14 Σεπτεμβρίου 2024

Κριτική «Baby Brother»: Εξαιρετικές ερμηνείες και τολμηρό στυλ αγκυροβολούν ένα βάναυσο πορτρέτο τραύματος γενεών

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Michael J. Long, που κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Όλντενμπουργκ, απεικονίζει τη σχέση μεταξύ δύο αδελφών που προσπαθούν να ξεπεράσουν την ταραγμένη οικογενειακή τους ζωή.

Το Baby Brother, που διαδραματίζεται στο Λίβερπουλ, δεν είναι εύκολη προβολή για διάφορους λόγους.

Σταθερά στην παράδοση του κινήματος ρεαλισμού της κουζίνας-νεροχύτη της Βρετανίας, το σκληρό δράμα διαθέτει άφθονες ποσότητες βιαιότητας τόσο των συναισθηματικών όσο και των σωματικών ποικιλιών. Είναι επίσης απαιτητικό από το κοινό στην αφήγησή του, απεικονίζοντας δύο ξεχωριστές ημέρες με διαφορά ετών και εναλλάσσοντας ασπρόμαυρο για το παρελθόν και χρώμα για το παρόν.


Τα αποτελέσματα, όπως ήταν αναμενόμενο, είναι μερικές φορές ασύνδετα. Αλλά το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Michael J. Long παρουσιάζει ένα στιλιστικό θράσος σπάνιο σε πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη και δεν υπάρχει αμφιβολία για την ωμή δύναμη αυτής της οδυνηρής εικόνας, η οποία λαμβάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Όλντενμπουργκ.


Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη σχέση μεταξύ του Adam (Paddy Rowan) και του μικρότερου αδελφού του Liam (Brian Comer), οι οποίοι δεν απολαμβάνουν ακριβώς τα οφέλη μιας ευτυχισμένης ζωής στο σπίτι. Η μητέρα τους (Τζούλια Ρος), η οποία παλεύει με τον εθισμό στα ναρκωτικά και το αλκοόλ, είναι το είδος που φωνάζει «Πάρε δουλειά ή φύγε!» στον Άνταμ όταν πίνει. Ο πατριός τους είναι βίαια κακοποιητικός, κάποια στιγμή κρατώντας ένα κουζινομάχαιρο στο λαιμό της μπροστά στους γιους της.


Ωστόσο, τα αδέρφια απολαμβάνουν μια στενή σχέση, η τάση τους για αταξίες απεικονίζεται σε μια πολύ διασκεδαστική σκηνή στην οποία μπαίνουν κρυφά σε ένα θέατρο κατά τη διάρκεια μιας πρόβας και επιδίδονται σε κοροϊδευτικά επιτηδευμένα πειράγματα αναλύοντας τις παραστάσεις. Ο Άνταμ είναι βαθιά προστατευτικός με τον Λίαμ, ο οποίος ονειρεύεται να γίνει επαγγελματίας μαχητής. Και εργάζεται σκληρά για να κερδίσει επιπλέον χρήματα για να αντισταθμίσει τα χρήματα που ξοδεύει η μητέρα τους για ναρκωτικά, κόβοντας ακόμη και το γρασίδι ενός ηλικιωμένου γείτονα. Αλλά τελικά δεν είναι σε θέση να αποτρέψει τον εαυτό του από το να βυθιστεί στη βία και τον εθισμό ως αποτέλεσμα του ταραγμένου περιβάλλοντός του, πληρώνοντας τελικά ένα βαρύ τίμημα γι 'αυτό.


Πέντε χρόνια αργότερα, ο Adam επιστρέφει για να δει τον αδελφό του, ο οποίος έχει τώρα μια πολύ έγκυο φίλη (Kathryn McGurk). «Ο Λίαμ μου είπε τα πάντα για σένα», λέει ψύχραιμη κατά την πρώτη τους συνάντηση. «Καλά πράγματα, ελπίζω», απαντά ο Αδάμ με ελπίδα. «Όχι πραγματικά», απαντά. Ένα από τα πιο ανησυχητικά επεισόδια περιλαμβάνει την ξαφνική επανεμφάνιση ενός παλιού παιδικού φίλου (ένας τρομακτικός AJ Jones), του οποίου το φαλακρό κεφάλι έχει ένα τεράστιο αιματηρό gash. Γρήγορα γίνεται σαφές ότι οι προσπάθειες του Άνταμ να προστατεύσει τον αδελφό του απέτυχαν, με τον Λίαμ να έχει πέσει στην ίδια προβληματική συμπεριφορά με αυτόν.


Ο σκηνοθέτης, δουλεύοντας πάνω σε ένα σενάριο που έγραψε μαζί με τον Τομ Σίντνεϊ, παραδίδει ένα συγκλονιστικό πορτρέτο του είδους του τραύματος των γενεών που είναι πολύ συνηθισμένο όταν οι οικονομικές δυσκολίες μπαίνουν στο μείγμα. Παρά τους περιορισμούς ενός προφανώς πολύ χαμηλού προϋπολογισμού, η ταινία φαίνεται καταπληκτική, χάρη στην ευέλικτη φωτογραφία του David Short που αποδεικνύεται εξίσου εντυπωσιακή τόσο στο ασπρόμαυρο όσο και στο χρώμα.


Και οι δύο πρωταγωνιστές είναι εξαιρετικοί, ειδικά στην επιδέξια σκιαγράφηση των τρόπων με τους οποίους οι χαρακτήρες τους έχουν αλλάξει ή όχι στο διάστημα των πέντε ετών. Ο Rowan στοιχειώνει ιδιαίτερα στις σύγχρονες σκηνές, επιδεικνύοντας το πάθος ενός ανθρώπου που έχει συνειδητοποιήσει την αδυναμία του να ελέγξει τη μοίρα είτε τη δική του είτε του αδελφού του. Το Baby Brother τελειώνει με μια διφορούμενη νότα, αλλά μόνο οι πιο αισιόδοξοι θεατές θα μπορέσουν να δουν ένα λαμπρό μέλλον για αυτές τις φιγούρες που χτυπήθηκαν από τη ζωή, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά.


Full credits

Venue: Oldenburg Film Festival

Production: Funk Films

Cast: Paddy Rowan, Brian Comer, Billy Moore, Julia Ross, AJ Jones, Christian Greenway, Josie Sedgwick-Davies, Kathryn McGurk, Chloe English, Chloe Bailey, Olivia Sloyan, Jak Corrie, Joseph Carter, Matthew Mora Hegerty

Director: Michael J. Long

Screenwriters: Michael J. Long, Tom Sidney

Producers: Michael J. Long, Tom Sidney, Keith Rice

Director of photography: David Short

Composer: Bobby Locke

1 hour 22 minutes

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: