Η σύγχρονη μουσική βιομηχανία έχει κάνει την επιλογή της: απλούστερη, πιο χαζή, πιο νεκρή. Σε ένα πολιτιστικό τοπίο όπου τα μουρμουρισμένα ραπ σάλια σε κάθε playlist και τα pop hooks είναι χημικά κατασκευασμένα για μέγιστη ελκυστικότητα, η βιομηχανία δεν κρύβει πλέον αυτό που κάνει - χαμηλώνει τον πήχη μέχρι να ξύσει τη βρωμιά.
Σε όλες τις αίθουσες συνεδριάσεων των εταιρειών, όπου το κέρδος είναι ευαγγέλιο και οι επιστήμονες δεδομένων έχουν αντικαταστήσει τους παραγωγούς, η μουσική έχει συνοψιστεί σε μια επιστήμη – απογυμνωμένη από ψυχή, δημιουργικότητα και κίνδυνο. Η πολύπλοκη αρμονία έχει εγκαταλειφθεί για προβλέψιμες μείζονες και ελάσσονες κλίμακες, οι μειωμένες συγχορδίες και οι τροπικές πρόοδοι έχουν αντικατασταθεί από τις ασφαλέστερες δυνατές επιλογές. Πέρασε η εποχή που μας έδωσε τραγούδια όπως το "The Number of the Beast" (Iron Maiden), το "War Pigs" (Black Sabbath), το "Subdivisions" (Rush) και το "Rocketman" (Elton John) - κομμάτια που τόλμησαν να είναι παράξενα, πολιτικά, παράφωνα ή προκλητικά αντιεμπορικά. Οι σημερινές επιτυχίες είναι φτιαγμένες για αλγόριθμους, όχι για καλλιτεχνία. Αλλά το metal δεν έχει παίξει μαζί (Λοιπόν το περισσότερο metal, βήχας, m******re).
«Αυτό που περνά για στίχους σήμερα, ας πούμε το mumble rap μόλις και μετά βίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως γλώσσα», λέει ο τραγουδιστής του Moonskin. «Δεν είναι σύνθεση τραγουδιών – είναι ροή συνείδησης που μπερδεύεται πάνω από clickbait beats. Ημιαναίσθητος, μουδιασμένος από τα ναρκωτικά, ελάχιστα συνεκτικός. Μαζική παραγωγή λυρικά λοβοτομημένη λάσπη που ταΐζεται με κουτάλι σε ακροατές εκπαιδευμένους να μην την αμφισβητούν. Ακόμη και η χώρα - ένα είδος που κάποτε ήταν πλούσιο σε αφήγηση και χαρακτήρες έχει ισοπεδωθεί σε μια φόρμουλα. Είναι το ίδιο τραγούδι, ξανά και ξανά».
Αντίθετα, ο κόσμος στον οποίο κατοικούν οι Moonskin – μαζί με συγκροτήματα όπως οι Cradle of Filth, Meshuggah, In Flames, Lamb Of God και *special shoutout to Devin Townsend*– παραμένει προκλητικά λυρικός, πολυεπίπεδος και δεν φοβάται να απαιτήσει ευφυΐα από το κοινό του. Αυτά τα συγκροτήματα/καλλιτέχνες εξακολουθούν να γράφουν με πρόθεση. Με ποίηση. Με οργή που δεν είναι μόνο δυνατά, αλλά στοχαστικά.
«Το metal δεν χρειάζεται να είναι "προσβάσιμο"», συνεχίζει ο Moonskin. «Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Και η ειλικρίνεια είναι άσχημη. Είναι περίπλοκο. Δεν έρχεται με τρεις λέξεις και έναν επαναλαμβανόμενο ρυθμό».
Το τελευταίο τους single, Blood Enslaved, συγκριτικά, δεν είναι απλώς ένα τραγούδι – είναι ένα έργο τέχνης, μια προειδοποίηση. Όχι το μακρύτερο, τεχνικό ή στιχουργικά περίπλοκο, αλλά εσκεμμένο και ακλόνητο, και μια κραυγή πάνω από το "**** περάστε μου το ναργιλέ". Είναι μια αλληγορία βαμπιρισμού που διερευνά την αποπλάνηση και την παράδοση εκείνων που ακολουθούν τυφλά – εκείνων που προσφέρουν τη ζωή τους σε διψασμένους για εξουσία αρχιτέκτονες με θεϊκές στολές και τον εθισμό που πλήττει τους τελευταίους.
Έτσι, ενώ τα mainstream στελέχη κάνουν πρόποση σε άλλο ένα κομμάτι που βρίσκεται στην κορυφή των charts και βασίζεται σε σκόπιμη βλακεία, οι metalheads εξακολουθούν να σκάβουν τους στίχους, να αναλύουν riffs και να αναζητούν νόημα. Σε αυτή την εποχή της μουσικής καταστολής, το metal είναι το τελευταίο είδος που εξακολουθεί να εμπιστεύεται το κοινό του να σκεφτεί.
Follow the band at these links:
https://ffm.to/blood-enslaved
https://www.moonskin.ca/
https://www.facebook.com/moonskinofficial/
https://www.instagram.com/moonskinmetal/
https://www.youtube.com/channel/UCk71hQq9v4191YJDIX9212g
https://moonskin-official.bandcamp.com/
https://open.spotify.com/artist/4KEZJfyBhLwDrmR2chCGhq
https://music.apple.com/ca/artist/moonskin/1329511665
https://listen.tidal.com/artist/9353704
https://www.moonskin.ca/moonskin-metal-band-official-merch-store
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου