Η ταινία, η συνέχεια του βραβευμένου με Όσκαρ «Joker» από τον Todd Phillips, έκανε πρεμιέρα στη Βενετία πριν από την κυκλοφορία της στις αίθουσες στις 4 Οκτωβρίου.
Το Joker: Folie À Deux αποκαλύφθηκε στο κοινό την Τετάρτη καθώς η συνέχεια του Todd Phillips στην κριτική και εμπορική επιτυχία του Joker έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2024 και οι πρώτες κριτικές έχουν ήδη κυκλοφορήσει.
Στην ταινία της Warner Bros. πρωταγωνιστεί ο Joaquin Phoenix ως Arthur Fleck/Joker, ένας ρόλος που εξασφάλισε στον Phoenix ένα Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού για την ερμηνεία του στην ταινία του 2019. Μαζί με τη δράση για τη συνέχεια είναι η Lady Gaga στον κεντρικό ρόλο της Harley Quinn, της εξίσου κατεστραμμένης συντρόφου του Joker στο έγκλημα. Στο Joker: Folie À Deux, ο Arthur Fleck είναι ιδρυματοποιημένος στο Arkham περιμένοντας δίκη για τα εγκλήματά του ως Joker. Εκεί βρίσκει την αληθινή αγάπη με τη Harley Quinn της Gaga και επίσης τη «μουσική που ήταν πάντα μέσα του», σύμφωνα με τρέιλερ που κυκλοφόρησαν προηγουμένως.
Διαβάστε παρακάτω για να δείτε τι λένε οι κριτικοί για το Joker: Folie À Deux, το οποίο μέχρι στιγμής λαμβάνει μικτές κριτικές.
Ο επικεφαλής κριτικός κινηματογράφου του The Hollywood Reporter, David Rooney, αποκαλεί το Folie À Deux «άνισο», γράφοντας ότι ενώ η ερμηνεία της Gaga είναι άξια επαίνου, η συνέχεια παραπαίει με το να είναι «αφηγηματικά λίγο λεπτή και μερικές φορές βαρετή». Σημειώνει ότι «ο Φίλιπς και ο συν-σεναριογράφος Σκοτ Σίλβερ στον πρώτο Τζόκερ είχαν τα στιβαρά κόκαλα όχι μιας αλλά και των ταινιών του Μάρτιν Σκορσέζε, Ταξιτζής και Ο Βασιλιάς της Κωμωδίας, πάνω στα οποία κρεμούσαν την ιστορία τους και έδιναν τον τόνο τους. Αυτό είναι χτισμένο περισσότερο πάνω σε μια έπαρση παρά σε ένα στέρεο θεμέλιο ιστορίας».
Η Jo-Ann Titmarsh, γράφοντας για την Evening Standard του Λονδίνου, συμφωνεί με την άποψη του Rooney, σημειώνοντας ότι η ταινία στερείται μιας «φρίκης ενθουσιασμού» και μιας «αίσθησης της τρέλας που παίρνει τον έλεγχο». Προσθέτει ότι «παρά τον συναρπαστικό και περίπλοκο κύριο χαρακτήρα της, η ταινία είναι τελικά βαρετή και αργή, δεν μας οδηγεί πουθενά, αργά».
Εν τω μεταξύ, η Allison Willmore του Vulture πιστεύει ότι ένα από τα κύρια ζητήματα με την ταινία είναι ότι ο Arthur «απλά δεν είναι τόσο ενδιαφέρον, παρά το πόση προσπάθεια καταβάλλει ο Phoenix για να αποδώσει τον χαρακτήρα με εξαιρετικά αγωνιώδη ψυχική και βυθισμένη σωματική λεπτομέρεια». Γράφει επίσης ότι ακόμη και όταν ο Άρθουρ «νομίζει ότι παίρνει τον έλεγχο», γίνεται «σάκος του μποξ για τον κόσμο, και το πιο σημαντικό, για τον σκηνοθέτη, ο οποίος υποβάλλει τον χαρακτήρα σε τόσες πολλές ταπεινώσεις που στην πραγματικότητα σταματά να είναι αξιολύπητος και αρχίζει να μοιάζει με τη γραμμή της γροθιάς σε ένα μακρύ, δασύτριχο αστείο».
Ο Peter Bradshaw του Guardian θεωρεί ότι η Gaga δεν χρησιμοποιείται επαρκώς στο σίκουελ, παρά τις φανφάρες που έχει λάβει ο πρωταγωνιστικός της ρόλος, επισημαίνοντας ότι η «ιστορία της ταινίας, όπως κατασκευάστηκε, δεν δίνει στον χαρακτήρα [της Gaga] μεγάλη ευκαιρία ανάπτυξης».
Ωστόσο, ορισμένοι κριτικοί απόλαυσαν απόλυτα τη φρέσκια περιστροφή του Φίλιπς στον Τζόκερ και το παραμύθι του.
«Ο Φίλιπς και ο Σίλβερ έχουν παραδώσει το τελευταίο πράγμα που περίμενε κανείς: μια κοινωνικά υπεύθυνη ταινία Joker που βρίσκει έναν ενδιαφέροντα τρόπο να εξερευνήσει τις συνέπειες (τόσο εντός όσο και εκτός οθόνης) της πρώτης ταινίας», γράφει ο Matthew Turner του NME. «Οι θαυμαστές του Joker δεν πρέπει να κλαίνε πολύ δυνατά – η Warner Bros. βρήκε έξυπνα έναν τρόπο να αφήσει την πόρτα ανοιχτή λίγο για να συνεχιστεί το franchise, αν προκύψει ανάγκη».
Ο Geoffrey Macnab της Independent πιστεύει ότι ο Phillips «σαφώς διασκέδαζε στην καρέκλα του σκηνοθέτη» με την «περιοδεία του σε τουλάχιστον έναν αιώνα του Χόλιγουντ» μέσω μουσικών αριθμών και αναφορών σε διάφορα κλασικά έργα. Διαπίστωσε ότι η ερμηνεία του Φοίνιξ «παραμένει ισχυρή και συγκλονιστική», επιτρέποντας στους θεατές να «φροντίζουν τον Άρθουρ παρά την ανάγκη και την διαταραχή του».
Ο John Nugent στο Empire πιστεύει επίσης ότι οι μουσικές στιγμές βοήθησαν την ιστορία, γράφοντας: «Η ανορθόδοξη, χωρίς βερνίκια παράδοση των τραγουδιών από το Phoenix και τη Gaga πουλάει τόσο πολύ που ένα ελαφρύ σενάριο διαλόγου δεν το κάνει - το "Close To You" του Burt Bacharach σπάνια έχει εκτελεστεί τόσο ανατριχιαστικά - αλλά όπου η πρώτη ταινία ήταν αμείλικτα καταπιεστική και ζοφερή, υπάρχει ένας παράξενα ελπιδοφόρος τόνος εδώ. Η ερμηνεία του Arthur στο "For Once In My Life", ειδικότερα, είναι ένα περίεργο μείγμα ήσυχης απειλής και αληθινά εγκάρδιου πάθους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου