Ο σκηνοθέτης του «Spring Breakers» και το στούντιο παραγωγής του EDGLRD συνεχίζουν να απομακρύνουν τα όρια μεταξύ ταινιών και βιντεοπαιχνιδιών σε αυτή την παγκόσμια πρεμιέρα στη Βενετία.
Η εικονοκλαστική auteur Harmony Korine παραδίδει άλλο ένα τρισδιάστατο κατόρθωμα τρέλας κινηματογραφικών παικτών με το Baby Invasion, το οποίο ακολουθεί το περσινό AGGRO DR1FT σε μια παρόμοια τρύπα κουνελιού (που περιλαμβάνει πολλά ψηφιακά κουνέλια αυτή τη φορά) στην οποία η βία, το χάος, οι μάσκες και τα McMansions συγκρούονται στον ήλιο της Φλόριντα.
Ενώ το DR1FT ήταν μια ελεύθερη ταινία δολοφόνων της οποίας οι εικόνες υποβλήθηκαν σε επεξεργασία και επανεπεξεργασία μέχρι να μοιάζουν με εφιάλτες γεμάτους ναρκωτικά, το Invasion εφαρμόζει μια διαφορετική αισθητική αλλά μια συγκρίσιμη αφηγηματική προσέγγιση, σπάζοντας τα εμπόδια μεταξύ κινηματογράφου και βιντεοπαιχνιδιών μέχρι να μην γνωρίζουμε πλέον αν παρακολουθούμε το ένα ή το άλλο. Και σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, οι τίτλοι στην οθόνη εμφανίζονται κάποια στιγμή λέγοντας: «Αυτή δεν είναι ταινία. Αυτό είναι ένα παιχνίδι. Αυτή είναι η πραγματική ζωή. Δεν υπάρχει πραγματική ζωή». Όλα ξεκάθαρα τώρα;
Όποιος πηγαίνει στην τελευταία ιστορία της Korine και περιμένει να παρακολουθήσει μια ιστορία περιπέτειας για μωρά που εισβάλλουν στο Miami Beach θα πρέπει να προειδοποιηθεί: Δεν υπάρχουν πραγματικά μωρά εδώ, αλλά μάλλον μια συμμορία βαριά οπλισμένων διαρρηκτών που χρησιμοποιούν ψηφιακές μάσκες μωρών για να μεταμφιεστούν. Η παγίδα είναι ότι παίζουν ένα βιντεοπαιχνίδι ταυτόχρονα, οπότε τα πραγματικά τους εγκλήματα τους κερδίζουν πόντους μπόνους στον εικονικό κόσμο και μετρητά στον πραγματικό κόσμο.
Εάν αυτό εξακολουθεί να προκαλεί σύγχυση, μην ανησυχείτε. Η Korine δεν θα μπορούσε να νοιάζεται λιγότερο για τον θεατή να πάρει τα πάντα. Αυτό που είναι σημαντικό είναι η καθηλωτική εμπειρία που προσφέρει το Baby Invasion. Υπάρχουν επίπεδα επί στρωμάτων εικόνων: ένα κομμάτι σχολιασμού ζωντανής ροής, κουνελάκια CGI και κάθε είδους τρελά εικονίδια gamer, ένα πλήθος κειμένου στα ιαπωνικά. Τα γραφικά υποστηρίζονται από έντονα ατμοσφαιρικό σχεδιασμό ήχου και μια μουσική επένδυση που επιταχύνει τον καρδιακό ρυθμό από τον Βρετανό παραγωγό EDM Burial.
Είναι συναρπαστικό να το βλέπεις, ας πούμε, τα πρώτα 10 λεπτά, αλλά όπως και το DR1FT η ταινία σύντομα γίνεται μουδιασμένα επαναλαμβανόμενη. Είναι ένα πράγμα να παίζεις ένα βιντεοπαιχνίδι, το οποίο είναι περισσότερο ή λιγότερο μια ενεργή εμπειρία, αλλά το να κάθεσαι και να παρακολουθείς ένα είναι εντελώς πιο παθητικό και ειλικρινά αρκετά βαρετό. Τούτου λεχθέντος, εκατομμύρια άνθρωποι παρακολουθούν τώρα άλλους ανθρώπους να παίζουν βιντεοπαιχνίδια στο Twitch ή στο YouTube, οπότε η Korine είναι σαφώς σε κάτι εδώ.
Αν και δεν υπάρχει πραγματικό σενάριο στο Baby Invasion, η ταινία μπορεί να χωριστεί σε τρεις σεκάνς, που κλείνονται από μια συνέντευξη με έναν σχεδιαστή παιχνιδιών που εξηγεί πώς η τελευταία της δημιουργία - που ονομάζεται είτε Baby Invasion είτε Baby Invaders - έγινε φαινόμενο IRL. Από εκεί, ακολουθούμε μια συμμορία παικτών, που ανήκουν σε μια μεγαλύτερη διαδικτυακή ομάδα που ονομάζεται Duck Mobb, οι οποίοι κλειδώνονται και φορτώνονται με κάθε είδους τουφέκια επίθεσης και, στη συνέχεια, βγαίνουν σε ένα τρομακτικό λευκό βαν για να σπείρουν τον όλεθρο.
Η υπόλοιπη ταινία αποτελείται από δύο μεγάλες σκηνές εισβολής στο σπίτι, και οι δύο διαδραματίζονται σε τεράστιες επαύλεις της Φλόριντα που οι εισβολείς σταδιακά μετατρέπονται σε λουτρά αίματος δισεκατομμυριούχων. Όχι ότι η δράση είναι απροκάλυπτα βίαιη: Πολλά όπλα κρατιούνται αλλά ποτέ δεν πυροβολούν, και οι μασκοφόροι ληστές ξοδεύουν περίπου τον ίδιο χρόνο τρομάζοντας τους ιδιοκτήτες σπιτιών και αρπάζοντας τα μετρητά τους, όπως κάνουν τριγύρω, βγάζοντας selfies και τρώγοντας πιατέλες φρέσκων φρούτων.
Υπάρχει ένα υποκείμενο σχόλιο εδώ για τους φτωχούς που κλέβουν από τους υπερ-πλούσιους, το οποίο ήταν ήδη ένα θέμα στο Korine's Spring Breakers και γίνεται πολύ πιο κατάφωρο αυτή τη φορά. Η δεύτερη ληστεία, η οποία λαμβάνει χώρα σε ένα επιβλητικό μέγα-αρχοντικό γεμάτο με κλειστό γήπεδο μπάσκετ, μια κολοσσιαία εξωτερική πισίνα (η μεγαλύτερη ιδιωτική στη Νότια Φλόριντα - το έψαξα) και ένα από τα πιο χυδαία σχέδια εσωτερικής διακόσμησης στην πρόσφατη μνήμη, αισθάνεται σχεδόν δικαιολογημένη όταν παρακολουθείτε το τεράστιο ποσό πλούτου και ματαιοδοξίας που εκτίθεται.
Ο Korine χαίρεται πολύ που η ομάδα του από χαρούμενους παίκτες καταστρέφει αυτούς τους χώρους, αφήνοντας αιματοβαμμένα σώματα στο έδαφος καθώς συγκεντρώνουν πόντους στο διαδίκτυο. Αλλά η διασκέδασή τους δεν είναι απαραίτητα εθιστική και αυτό που αισθάνθηκε φρέσκο και νέο στην αρχή δεν αντέχει για τη διάρκεια ενός χαρακτηριστικού. Το Baby Invasion είναι τελικά λιγότερο ένα παιχνίδι, ή μια ταινία, ή κανένα ή και τα δύο, από ένα είδος συμβάντος - ένα που ο Korine ενορχηστρώνει με τη συνήθη οπτική του αίσθηση.
Ορισμένες εικόνες στην ταινία είναι εντελώς μαγευτικές. Αλλά συσσωρευμένα πάνω από 80 λεπτά, τείνουν να χάνουν τη δύναμή τους. Το μεγαλύτερο μέρος του Baby Invasion γυρίστηκε με κάτι που μοιάζει με κάμερες σώματος, προσφέροντας μια πανοραμική άποψη του χάους. Άλλες λήψεις γίνονται με κάμερες παρακολούθησης στο σπίτι - οι οποίες, παρεμπιπτόντως: Γιατί κανένας από αυτούς τους δισεκατομμυριούχους της Φλόριντα δεν έχει αξιοπρεπή συστήματα ασφαλείας ή δωμάτια πανικού;
Υπάρχουν τόσα πολλά που συμβαίνουν στην οθόνη που είναι αδύνατο να πιάσετε κάθε λεπτομέρεια, για να μην αναφέρουμε ότι ακολουθείτε μια φωνή που λέει τυχαία πράγματα όπως: «Το κουνέλι ήξερε ότι είχε ευλογηθεί» και «Θυμήθηκε πώς ήταν να είσαι ένα με τον άνεμο». Είναι όλα ποίηση ή απλά ένα put-on; Και πάλι, το Baby Invasion είναι λίγο και από τα δύο, και οι θεατές είναι πιθανό είτε να δονηθούν είτε να συντονιστούν.
Full credits
Venue: Venice Film Festival (Out of Competition)
Production companies: EDGLRD, Picture Perfect
Director: Harmony Korine
Production designer: Elliott Hostetter
Costume designer: Lina Palacios
Composer: Burial
Sales: CAA
1 hour 20 minutes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου