Το μπέικον δεν είναι τόσο βλαβερό όσο νόμιζες

Γιατί το μπέικον είναι τόσο σημαντικό; Γιατί φυσικά είναι απεριόριστα νόστιμο και εθιστικό. Το μπέικον είναι ένα μυστήριο το οποίο δεν μπορεί να λυθεί ή να αναλυθεί τελικά μέσα σε λίγες γραμμές κειμένου. Θα θέλαμε ολόκληρους τόμους για να εξηγήσουμε το πόσο πολύ το λατρεύουμε. Υπάρχουν κάποιες αλήθειες του μπέικον που μπορεί κάποια στιγμή να σε πληγώσουν, όπως εκείνη που λέει πως αν τρως κάθε μέρα μπέικον σύντομα θα βρεθείς σε κάποια εντατική μονάδα με φραγμένη αρτηρία. Η αλήθειες του μπέικον είναι καμιά φορά αδυσώπητες, άλλες φορές όμως είναι τόσο «γλυκές» που δεν μπορούμε να μαζέψουμε τα σάλια μας.

Το πως το μαγειρεύεις μετράει περισσότερο από το τι και πώς είναι φτιαγμένο... Στις ΗΠΑ, όπου «ανθεί» το μπέικον υπάρχουν πολλές παραλλαγές του: από prime γουρούνια ή καπνισμένο με το τάδε ή το δείνα ξύλο. Στη χώρα μας δεν έχουμε παρόμοιες ποικιλίες (ή δεν επικεντρώνουμε σε αυτές). Ακριβώς, όμως, όπως όταν παραψήσεις ένα μπιφτέκι και το στεγνώσεις, δεν παίζει ρόλο αν είναι από κιμά Angus, Wagyu ή από ένα άθλιο ολλανδικό μοσχάρι ελληνικής εκτροφής, έτσι και στο μπέικον, το πώς το μαγειρεύεις παίζει ρόλο. Μια φέτα μπέικον παραψημένη ή παρατηγανισμένη, άκαμπτη, που θυμίζει πιτσίνι, είναι άθλια και για πέταμα δεν πα’ να προέρχεται από ευγενείς ισπανικούς μαύρους χοίρους ή από ένα ταπεινό οικόσιτο ελληνικό γουρούνι. Το μπέικον -δανικά- ψήνεται ή τηγανίζεται στους 190 βαθμούς και είναι έτοιμο μόλις «κατσαρώσει» ελαφρώς.

Θες πυξίδα για να βρεις το σωστό μπέικον... Σκεφτείτε μια πυξίδα που έχει πάνω της χαραγμένα τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ας τα αντικαταστήσουμε με τις λέξεις: αλμυρό, καπνιστό γλυκό και λιπαρό. Ε, το ιδανικό μπέικον είναι εκείνο που βρίσκεται στη στη θέση της βελόνας! Καμία γεύση δεν πρέπει να επικαλύπτει κάποια άλλη.

Δεν υπάρχει μπέικον γαλοπούλας... Και δεν υπάρχει κανείς λόγος να μεταμορφώνεται ένα κατά κανόνα άπαχο κρέας σε λιπαρό, για να αντικαταστήσει ένα λιπαρό. Είναι ένας φαύλος κύκλος που, όμως, φαίνεται πως «πουλάει». Δεν μας μαθαίνουν τη σωστή και μετρημένη διατροφή, απλώς μας πασάρουν υποκατάστατα, με τα οποία μπορούμε να «καλιγουλιάζουμε», δήθεν χωρίς να επιβαρυνόμαστε. Καλού κακού, όμως, ρίχνετε μια ματιά σε όσες συσκευασίες αναγράφουν θερμίδες και λιπαρά: υπάρχουν υποπροϊόντα γαλοπούλας που ξεπερνούν και στις δύο παραμέτρους αυτά των χοιρινών.

     

Τελικά τόσα χρόνια μαγειρεύαμε λάθος το μπέικον

Μαζέψαμε κάποια facts για το μπέικον τα οποία ίσως κάποτε να σου φανούν χρήσιμα. Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί κάποτε να πας σε κάποιο τηλεπαιχνίδι ή έστω να σε τεστάρει κάποιος σεφ που τυχαίνει να είναι και πεθερός σου. Ποιος ξέρει; Όλα μπορούν να συμβούν στη ζωή αλλά όλα μπορούν να συμβούν και με το μπέικον. Οι χρήσεις του αλλά και οι αλήθειες τους είναι πολλές.

 

Δεν υπάρχει μπέικον που να μην είναι παστό

Όλοι θα θέλαμε ένα υγιεινό μπέικον που να μην περιέχει «νιτρικά» και «νιτρώδη» (τεχνητά ή όχι), αλλά δεν υπάρχει. Και αν κάποιος επιχειρήσει να σας παρουσιάσει κάτι τέτοιο, καταγγείλτε τον στην αγορανομία. Είναι σαν να λέμε πως τα κρέατα που ψήνεις στο κάρβουνο είναι ακάπνιστα - δεν γίνεται... Το πάστωμα, το κάπνισμα και το λίπος είναι αυτά που συντηρούν και καθιστούν την κοιλιά του γουρουνιού «μπέικον».

Το μπέικον δεν παχαίνει

Ή τουλάχιστον δεν παχαίνει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τρόφιμο. Η ποσότητα παχαίνει, όχι το τρόφιμο αυτό καθαυτό. Μια φέτα μπέικον μας επιβαρύνει με 50 θερμίδες, τη στιγμή που η μέση ημερήσια πρόσληψη ενός ανθρώπου φτάνει τις 2.000.

Το μπέικον δεν είναι τόσο βλαβερό όσο νόμιζες (msn.com)