Από το Proto-Punk στην Ψυχεδέλεια: Ο Mad Painter βουτά στους ήχους της δεκαετίας του '70 με το 'Empty Bottles

Οι Mad Painter, το εκλεκτικό ροκ συγκρότημα γνωστό για το ζωντανό μείγμα επιρροών της δεκαετίας του 1970, ανακοινώνει την κυκλοφορία του τελευταίου τους single, "Empty Bottles". Το κομμάτι παρουσιάζει τον χαρακτηριστικό ήχο της μπάντας με μια νοσταλγική αλλά σύγχρονη πινελιά, προσελκύοντας τόσο τους παλιούς οπαδούς όσο και τους νέους ακροατές.

Σχηματισμένοι στο Arlington, MA, οι Mad Painter αποτελούνται από τον Alex Gitlin στα πλήκτρα και τα φωνητικά, τον Al Nahabedian στην κιθάρα, τον Kenne Highland στο μπάσο, τον Al Hendry στα τύμπανα και τα φωνητικά από τους Julie Gee και Sharon Crumrine. Η μοναδική χημεία του συγκροτήματος αναπτύχθηκε από την κοινή τους αγάπη για το rock'n'roll της δεκαετίας του 1970, περιλαμβάνοντας τα πάντα, από το proto-punk έως το πρώιμο heavy metal και το ψυχεδελικό rock.

Σε παραγωγή του Thomas Hamilton, γνωστού για τη δουλειά του με διάφορα ροκ σχήματα, το "Empty Bottles" υπόσχεται να προσφέρει την ενέργεια και το λυρικό βάθος του Mad Painter. Το single αντικατοπτρίζει το ήθος του συγκροτήματος να γιορτάζει το ανέμελο πνεύμα του ροκ της δεκαετίας του 1970, ενώ αντιμετωπίζει σύγχρονα θέματα με ειλικρίνεια και διορατικότητα.

Σε αυτή τη νέα συνέντευξη, μιλάμε με το συγκρότημα για τις μουσικές εμπνεύσεις, τις περιέργειες και τα μελλοντικά τους σχέδια. Δείτε το παρακάτω:

Τι μπορείτε να πείτε για αυτή τη νέα κυκλοφορία; 

Η νέα κυκλοφορία είναι το πρώτο μας single από το νέο επερχόμενο άλμπουμ, Island Poetry. Το single ονομάζεται Empty Bottles. Είναι ένα καθηλωτικό rock'n'roll με μια τάση νοσταλγίας για τις χρυσές μέρες του rock'n'roll, δηλαδή τη δεκαετία του 1970. Echoes of British glam – Mott the Hoople, Sweet, παντρεμένος με έναν αναζωογονητικό στροβιλισμό εκκλησιαστικού οργάνου και μια νέα γραμμή synth σε στυλ κύματος στην εισαγωγή και το outro. Έτσι, είναι λίγο ένα μείγμα ειδών, αλλά αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν είναι το Empty Bottles είναι το "μοντέρνο". Απλά δεν είναι γραφτό να είναι. Στιχουργικά σε ταξιδεύει πίσω στις θλιβερές και άθλιες εποχές των lockdown της πανδημίας, όταν φαινομενικά δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνεις παρά να καθίσεις σπίτι και να πιεις. Το τραγούδι, ωστόσο, έχει ένα μήνυμα αισιοδοξίας, αν επιμείνετε, θα ξεπεράσετε τα σημερινά σας εμπόδια, ανεξάρτητα από το πόσο ανυπέρβλητα μπορεί να φαίνονται ή να αισθάνονται, και θα θριαμβεύσετε στο τέλος. Η ζωή εξακολουθεί να αξίζει να τη ζεις και προορίζεται να την απολαμβάνεις στο έπακρο. Εξάλλου, γι' αυτό είμαστε εδώ, έτσι δεν είναι;

 

Μπορείτε να μας περιγράψετε σύντομα την πίστα; 

Δεν είμαι κιθαρίστας, αλλά ήθελα μια εισαγωγή που να μοιάζει με το "Caroline" των Status Quo, οπότε το έκανα σε synth. Το ρεφρέν είναι ένα τραγούδι που είναι αρκετά πιασάρικο, "Μπορείτε να κάνετε ό, τι θέλετε αν θέλετε πραγματικά ..." Αρχικά μου ήρθε ως ένα "country rock" τραγούδι στο πνεύμα του Smokie. Αλλά ο τρόπος που έχει αποδειχθεί είναι κάθε άλλο παρά ώριμος ή χαλαρός. Ειδικά η ρυθμική κιθάρα υψηλών οκτανίων καθ 'όλη τη διάρκεια! Το drum break στο ρεφρέν είναι από το "Saturday Night", Bay City Rollers, αν και οι Ramones μπορεί να είχαν κάτι παρόμοιο.

Ποιος ή τι σας εμπνέει να γράφετε τραγούδια;

 Κάθε τραγουδοποιός, είτε το παραδεχτεί είτε όχι, είναι ένα συνολικό άθροισμα της μουσικής που ακούει, απολαμβάνει και καταναλώνει. Μερικές φορές ένα τραγούδι έρχεται στο κεφάλι σας όταν δεν το περιμένετε. Έτσι απλά, από το πουθενά. Και είναι ταπεινό, οπότε φτάνετε για ένα στυλό και ένα κομμάτι χαρτί και το κατεβάζετε πριν δραπετεύσει. Άλλες φορές, είναι οι συνθέτες, οι παίκτες ή οι ερμηνευτές που απολαμβάνετε. Το να εμπνέεσαι δεν είναι το ίδιο με το να παρακινείσαι. Συχνά εμπνέομαι από τους ανθρώπους που θαυμάζω, είτε ακόμα ανάμεσα στους ζωντανούς είτε όχι. Έτσι, μια μέρα θα μπορούσε να είναι ο Ritchie Blackmore ή ο Ken Hensley ή ο Rory Gallagher, την επόμενη - ο Brian Connolly των Sweet. Επίσης, υπάρχει διαφορά μεταξύ έμπνευσης και επιρροής. Μπορεί να επηρεαστείτε από ορισμένες μπάντες, να αντλήσετε κάποια έμπνευση από ένα άλλο σύνολο συγκροτημάτων και να αισθανθείτε παρακινημένοι από τη διάρκεια της καριέρας και την πορεία ενός ακόμη συνόλου συγκροτημάτων.

Ποιες μπάντες εμπνέουν τον ήχο των Mad Painter; 

Αυτή είναι μια φορτισμένη ερώτηση. Είμαστε ένα αμάλγαμα επιρροών, κάθε παίκτης έχει μια μοναδική παλέτα γεύσης, αλλά κάπου στη μέση όλοι διασταυρωνόμαστε. Αλληλεπικαλύπτουμε το βαρύ, bluesy epic rock των δεκαετιών του 1960 και του '70. Vanilla Fudge, The MC5s, Blue Cheer, Mountain, Iron Butterfly, Grand Funk Railroad, Steppenwolf, Deep Purple, Uriah Heep, Nazareth, Quo, Sweet, Slade, Procol Harum, Spooky Tooth. Αλλά έχουμε έναν μοναδικό και κατοχυρωμένο με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ήχο Painter, ο οποίος είναι πλέον δύσκολο να συγχέεται με οποιονδήποτε άλλο.

Με ποιον θα θέλατε να εμφανιστείτε; Σας αρέσει η συνεργασία των ονείρων σας; 

Ποτέ δεν σκέφτηκα να καλέσω ένα "όνομα" muso να κάνει ένα cameo σε ένα από τα τραγούδια μας, αυτό θα ήταν φανταστικό φυσικά. Αλλά πρέπει να το σκεφτούμε περισσότερο. Αλλά όσον αφορά το μοίρασμα ενός λογαριασμού, ανοιχτό για ένα θρυλικό συγκρότημα, σκεπτόμενοι τις μπάντες που έχουν παίξει στο λαιμό του δάσους μας την τελευταία δεκαετία, τότε είτε Michael Schenker Group είτε Wishbone Ash. Αυτοί οι τύποι παίζουν σε χώρους όπως το Narrows Centre for the Arts και το Bull Run, και θα ήταν υπέροχο να πάρουν μια συναυλία, ανοίγοντας γι 'αυτούς.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; 

Ας ελπίσουμε ότι θα επεκταθούμε σε άλλες περιοχές πέρα από την ευρύτερη περιοχή της Βοστώνης, θα παίξουμε φεστιβάλ, θα ηχογραφήσουμε περισσότερα άλμπουμ, singles, βίντεο, γιατί ξέρουμε ότι κάπου εκεί έξω οι άνθρωποι αναρωτιούνται, τι κάνουν οι Mad Painter στη συνέχεια;