Όλα όσα ήμασταν μπορεί να έχουν ξεθωριάσει από τους τσιμεντένιους δρόμους, να έχουν πνιγεί στον καπνό, η ταυτότητά μας να έχει σπάσει και να έχει κατακερματιστεί από την επίθεση της νεωτερικότητας... Μακριά όμως από τα κουτιά που μας κλείνουν μέσα και τους αλγόριθμους που υπαγορεύουν τις επιθυμίες μας και κατευθύνουν τις σκέψεις μας, κάτω από τα δέντρα, στις βουνοκορφές, στην αγκαλιά των αθάνατων ανέμων που διέσχιζαν τον κόσμο όταν περπατούσαν οι παλιοί θεοί, στο φως του φεγγαριού και στο σκοτάδι των σκιών... Είμαστε αιώνιοι.
