Το 2011, οι ερευνητές παρατήρησαν μια μέχρι πρότινος άγνωστη στρατηγική κυνηγιού των φαλαινών που πλέον αποκαλούν σίτιση με παγίδα (trap-feeding).
Τότε, θεώρησαν πως επρόκειτο για μια νέα τεχνική που είχε αναπτυχθεί από συγκεκριμένες κοινότητες φαλαινών.
Στην τεχνική αυτή, οι φάλαινες μένουν την επιφάνεια ακίνητες με το στόμα τους ανοιχτό, κάτι που ωθεί είδη που αναζητούν καταφύγιο, όπως ρέγγες και κριλ -που δεν εκλαμβάνουν το ακίνητο ον μπροστά τους ως απειλή- να καταλήγουν στο τεράστιο στόμα τους, το οποίο στη συνέχεια κλείνουν, παγιδεύοντας σε μία μόνο μπουκιά εκατοντάδες θαλάσσια πλάσματα.