λοιπόν μια ισορροπία και ένα ενδιάμεσο, αλλά όταν συμβαίνει, είναι ανεξέλεγκτη, ζωώδης οργή.

Αν και δεν είναι αντίγραφα καρμπόν το ένα του άλλου, ουσιαστικά παίζετε τον ρόλο του Philip Seymour Hoffman σε αυτήν την ταινία. Όπως και ο χαρακτήρας του, είστε ο πιστός και υποστηρικτικός φίλος που παρέχει κωμική ανακούφιση. Αφήσατε τον εαυτό σας να κάνει καθόλου αυτή τη σύγκριση;

Λοιπόν, αυτό που είναι αστείο σε αυτό είναι ότι όταν πήρα για πρώτη φορά το σενάριο, δεν ήξερα για ποιον χαρακτήρα διάβαζα πραγματικά. Μόλις πήρα το σενάριο για να δω αν ήμουν σε αυτό. Και μετά μπερδέψαμε τους ρόλους. Το πρακτορείο μου έλεγε: «Διάβασε για αυτόν τον ρόλο» και εγώ έλεγα: «Εντάξει, τέλεια». Έτσι το διάβασα για αυτόν τον ρόλο και μετά συνέχισα να βλέπω το μέρος του Boone στη σελίδα. Και σκεφτόμουν: «Ω, αυτό είναι κάτι σαν τον ρόλο του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν». Και, στη μέση της ανάγνωσης του σεναρίου, είπα στον συνεργάτη μου: «Ω, φίλε, υπάρχει αυτός ο αστείος τύπος, ο Boone. Είναι είδος τύπου Philip Seymour Hoffman. Φώναξε στον καημένο τον μπάσταρδο που τον παίζει γιατί αυτό θα είναι τόσο μεγάλο βάρος στους ώμους σου». Και τελικά κατέληξα να είμαι αυτός ο φτωχός μπάσταρδος.


Έτσι, φυσικά, ήμουν τρομοκρατημένος, αλλά ήμουν επίσης ευγνώμων που μπόρεσα να παίξω έναν ρόλο που μπορείς να κάνεις να ξεχωρίσει κατά μία έννοια. Αυτό έκανε ο Phil Hoffman σε όλη του την καριέρα. Ξεχώρισε σε αυτούς τους σπουδαίους δεύτερους ρόλους και έφερε τόση διασκέδαση στην πρώτη ταινία. Έτσι, ήθελα απλώς να φέρω μια ροζ ποσότητα διασκέδασης που έφερε σε αυτό, και ελπίζω να το έκανα. Το πιο δύσκολο κομμάτι της συναυλίας ήταν να κουβαλάω αυτό το βάρος, γιατί ο Philip Seymour Hoffman είναι κυριολεκτικά ένας από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς όλων των εποχών. Μοιραστήκαμε επίσης τον ίδιο αριθμό στο φύλλο κλήσης και είπα: «Ω, σκατά. Αυτό είναι τρελό».

Ο Boone φορούσε μερικά tie-dye ρούχα όπως έκανε ο χαρακτήρας του, οπότε είναι όλα εκεί.

Ναι, ακριβώς!

 

Είναι ο βιντεογράφος του πληρώματος του Τάιλερ (Πάουελ). Κατάφερε κάποιο από τα πλάνα σας στο τελικό κόψιμο;

Φίλε, ένας τόνος σκατά από αυτό το έκανε μέσα, το οποίο είναι δροσερό. Εξεπλάγην — ειδικά τα πράγματα στο φορτηγό. Ποτέ δεν καλύψαμε με τις πραγματικές κάμερες. Ήταν μόνο η κάμερα του iPhone μου που πήρε μερικές από αυτές τις σκηνές. Αυτή ήταν η μόνη κάλυψη που πήραμε. Έτσι ένιωσα σαν πολύ βάρος στους ώμους μου, στην πραγματικότητα. Έλεγα: «Ω, σκατά. Δεν το καλύπτουμε καθόλου με τα Panavisions; Τίποτα;» Και έλεγαν: «Όχι, όχι. Χρησιμοποιούμε τα πλάνα του iPhone σας." Και έλεγα: «Εντάξει».

Έχουμε 20 κάμερες ταυτόχρονα: πλάνα GoPro, τις πραγματικές κάμερες Α και Β και στη συνέχεια μόνο το iPhone μου στο φορτηγό. Αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι τόσα πολλά από τα πλάνα που ζουν στο τελικό κόψιμο θα τα κατάφερναν. Υπάρχουν πράγματα όπου το τηλέφωνό μου είναι στο Glen μέσα στο φορτηγό, οπότε κουνήθηκα όταν είδα το τελικό κόψιμο. Έκαναν τόσο καλή δουλειά με το CGI, γιατί αν δείτε το υλικό στο iPhone, υπάρχουν C-stands, άλλες κάμερες και όλα αυτά τα άλλα πράγματα έξω στο παρμπρίζ. Έτσι σκέφτηκα ότι αυτά τα πλάνα θα πέθαιναν αμέσως μετά, αλλά τα έβαλαν όλα μέσα και μεγάλο μέρος της δουλειάς μου στην κάμερα είναι στον τελικό, αρκετά αστεία. Χρειάζομαι λοιπόν μια πίστωση. (Γελάει.)

(από αριστερά) Glen Powell, Brandon Perea και ο σκηνοθέτης Lee Isaac Chung στα γυρίσματα του Twisters. MELINDA SUE GORDON/UNIVERSAL PICTURES, WARNER BROS. PICTURES ΚΑΙ AMBLIN ENTERTAINMENT

Με βάση τα παρασκήνια, η προσομοίωση ανεμοστρόβιλου πρέπει να ήταν αρκετά έντονη. Υπάρχει μια συγκεκριμένη μέρα που συνοψίζει τη σκοποβολή σε έναν κατασκευασμένο ανεμοστρόβιλο;

Ήταν κάθε φορά που ήμασταν έξω στο δρόμο. Ήμασταν δεμένοι με ένα άλλο φορτηγό που μας οδηγούσε και οι άνθρωποι σε αυτό το άλλο φορτηγό εκτόξευαν ρουκέτες πάγου, βρωμιάς και νερού εναντίον μας. Έτσι ήταν βασικά ένα μάτσο βροχή, χαλάζι, άνεμος και βρωμιά. Είχαμε όλους αυτούς τους μεγάλους ανεμιστήρες κινητήρων τζετ και στη συνέχεια μας έριξαν κάτω με χώμα και πάγο. Υπήρχε ένα σημείο όπου έβγαλα το κεφάλι μου έξω για να φορτώσω τους πυραύλους, και απλά με πέταξαν με χώμα. Έγινα πορτοκαλί επειδή υπήρχε τόση βρωμιά, οπότε οι επαναφορές ήταν τραχιές. Αλλά έκαναν πραγματικά καλή δουλειά στο να μας κάνουν να νιώθουμε σαν να ήμασταν στο μάτι μιας καταιγίδας και ήταν απλά ωραίο να είσαι σε έναν πραγματικό δρόμο όπου χτυπάς πραγματικά τα χτυπήματα. Αυτά τα πράγματα δεν ήταν καθόλου στη σκηνή, οπότε το κράτησαν πραγματικά αληθινό για να μας κάνουν να νιώσουμε σαν να μπαίνουμε σε μια καταιγίδα.

Πριν αλλάξω καριέρα πριν από εξίμισι χρόνια, είχα μια εταιρεία μάρκετινγκ. Και, μια μέρα, στο τέλος του πρώτου έτους, ο φορητός υπολογιστής εργασίας μου με όλα τα ευαίσθητα δεδομένα των πελατών μου πέθανε από το πουθενά. Έτσι, άφησα το φορητό υπολογιστή για επισκευές στο κατάστημα όπου το αγόρασα και αμέσως μόλις έφυγα από το κατάστημα, έλαβα μια κλήση ότι ο υπολογιστής που μόλις είχα αφήσει είχε κλαπεί από τον πάγκο όπου τον άφησα. Ο υπάλληλος δεν το αποθήκευσε αρκετά γρήγορα. Έτσι έγινε όλη αυτή η δοκιμασία καθώς η αστυνομία προσπάθησε να βοηθήσει, αλλά με λίγα λόγια, δεν επιλύθηκε ποτέ προς ικανοποίησή μου. Λοιπόν, αυτό το κατάστημα ήταν η Fry's Electronics ....


(Γέλια.)

Έτσι, όταν γνώρισα τον χαρακτήρα του Fry's Electronics στο Nope, είχα μια τραυματική αντίδραση στο να επιστρέψω ξανά σε αυτό το κατάστημα. Ήταν η δική μου προσωπική ταινία τρόμου μέσα στην ταινία τρόμου του Jordan Peele. Τέλος πάντων, απλά να ξέρετε ότι η δουλειά σας μπορεί να χτυπήσει μια χορδή με τρόπους που δεν θα περιμένατε ποτέ.

(Γελάει.) Είχες PTSD από αυτόν τον τύπο που απλά τριγυρνούσε στη δουλειά του. Ελπίζω λοιπόν να το απεικόνισα σωστά με την έννοια του «Φίλε, αυτός ο τύπος μου θυμίζει τον τεμπέλη μπάσταρδο που μόλις άφησε τον φορητό υπολογιστή μου στον πάγκο». Ο Angel Torres είναι σίγουρα ένας τύπος που θα άφηνε το φορητό υπολογιστή σας στο γραφείο και απλά θα έφευγε.

Ακριβώς. Με πήγατε πίσω εκεί. Ήταν σαν ταξίδι στο χρόνο.

Αυτό είναι τόσο καλό. Χαίρομαι που μπόρεσα να το παίξω με την πιο πραγματική έννοια που μπορούσα.

Ως γκουρού της τεχνολογίας και της ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής στο Nope, ο DP Hoyte van Hoytema σας έδωσε ένα σεμινάριο κάποιου είδους;

Ω ναι, σίγουρα. Πήγα να γυρίσω μερικές φορές τις μέρες που είχα ρεπό μόνο για να σκιάσω και να δω τι έκαναν ο Τζόρνταν και το συνεργείο κάμερας. Και δεδομένου ότι ο Angel ήταν μέρος της κινηματογραφικής πτυχής με τον [φανταστικό DP του Michael Wincott] Antlers Holst, μου έμαθαν πώς να φορτώνω μια φωτογραφική μηχανή. Έτσι έμαθα πώς να φορτώνω 35 και 65, που είναι ένα δροσερό δώρο. Έτσι, ήμουν στο φορτηγό κάμερας της ομάδας του Hoyte και άκουσα όλες αυτές τις απίστευτες ιστορίες από τις ταινίες που είχαν κάνει, όπως το Tenet. Και εκείνη την εποχή, ήξεραν ότι θα πήγαιναν στο Oppenheimer στη συνέχεια, οπότε ήταν ήδη σε προετοιμασία για αυτό.


Πήγα επίσης στο πλατό την ημέρα που γυρίζαμε τη μέρα για νυχτερινά πράγματα με τον Daniel [Kaluuya] στο άλογο, οπότε ήταν τρελό να δω τον τελικό. Εκείνη την ημέρα, κάναμε γυρίσματα στις 13:00 ή κάτι τέτοιο. Ήταν φωτεινό και στα μέσα του καλοκαιριού, οπότε ήταν ζεστό. Οι άνθρωποι έπεφταν σαν μύγες. Υπήρχε θερμική εξάντληση γύρω. Αλλά ο Hoyte μου έδειξε ένα μαύρο φως σε ένα φως της ημέρας και σκέφτηκα, "Τι συμβαίνει εδώ;" Έτσι με πήγε στη σκηνή χρωματισμού και μου έδειξε όλα τα πράγματα χρωματισμού. Και έλεγε: «Μπράντον, κάνουμε επιστήμη αυτή τη στιγμή. Αυτό είναι επιστήμη. Φωτογραφίζουμε μέρα με νύχτα και χρειαζόμαστε το μαύρο φως για να ανάψουμε λίγο τον Ντάνιελ. Χρειαζόμαστε έναν αντίθετο παράγοντα που δεν είναι ο ήλιος». Και έλεγα: «Αυτό είναι τρελό!» Έτσι, για να δω πόσο ενθουσιασμένος είναι αυτός ο τύπος για τη μορφή τέχνης του, πραγματικά με ενέπνευσε έναν τόνο. Ο Hoyte είναι ένας θρύλος. Έχει το δικό του γκαράζ όπου βάζει όλα αυτά τα κομμάτια της κάμερας μαζί που δεν προορίζονται να πάνε μαζί, και συνεχώς πειραματίζεται και εξερευνά. Έτσι έμαθα πολλά από αυτόν τον τύπο και είμαι πολύ ευγνώμων που αιχμαλωτίστηκα από αυτόν. Είναι ένας σωστός θρύλος.

Daniel Kaluuya, Brandon Perea, Keke Palmer στο Nope EVERETT του Jordan Peele

Ήσασταν όλοι αρκετά ενθουσιασμένοι από τον μονόλογο του Michael Wincott "Purple People Eater";

Α ναι. Αυτό που είναι τρελό είναι ότι έκανε αυτή τη σκηνή πολλές φορές και με τόσους πολλούς διαφορετικούς τρόπους, κάτι που ήταν τρελό. Υπήρξε μια λήψη όπου άρχισε να κλαίει μετά, και δεν ξέραμε πώς να κάνουμε τη σκηνή γιατί απλά δεν το περιμέναμε σε εκείνο το σημείο. Φυσικά, κάναμε πρόβες, αλλά ήταν σαν, "Φεύγουμε όταν αυτός ο τύπος κλαίει; Τον παρηγορούμε; Είναι πολύ περίεργο να φύγεις; Ξέρω ότι πρέπει να φύγω». Έτσι, υπήρξε ένα σημείο όπου ο Keke και εγώ κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον, όπως, "Περπατάτε ή περπατάω; Δεν ξέρω ποιος θα πάει πρώτος. Απλά δεν μπορώ να φύγω τώρα». Και έτσι ανταλλάξαμε. Νομίζω ότι ο χαρακτήρας του Keke έφυγε πρώτα και μετά είπα: «Θα περιμένω λίγο να φύγω». Έτσι ήταν υπέροχο να βλέπεις τον Michael Wincott να δουλεύει, φίλε. Αγάπη ότι μάγκα.



Όταν ο χαρακτήρας του DP εμφανίστηκε με τη μη ηλεκτρική κάμερα, τα αδέρφια έκαναν αυτή την ξεκαρδιστική χειραψία για να γιορτάσουν. Είστε στη σκηνή, αλλά εκτός κάδρου, οπότε ήσασταν ακόμα εκεί για να παρακολουθήσετε αυτό να κατεβαίνει;

Ναι, ήμουν εκεί, σίγουρα. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που είναι υπέροχα για τον Τζόρνταν και την ομάδα του. Ήθελαν πραγματικά όλους τους ηθοποιούς εκεί για την κάλυψη του κόσμου, ακόμα κι αν δεν έπρεπε να δουλέψω εκείνη την ημέρα και ήταν η κάλυψη του Keke. Έτσι πήγαινα στο πλατό ούτως ή άλλως και διάβαζα τις γραμμές εκτός κάμερας. Απλώς πάντα ήθελαν οι ηθοποιοί να μιλούν με τους άλλους ηθοποιούς. Ποτέ δεν ήθελαν να διαβάσουν κάποιο σενάριο και έτσι ήμασταν εκεί για να καταραστούμε σχεδόν τα πάντα, ακόμα και σκηνές τηλεφωνικών κλήσεων. Ήμουν επίσης εκεί για τη διαβόητη χειραψία, και έκαναν αυτή τη γιορτή με πολλούς τρόπους. Υπάρχει μια διαφορετική άποψη στο διαφημιστικό, αλλά αυτή στον τελικό είναι τέλεια. Είναι τόσο καλό.

Η ΟΑ OLIVIA BEE/NETFLIX

Ακόμα θρηνώ την ακύρωση της ανοιχτής πρόσβασης. Συχνά ξαναβλέπω σκηνές που έχουν θέμα βιολιού του Prairie και συμμετέχετε σε δύο από αυτές. Αλλά μίλησα με τον Brit Marling και τον Zal Batmanglij νωρίτερα φέτος και εξακολουθούν να μιλούν για το σόου σαν να το τελειώνουν κάποια μέρα. Σας εκπλήσσει το γεγονός ότι θα κρατούσαν την ελπίδα ζωντανή έτσι;

Ω, ούτε στο ελάχιστο. Δεν με εκπλήσσει καθόλου. Είμαι ένας από εκείνους τους ανθρώπους που έχουν την αίσθηση ότι δεν έχει τελειώσει. Νομίζω ότι έχουν έναν τρόπο να συνεχίσουν την ιστορία, για την οποία δεν έχω ιδέα, αλλά είμαι πεσμένος και είμαι πρόθυμος να είμαι μέρος των ΟΑ όποτε έρθει η ώρα να επιστρέψω. Αφήνω και την πόρτα μου ανοιχτή με αυτό. Απλώς αισθάνομαι ότι υπάρχουν κάποια κεφάλαια που πρέπει να κλείσουμε που δεν έχουν κλείσει ακόμα. Έχουμε αυτό το περίεργο συναίσθημα και ο Zal είναι πολύ αισιόδοξος. Δεν είναι καν αισιόδοξος. Απλά φαίνεται πολύ σίγουρος για τον εαυτό του. Έτσι, αυτό μου δίνει επίσης σιγουριά όπου λέω, "Ξέρεις κάτι; Νιώθω ότι θα τελειώσουμε». Έτσι κουβαλάω την ίδια ελπίδα και δεν εκπλήσσομαι καθόλου από αυτό. Αυτοί οι δύο είναι πολεμιστές, φίλε. Τα πράγματα που περάσαμε για εκείνο το γύρισμα και πώς τα καταφέραμε – εκτιμώ αυτά τα δύο τόσο πολύ.



Τέλος, πώς ήταν ο χρόνος σας με την Kogonada σε ένα Big Bold Beautiful Journey;

Ουάου, είστε αξιοποιημένοι. Ήταν ένα γρήγορο μικρό πράγμα, αλλά ήταν διασκεδαστικό να βρίσκομαι στα γυρίσματα με τον Colin Farrell και τη Margo Robbie, οι οποίοι είναι κατάλληλοι A-listers. Έμαθα ότι είναι οι ωραιότεροι και πιο γλυκοί άνθρωποι. Μπήκα σε αυτό το σετ με πολλά νεύρα, γιατί συνήθως είμαι μέρος ενός σετ από την ημέρα μηδέν μέχρι το περιτύλιγμα, αλλά για αυτό το σετ, πήδηξα στη μέση. Οπότε αυτό ήταν ένα τρομακτικό κατόρθωμα για μένα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πώς θα είναι κάποιος. Είναι σούπερ σταρ στα μάτια όλων και είναι απίστευτα ταλαντούχοι. Έτσι, το να νιώθεις τόσο ευπρόσδεκτος και να έχεις μια κανονική συνομιλία μαζί τους και να συνειδητοποιείς, «Ω φίλε, είναι απλά καλοί άνθρωποι», ήταν φοβερό. Αυτό δείχνει γιατί η καριέρα και η ζωή τους είναι εκεί που βρίσκονται. Έτσι, ήμουν ευγνώμων που τους γνώρισα και συνεργάστηκα μαζί τους και με την Kogonada, επίσης. Ήταν τόσο διασκεδαστικό και αυτή η ταινία θα είναι άρρωστη. Είμαι ένα μικρό μέρος σε αυτό που πρόκειται να είναι μια μεγάλη ταινία.


Το Twisters παίζει τώρα στις κινηματογραφικές αίθουσες.