09 Ιουλίου 2024

Κριτική «Fly Me to the Moon»: Η Scarlett Johansson και ο Channing Tatum δεν μπορούν να προσγειώσουν την δυσκίνητη rom-com διαστημικού αγώνα του Greg Berlanti

Οι ηθοποιοί πρωταγωνιστούν μαζί με τον Γούντι Χάρελσον και τον Ρέι Ρομάνο σε ένα screwball/θρίλερ/ρομάντζο εποχής που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για την προσγείωση του Apollo 11 στο φεγγάρι.

Μια φιλανθρωπική εξήγηση για τη νέα ταινία με συμπρωταγωνιστές τη Scarlett Johansson και τον Channing Tatum είναι ότι οι δημιουργοί λιθοβολήθηκαν ένα βράδυ και παρακολούθησαν την τυρώδη ταινία του 1978 Capricorn One, για μια ψεύτικη σεληνιακή αποστολή στον Άρη.

«Ξέρεις τι θα έκανε αυτή την ταινία ακόμα καλύτερη;» πρέπει να ρώτησε ρητορικά ένας από αυτούς. «Αν ήταν και μια ιστορία αγάπης».


Το αποτέλεσμα είναι το παρεξηγημένο Fly Me to the Moon, το οποίο κατά κάποιο τρόπο καταφέρνει να είναι λιγότερο αξιόπιστο από το Capricorn One - και αυτή η ταινία χαρακτήρισε τον O.J. Simpson ως αστροναύτη. Η ταινία συνδυάζει περίεργα τη ρομαντική κωμωδία, το ιστορικό δράμα και το θρίλερ συνωμοσίας ακριβώς στο είδος του ανίερου χάους που θα περίμενε κανείς. Μόνο που κανείς δεν θα περίμενε να είναι ένα μούδιασμα 132 λεπτών. Δεν είναι περίεργο που ο Τέιτουμ φαίνεται άβολα καθ 'όλη τη διάρκεια.


Δεν είναι spoiler να αποκαλύψουμε ότι ένα βασικό στοιχείο της πλοκής περιλαμβάνει μια συνωμοσία για να πλαστογραφηθεί η προσγείωση του Apollo 11 στο φεγγάρι, αφού το τρέιλερ το δίνει με όλη τη διακριτικότητα ενός μεθυσμένου ναύτη. Είναι μια γελοία υπόθεση, που γίνεται ακόμη περισσότερο από το πόσο καιρό χρειάζεται το σενάριο της Rose Gilroy (ο Keenan Flynn και ο Bill Kirstein πιστώνονται με την ιστορία) για να φτάσει εκεί.


Αρχικά γνωρίσαμε την Kelly Jones (Johansson), ένα στέλεχος διαφήμισης της οποίας η τόλμη αποδεικνύεται από μια σκηνή στην οποία προωθεί με επιτυχία ιδέες σε ένα δωμάτιο γεμάτο δύσπιστους άνδρες, ενώ φοράει επένδυση σχεδιασμένη για να την κάνει να φαίνεται έγκυος. Τα νέα για το ταλέντο της έχουν φτάσει προφανώς στον Moe Berkus (Woody Harrelson, που μοιάζει να παίζει ακόμα τον E. Howard Hunt στο White House Plumbers του HBO), έναν σκιερό κυβερνητικό πράκτορα που την στρατολογεί για να βοηθήσει τη NASA να πείσει τους ανθρώπους ότι το να πάει στο φεγγάρι είναι καλή ιδέα.


Έτσι, κατευθύνεται προς τη Φλόριντα με την πιστή βοηθό της Ruby (Anna Garcia), όπου σύντομα έχει μια χαριτωμένη συνάντηση σε ένα εστιατόριο με τον Cole (Tatum) όταν της λέει ότι καίγεται. Νομίζει ότι είναι μια κακή γραμμή μέχρι που αποδεικνύεται ότι το βιβλίο που διαβάζει έχει πάρει φωτιά. Το αστείο είναι ότι το εννοούσε κυριολεκτικά, το καταλαβαίνετε;


Συναντιούνται ξανά όταν εκείνη και η Ρούμπι εγκαθίστανται στο μονότονο γραφείο τους στο Κέιπ Κένεντι. Αποδεικνύεται ότι ο Cole είναι ο διευθυντής εκτόξευσης για την επερχόμενη αποστολή προσγείωσης του Apollo 11 στο φεγγάρι και δεν είναι ενθουσιασμένος με τον Kelly που κάνει αυτό που πιστεύει ότι είναι μια ασήμαντη, αποσπασματική δουλειά. Σύντομα μαθαίνουμε ότι ο Cole ήθελε να γίνει αστροναύτης ο ίδιος, μόνο για να αποκλειστεί λόγω καρδιακής πάθησης και ότι εξακολουθεί να βασανίζεται από ενοχές για τους τραγικούς θανάτους των τριών αστροναυτών του Apollo 1 σε πυρκαγιά. Ενώ η ιστορία προσθέτει κάποιο βάθος στον χαρακτήρα του, δεν θέτει ακριβώς τις βάσεις για γέλια.


Παρακινούμενη από τον Berkus, ο οποίος κάνει περιοδικές εμφανίσεις όπως τα φαντάσματα στο A Christmas Carol, η Kelly πιάνει δουλειά μέσω κουραστικών υποπλοκών που περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την προσέλκυση απρόθυμων γερουσιαστών για να πάρουν τις ψήφους τους για την εξασφάλιση κυβερνητικών κονδυλίων για τη NASA. Ένας από αυτούς παίζεται από τον Colin Jost, τον πραγματικό σύζυγο της Johansson, στο είδος του χαριτωμένου cameo που αισθάνεται σαν ανταπόδοση για τις εμφανίσεις της στο SNL. Είναι κρίμα που το I Love Lucy δεν είναι ακόμα στον αέρα, γιατί έχεις την αίσθηση ότι εκεί θα εμφανιστούν μαζί στη συνέχεια.


Και τότε η ιστορία γίνεται πραγματικά τρελή, με τον Berkus να επιμένει ότι τα πλάνα προσγείωσης στο φεγγάρι πρέπει να πλαστογραφηθούν παρά το γεγονός ότι οι αστροναύτες πηγαίνουν εκεί πραγματικά. Η ιδέα είναι ότι η κυβέρνηση, δηλαδή ο πρόεδρος Νίξον, ανησυχεί ότι κάτι θα πάει στραβά και η Αμερική θα χάσει τη θέση της στον κόσμο σε σύγκριση με τους Ρώσους. Το παράνομο σχέδιο έχει ακόμη και όνομα: Project Artemis. Η Ρούμπι προσλαμβάνει τον βετεράνο εμπορικό διευθυντή και πριμαντόνα Λανς Βέσπερτιν, γνωστό ως «Κιούμπρικ των διαφημίσεων», για να κατέβει στη Φλόριντα και να επιβλέψει τα γυρίσματα. Τον υποδύεται ο Jim Rash (Community), ο οποίος μπορεί να κάνει οτιδήποτε αστείο, ακόμη και μια ομιλία αποδοχής των Όσκαρ (δείτε το στο YouTube) και προχωρά για να πάρει το μόνο πραγματικό γέλιο της ταινίας, παρόλο που ο επιτηδευμένος χαρακτήρας του είναι κλισέ. (BTW, ο Stanley Kubrick αναφέρεται αρκετές φορές καθ 'όλη τη διάρκεια, πιθανώς ως ένα νεύμα στη θεωρία συνωμοσίας ότι σκηνοθέτησε την πρώτη προσγείωση στο φεγγάρι.)


Στη συνέχεια, η ταινία αλλάζει ταχύτητα, μεταμορφώνεται σε ένα γελοίο θρίλερ που περιλαμβάνει την απεγνωσμένη προσπάθεια του Kelly, συνοδευόμενος από δύο δύσμοιρους μηχανικούς της NASA, να προμηθευτεί μια τηλεόραση - μια αποστολή που έγινε εξαιρετικά δύσκολη από τη μεγάλη κίνηση στην περιοχή λόγω της εκτόξευσης στο διάστημα και του γεγονότος ότι όλα τα καταστήματα είναι κλειστά. Στη συνέχεια, επιστρέφει στη φαρσική κωμωδία, καθώς η προσγείωση στο φεγγάρι πηγαίνει τρομερά στραβά χάρη σε μια μαύρη γάτα.


Ο βετεράνος τηλεοπτικός σκηνοθέτης Γκρεγκ Μπερλάντι (Ρίβερντεϊλ, Έβεργουντ), ο οποίος επέδειξε πραγματικό κινηματογραφικό ταλέντο με τον Λοβ, Σάιμον, δεν μπορεί να κάνει τίποτα από αυτά τα εξ αποστάσεως πειστικά ή, πιο προβληματικά, διασκεδαστικά. Οι άγριες τονικές μετατοπίσεις αφήνουν τον θεατή στη σκόνη και ούτε καν τα δύο αστέρια δεν είναι σε θέση να κάνουν τίποτα από αυτά να λειτουργήσουν. Η Johansson (που φαίνεται υπέροχη σε μια ιλιγγιώδη σειρά από πανέμορφα ρούχα σε στυλ '60s σχεδιασμένα από τη Mary Zophres) τα πάει αρκετά καλά, με τη χαλαρή, συναρπαστική γοητεία της να την εξυπηρετεί καλά ως χαρακτήρα που είναι ουσιαστικά απατεώνας. Ο Τέιτουμ, από την άλλη πλευρά, αποτυγχάνει να φέρει το συνηθισμένο του χάρισμα, αν και για να είμαστε δίκαιοι, ο Κόουλ εναλλάσσεται μεταξύ γκρινιάρης και σκυθρωπός. Μεταξύ των υποστηρικτικών παικτών, ο Ray Romano σπαταλιέται εντελώς ως βετεράνος μηχανικός της NASA.


Αρχικά είχε οριστεί για κυκλοφορία ροής, το Fly Me to the Moon μπορεί να προσελκύσει κοινό στις αίθουσες με τη δύναμη των κορυφαίων πρωταγωνιστών του και την απουσία ανταγωνιστικών ρομαντικών κωμωδιών. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, ρομαντικές κωμωδίες που διαθέτουν επίσης δραματικά, ιστορικά και συνωμοσιολογικά θρίλερ στοιχεία.


Παραγωγή: Αυτές οι εικόνες, Apple Studios

Διανομείς: Columbia Pictures

Ηθοποιοί: Scarlett Johansson, Channing Tatum, Γούντι Harrelson, Ray Romano, Jim Rash, Άννα Γκαρσία, Donald Elise Watkins, Noah Robbins, Colin Woodell, Christian Zuber, Nick Dillenburg

Σκηνοθεσία: Greg Berlanti

Σενάριο: Rose Gilroy

Παραγωγή: Τζόναθαν Λία, Σκάρλετ Γιόχανσον, Κίναν Φλιν, Σάρα Σέκτερ

Διεύθυνση παραγωγής: Robert J. Dohrmann

Διεύθυνση φωτογραφίας: Dariusz Wolski

Σχεδιασμός παραγωγής: Shane Valentino

Μοντάζ: Harry Jierjian

Κοστούμια: Mary Zohres

Συνθέτης: Daniel Pemberton

Ηθοποιοί: Έλεν Λιούις

Ονομαστική PG-13, 2 ώρες 12 λεπτά

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: