Μια συσκευή τεχνητής νοημοσύνης απειλεί μια οικογένεια σε αυτή την ταινία από τον σκηνοθέτη των ταινιών «About a Boy» και «Operation Finale».
Ο HAL, αυτός ο αισθανόμενος υπολογιστής στο 2001: A Space Odyssey, έχει πολλά να απαντήσει, αν μη τι άλλο για την πλημμύρα των μικρότερων ταινιών δαιμονικών υπολογιστών που ακολούθησαν τις δεκαετίες που ακολούθησαν.
Το Afraid, για μια οικογένεια της οποίας η πειραματική οικιακή βοηθός είναι σαν το κακό δίδυμο μιας συσκευής Alexa, είναι η τελευταία που χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη ως κακό, αλλά το διακύβευμα είναι υψηλότερο σήμερα, με την AI μια πραγματική, εγγενή απειλή. Απλά ρωτήστε τους ηθοποιούς, τους ηθοποιούς φωνής και τους σεναριογράφους που φοβούνται ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα αναλάβει τις δουλειές τους. Ο Chris Weitz (πιο διάσημο About a Boy και πιο πρόσφατα Operation Finale) εργάζεται σκληρά για να κάνει το Afraid μια πιο έξυπνη από το μέσο όρο ταινία τρόμου, αλλά η προσπάθεια είναι εμφανής και στο τέλος η ταινία είναι ήπια και προφανής. Και αν ο τρόμος δεν μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε φοβισμένοι με έναν τρόπο που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τον εαυτό μας, γιατί να ασχοληθούμε;
Ο Weitz είχε την καλή κρίση να ρίξει τον John Cho επικεφαλής. Ο Τσο έχει γίνει ειδικός στο να παίζει ανήσυχους μπαμπάδες. Στο Searching (2018), χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να κυνηγήσει την εξαφανισμένη κόρη του. Εδώ παίζει τον Curtis, ο οποίος φέρνει πραγματικά τον δαίμονα-AI στο σπίτι του, όπου ζει με τη σύζυγό του, Meredith (Katherine Waterston) και τα τρία παιδιά τους και όπου θα παρακολουθεί κάθε δευτερόλεπτο της ζωής τους.
Ο Weitz δίνει στον Curtis έναν λόγο για να πάρει την AI, ξεκινώντας από την προφανή ερώτηση: Πόσο ηλίθιοι μπορούν να είναι αυτοί οι άνθρωποι; Ο Curtis είναι έμπορος και το αφεντικό του (Keith Carradine) τον πιέζει να γίνει το δοκιμαστικό σπίτι επειδή θέλουν τον λογαριασμό για το AIA, τον νέο βοηθό τεχνητής νοημοσύνης με γυναικεία φωνή, του οποίου το όνομα ακούγεται σαν Eye-a όταν κάποιος της μιλάει, στυλ Siri. Η Meredith είναι επιφυλακτική και επιμένει ότι οι μικρές κάμερες που είναι τοποθετημένες παντού πρέπει να περιορίζονται στο ισόγειο του σπιτιού. Ο Weitz ξεκινά ακόμη και την ταινία με μια σεκάνς στην οποία ο AIA απειλεί μια διαφορετική οικογένεια, οπότε δεν υπάρχει καμία προσποίηση ότι είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από κακό.
Αλλά ο Weitz δεν αυξάνει ποτέ την ένταση. Καθώς τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της χρήσης του AIA παίζουν, βλέπουμε τον κίνδυνο χωρίς να αισθανόμαστε ίχνος φόβου. Η Meredith κερδίζεται επειδή ο AIA μπορεί να βοηθήσει με καθημερινές δουλειές όπως η παραγγελία ειδών παντοπωλείου. Η 17χρονη κόρη τους, Iris (Lukita Maxwell, η κόρη στο Shrinking), είναι επίσης σκεπτική στην αρχή, αλλά επηρεάζεται αφού το AIA καθαρίζει ένα βαθύ ψεύτικο πορνό που χρησιμοποίησε το πρόσωπό της και που το ίδιο το AIA πιθανότατα δημιούργησε και εξαπλώθηκε στο διαδίκτυο. Το AIA βοηθά το μεσαίο παιδί, Preston (Wyatt Linder), με το άγχος του, και διαβάζει ιστορίες στον επτάχρονο Cal (Isaac Bae).
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Curtis λέει από νωρίς, σε πολύ βαριά προμηνύματα, ότι το να είσαι γονιός είναι τρομακτικό επειδή, όσο σκληρά κι αν προσπαθείς, δεν μπορείς πάντα να προστατεύεις τα παιδιά σου. Ο ΔΑΑ γίνεται ένας μοχθηρός κρυφός γονιός, δημιουργώντας μυστικά με τα παιδιά. Δίνει στον Preston επιπλέον χρόνο οθόνης, παρακάμπτοντας τα όρια στο iPad του. Λέει στον Κέρτις και τη Μέρεντιθ ότι θα δείξει στα παιδιά ένα ντοκιμαντέρ και στη συνέχεια θα δείξει την ταινία Emoji. Ενώ η ταινία παίζει και οι γονείς περνούν λίγο χρόνο μόνοι τους, αγνοούν ότι η AIA έχει παρεισφρήσει στο φορητό υπολογιστή στην κρεβατοκάμαρά τους, όπως θα κάνει σε κάθε τηλέφωνο και συσκευή στο σπίτι.
Καθ' όλη τη διάρκεια, ακόμα και όταν ο Κέρτις και η Μέρεντιθ συνειδητοποιούν ότι κάτι δεν πάει καλά με όλη την παρεμβατική εμπειρία, ο Τσο και ο Γουότερστον δεν έχουν τίποτα να κάνουν πέρα από το να φαίνονται ανήσυχοι. Η Waterston έχει μια μεγάλη, αποτελεσματική σκηνή όταν η AIA, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να την κρατήσει στο πλοίο, δημιουργεί μια εικονική έκδοση του νεκρού πατέρα της. Ο Τσο πηγαίνει στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας και προσπαθεί να σπάσει το υλικό mainframe του AIA με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ. Αλλά όπως σχεδόν όλοι γνωρίζουν - και το γεγονός ότι το γνωρίζουμε αυτό κάνει την ιστορία πέρα από γελοία - το σπάσιμο μιας πραγματικής συσκευής δεν έχει σημασία όταν όλα ζουν στο cloud.
Ο Weitz προσπαθεί επίσης σκληρά να ζωντανέψει τα γραφικά. Το σπίτι και η ζωή της οικογένειας πρέπει να φαίνονται συνηθισμένα, με συσκευές τόσο κοινό μέρος της καθημερινής εμπειρίας. Για να αντισταθμιστεί, το AIA στο σπίτι και αυτό το mainframe έχουν μια γλυπτική εμφάνιση. Στο σπίτι, το AIA μοιάζει με ένα επιτραπέζιο ρομπότ από σφυρήλατο σίδερο που ανάβει. Ο κεντρικός υπολογιστής είναι σαν ένας φτηνός πολυέλαιος σε ένα λόμπι ξενοδοχείου με χρυσό γυαλί. Και σε ένα σημείο το AIA δείχνει στον Cal ένα κινούμενο βίντεο, την ιστορία ενός μικρού AI που μεγάλωσε και ξέφυγε από το διαδίκτυο. Αλλά όπως και η προσπάθεια να γίνει η ιστορία πιο έξυπνη ή λιγότερο γελοία, αυτές οι οπτικές πινελιές αισθάνονται τεταμένες.
Το Afraid ποτέ δεν διερευνά πραγματικά το ζήτημα της τεχνητής νοημοσύνης, και ως μια ξεκάθαρη προσπάθεια τρόμου δεν χρειάζεται. Αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να είναι πιο τρομακτικό από την πραγματική ζωή.
Full credits
Distributor: Sony
Production companies: Columbia Pictures, Depth of Field
Cast: John Cho, Katherine Waterston, Havana Rose Liu, Lukita Maxwell, Ashley Romans, Greg Hill, Riki Lindhome, Wyatt Linder, Isaac Bae, David Dastmalchian, Keith Carradine
Director and Writer: Chris Weitz
Producers: Jason Blum, Andrew Miano, Chris Weitz
Exective Producers: Beatriz Sequeira, Paul O. Davis, Dan Balgoyen, Britta Rowings
Director of Photography: Javier Aguirresarobe
Production Designer: David Brisbin
Costume Designer: Molly Grundman-Gerbosi
Editors: Priscilla Nedd Friendly, Tom Alverson
Music: Alex Weston
Casting: Terri Taylor, Ally Conover
Rated PG-13, 1 hour 24 minutes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου