Δύο ευαγγελιστές των Μορμόνων έχουν ως αποστολή να μετατρέψουν έναν απομονωμένο ηλικιωμένο άνδρα στο δίδυμο «A Quiet Place», Scott Beck και Bryan Woods, με συμπρωταγωνιστές τη Sophie Thatcher και την Chloe East.
Οι πιο συναρπαστικές στιγμές στον ως επί το πλείστον αιχμηρό θρησκευτικό τρόμο Heretic των Scott Beck και Bryan Woods περιλαμβάνουν τον κ. Reed, έναν εγκεφαλικό θεολόγο που παίζεται με ερπετοειδή πειστικότητα από τον Hugh Grant, διανοητικά φιλονικώντας με δύο νεαρούς ευαγγελιστές μορμόνων.
Ο Γκραντ, του οποίου τα πρόθυμα μάτια και το παλαβό χαμόγελο γοήτευαν την Μπρίτζετ Τζόουνς της Ρενέ Ζελβέγκερ και την Άννα Σκοτ της Τζούλια Ρόμπερτς (Νότινγκ Χιλ), χρησιμοποιεί τη χαρακτηριστική γοητεία του εδώ για να δοκιμάσει τα όρια των πεποιθήσεων αυτών των νεότερων ιεραποστόλων. Εμποτίζει τον χαρακτήρα του, έναν μοχθηρό ερημίτη, με μια καλοπροαίρετη διάθεση που σύντομα αποκαλύπτεται ότι είναι μια ανησυχητική παγίδα. Το Heretic, το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο πριν βγει στους κινηματογράφους στις 15 Νοεμβρίου, πουλάει τον Grant ως πειστικό κακό και σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί δεν έχει παίξει περισσότερους από αυτούς.Ο κύριος Ριντ είναι το είδος του ανθρώπου του οποίου το έντονο βλέμμα και τα εκτός χρώματος αστεία προδίδουν μια παράξενη προσωπικότητα που αρχικά είναι εύκολο να αγνοηθεί. Αυτό συμβαίνει με τις αδελφές Πάξτον (Chloe East των Fablemans) και Barnes (Sophie Thatcher των Yellowjackets), δύο αγωνίστριες που αναπτύχθηκαν από το παράρτημά τους της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών για να μεταστρέψουν αυτήν την περίεργη ψυχή. Όταν οι γυναίκες φτάνουν στο σπίτι του - στην κορυφή μιας απότομης σκάλας ενσωματωμένης, σε στυλ Frank Lloyd Wright, σε έναν χορταριασμένο λόφο - χαλαρώνουν από την ειλικρίνεια και τη ζεστασιά του κ. Reed. Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τους προσηλυτιστές σαν την πανούκλα. Μια πρώιμη σκηνή στην οποία η αδελφή Πάξτον ταπεινώνεται δημόσια από μια ομάδα εφήβων αποτυπώνει τη θέση τους σε αυτή την κοινότητα.
Αλλά ο κ. Ριντ είναι διαφορετικός. Προσκαλεί τις αδελφές Πάξτον και Μπαρνς να μπουν μέσα, τις διαβεβαιώνει ότι η σύζυγός του είναι σπίτι (οι γυναίκες των Μορμόνων δεν μπορούν να είναι μόνες με έναν άνδρα, λένε) και μάλιστα τους προσφέρει πίτα με βατόμουρα. Μην ανησυχείτε ότι οι κινήσεις του υποδηλώνουν κάποια μοχθηρία, ότι δεν μπορεί να σταματήσει να κοιτάζει ένα χειρουργικό σημάδι στο χέρι της αδελφής Μπαρνς ή ότι οι ερωτήσεις του φτάνουν σε πιο προσωπικό έδαφος. Τόσο σπάνια είναι η προσοχή του στην πίστη - βγάζει το δικό του σχολιασμένο αντίγραφο της Βίβλου των Μορμόνων - που οι αδελφές Πάξτον και Μπαρνς αποφασίζουν να αγνοήσουν τις ανησυχίες τους. Αυτό, φυσικά, είναι λάθος.
Ο Beck και ο Woods, γνωστοί για τη δημιουργία του A Quiet Place, δημιούργησαν με αυτοπεποίθηση τα αρχικά ρίγη του Heretic. Σε συνεργασία με τον επί χρόνια διευθυντή φωτογραφίας του Park Chan-wook, Chung-Hoon Chung και τον σχεδιαστή παραγωγής του The Hunger Games, Philip Messina, το σκηνοθετικό δίδυμο επικεντρώνεται στις παράξενες λεπτομέρειες του σπιτιού του κυρίου Reed για να δημιουργήσει έναν στοιχειωμένο τόνο. Η ταπετσαρία - ένα ασθενικό κίτρινο μοτίβο - σε συνδυασμό με την έλλειψη παραθύρων και τη σχολαστική τοποθέτηση των επίπλων δημιουργούν αμφιβολίες τόσο στο μυαλό μας όσο και στο μυαλό των κοριτσιών για την αξιοπιστία του οικοδεσπότη τους.
Η εχθρότητα του χώρου γίνεται πιο εμφανής όσο περισσότερο οι αδελφές Πάξτον και Μπαρνς συνομιλούν με τον κ. Ριντ. Ο ενθουσιασμός του αγγίζει τα όρια του πιεστικού, ένα σημάδι που προειδοποιεί τον Barnes, ειδικά, για τον κίνδυνο της κατάστασης. Μέχρι τη στιγμή που οι γυναίκες συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται σε κίνδυνο - οι πόρτες δεν ανοίγουν, η πίτα δεν υπάρχει - είναι πολύ αργά. Ο κ. Ριντ αποκαλύπτει ότι είναι ένα είδος εμμονικού με τη θρησκεία, ένας αυτοδίδακτος μελετητής της πίστης και της πίστης. Οι μελέτες του τον οδήγησαν σε κάποια ανησυχητικά συμπεράσματα, τα οποία χαρτογραφεί για τον Πάξτον και τον Μπαρνς σε μια από τις πιο διασκεδαστικές και χαρακτηριστικές σκηνές του Heretic. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι περιλαμβάνει τη Monopoly, τον Jar Jar Binks, τους Radiohead και τους Hollies.
Ο Γκραντ εκφωνεί τους φλύαρους συλλογισμούς του με την ψυχραιμία ενός καθηγητή και την ταχύτητα ενός φανατικού καθηγητή. Περπατάει γύρω από το πίσω δωμάτιο, όπου έχει μαζέψει τους καλεσμένους του, και αποκαλύπτει στηρίγματα για να υποστηρίξει τα σημεία του. Ο Chung χρησιμοποιεί εναέρια πλάνα για να απαθανατίσει την επιφάνεια εργασίας του κ. Reed - ένα τακτοποιημένο ταμπλό θρησκευτικών κειμένων και εκδόσεων του επιτραπέζιου παιχνιδιού Monopoly - που θυμίζει ένα αναγεννησιακό τρίπτυχο.
Το Heretic είναι αρκετά συναρπαστικό σε αυτές τις πρώτες στιγμές, οι οποίες περιλαμβάνουν την είσοδο του Paxton και του Barnes καθώς και την παρουσίαση του κ. Reed. Οι ερμηνείες της Ανατολής και της Θάτσερ παίζουν μεγάλο ρόλο στο να μας κρατήσουν καθηλωμένους. Αν ο Γκραντ είναι ο πανούργος κακός, αυτές οι ηθοποιοί είναι οι καταλαβαίνω πρωταγωνιστές τρόμου που αξίζει να ριζώσετε. Μια συγκλονιστική μετάβαση συμβαίνει καθώς ο κ. Ριντ στήνει διανοητικά ενέδρα σε αυτές τις γυναίκες, των οποίων η πίστη δοκιμάζεται με τον πιο ακραίο τρόπο. Η αδελφή Μπαρνς της Ιστ μας τραβάει πρώτα με τις έξυπνες παρατηρήσεις της και την άφοβη μομφή της για τη λογική του κυρίου Ριντ. Αλλά σύντομα παρακολουθούμε τη Θάτσερ, η οποία εκμεταλλεύεται έξυπνα την αντιληπτή αφέλεια του Πάξτον σε όλη την ταινία.
Όπως και το The Assessment, μια άλλη προσφορά στο φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, το Heretic είναι πιο συναρπαστικό ως δράμα δωματίου τριών χαρακτήρων. Η παρωδία μεταξύ του κυρίου Ριντ, του Πάξτον και του Μπαρνς βοηθά στην απόσπαση της προσοχής από το σενάριο, το οποίο ταλαντεύεται υπό αναλυτική πίεση. Ο Μπεκ και ο Γουντ, στην αρχή, φαίνονται αποφασισμένοι να ανακρίνουν τις παγίδες της σύγχρονης θρησκείας, αλλά η αφήγησή τους δεν φτάνει ποτέ μέχρι την κριτική της. Μόλις ο κ. Ριντ προχωρήσει από τις ομιλίες του σε πιο συμβατικές μηχανορραφίες κακοποιών τρόμου, το ίδιο κάνει και η Heretic αποστασιοποιείται από τις πιο φλογερές θέσεις της. Αν και δεν μειώνει εντελώς τη συγκίνηση του να βλέπεις τον χαρακτήρα του Γκραντ να απολαμβάνει τη δική του υποτιθέμενη εξυπνάδα, κάνει την επιχείρηση απογοητευτικά ρηχή. Ένα νήμα με έναν ηγέτη των Μορμόνων που επιδιώκει μια σοβαρή αναζήτηση για τα εξαφανισμένα κορίτσια ομοίως δεν πηγαίνει πουθενά πέρα από ένα φτηνό αστείο που έγινε καλύτερα νωρίτερα στην ταινία.
Η σχέση μεταξύ του Πάξτον, του Μπαρνς και του κ. Ριντ παραμένει το πιο απορροφητικό νήμα σε όλη την Heretic. Ακόμα και όταν το σενάριο οδεύει προς ένα ξεφούσκωμα – ανταλλάσσοντας την πιθανή οξύτητα με πιο ουδέτερα συμπεράσματα – το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι μας κρατά περίεργους και πιστούς.
Full credits
Venue: Toronto International Film Festival (Special Presentations)
Distributor: A24
Production companies: Beck/Woods, Shiny Penny, Catchlight Studios
Cast: Hugh Grant, Sophie Thatcher, Chloe East
Director-screenwriters: Scott Beck, Bryan Woods
Producers: Stacey Sher, Scott Beck, Bryan Woods, Julia Glausi, Jeanette Volturno
Cinematographer: Chung-Hoon Chung
Production designer: Philip Messina
Costume designer: Betsy Heimann
Editor: Justin Li
Composer: Chris Bacon
Casting director: Carmen Cuba
1 hour 50 minutes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου