.jpg)
Σαράντα τέσσερα χρόνια πριν, διακήρυξαν ότι οι βασιλιάδες είναι εδώ. Τώρα οι αγαπημένοι θρύλοι της ροκ του Καναδά διευκρινίζουν ακριβώς πού βρίσκεται το "εδώ": στα charts και ανεβαίνουν.
Αυτή την εβδομάδα, το γελοία συναρπαστικό "Nowhere to Go But Gone" των The Kings ανεβαίνει στο # 42 στη λίστα Mediabase CHR Activator - μια σχεδόν θαυματουργή εμφάνιση για ένα καναδικό κλασικό-ροκ συγκρότημα στο ραδιόφωνο των ΗΠΑ. Είναι ένας χαρακτηρισμός που δείχνει ότι η μελωδία συνεχίζει να εξαπλώνεται σαν πυρκαγιά, λαμβάνοντας airplay σε αγορές από τη Γιούτα έως τη Φλόριντα και το Cape Cod. Εάν αυτό συνεχιστεί, η ομάδα ίσως χρειαστεί να εκδώσει επίσημη διευκρίνιση ότι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ τους, Anatomy of a One-Hit Wonder, προοριζόταν με γλώσσα φυτεμένη σταθερά στο μάγουλο.
Γιατί πραγματικά, οι Kings δεν έφυγαν ποτέ. Ναι, εξακολουθούν να είναι περισσότερο γνωστοί για το διπλό A-sided single τους, "This Beat Goes On/Switchin' to Glide", το οποίο έφτασε στο # 43 στο Billboard Hot 100 το 1980 και τελικά πέρασε 23 εβδομάδες σε αυτό το chart - για να μην αναφέρουμε ότι κέρδισε το συγκρότημα ένα χρυσό βραβείο single, μια υποψηφιότητα JUNO και την εισαγωγή στο Canadian Songwriters Hall of Fame. Η επιτυχία των εξωφρενικά πιασάρικων αριθμών οδήγησε τελικά το ντεμπούτο άλμπουμ τους, το προαναφερθέν The Kings Are Here, σε πλατινένιες πωλήσεις στον Καναδά. Αλλά στις δεκαετίες που ακολούθησαν, κυκλοφόρησαν έναν απόλυτο πλούτο αστρικού υλικού, σε άλμπουμ όπως το Amazon Beach, το RSVP, το Unstoppable, το Party Live το '85, το The Lost Tapes of a Seventies Bar Band και το Because of You. Το Unstoppable από μόνο του απέδωσε μια πληθώρα καναδικών επιτυχιών, συμπεριλαμβανομένου του ομώνυμου κομματιού, "Lesson To Learn", "should've Been Me", "Parting Of The Ways" και της δολοφονικής μπαλάντας "If We Don't Belong Together".
Το "Nowhere to Go But Gone" αποδεικνύει ότι το σθένος τους ως hitmakers παραμένει αμείωτο. Είναι ένα κατάλληλα οδηγικό μικρό χαντάκι στο οποίο ο τραγουδιστής/μπασίστας David Diamond κατονομάζει όλα τα μέρη που πρόκειται να χτυπήσει σε μια πολύ αναγκαία βόλτα πίσω από το τιμόνι:
Gonna head out on the highway
The highway is my friend
Gonna head out west
Where the highway ends
Then I’ll stop in Vancouver
Turn south towards LA
Twelve hundred miles of surfers
Waiting for a wave
There is no trip like a road trip
Nowhere to go, nowhere to go
Nowhere to go but gone
Αλλά αυτό που σταδιακά έρχεται στο προσκήνιο είναι ότι στην πραγματικότητα τραγουδάει για να πάρει μια ανάσα από μια σχέση, για να πάρει μια καλύτερη προοπτική για το γιατί αξίζει να κρατηθεί. Αυτό είναι ένα τραγούδι όχι της ελευθερίας και του ατελείωτου ανοιχτού δρόμου, αλλά της ανανέωσης και του ταξιδιού της επιστροφής.
Oh, but when I return
The bridges I burned
Have been reassembled
Good to take a breather
Good to get some air
Good to be reminded
Of what it’s like out there
Όπως ηχογραφήθηκε, ολόκληρη η εκτέλεση είναι ένα tour de force moxie από τον Diamond, τον κιθαρίστα / συνθέτη Mister Zero, τον κιμπορντίστα Sonny Keyes (και οι τρεις συνιδρυτές του συγκροτήματος) και τον ντράμερ Todd Reynolds (ο οποίος έχει εδραιωθεί σταθερά στο lineup από το 2007). Το κομμάτι ήταν συμπαραγωγή του συγκροτήματος και του μηχανικού ηχογράφησης Chris Snow (βετεράνος των ηχογραφήσεων με τους Barenaked Ladies, Big Wreck και Arkells) και η μίξη έγινε από τον Garth Richardson (ο οποίος έχει κάνει την παραγωγή του Rage Against the Machine και έχει κάνει μηχανική σε δίσκους των Red Hot Chili Peppers, Nickelback και πολλών άλλων heavy hitters).
Το τραγούδι προέρχεται από το πιο πρόσφατο άλμπουμ των The Kings, το The Longest Story Ever Told του 2023, το οποίο διατήρησε την πίστη με τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του συγκροτήματος, κερδίζοντας παράλληλα ευρεία κριτική αναγνώριση. «Πείτε το μια επιστροφή αν θέλετε, αλλά ανεξάρτητα, είναι σαφές ότι οι βασιλιάδες εξακολουθούν να κυβερνούν», δήλωσε ο Αμερικανός τραγουδοποιός.
Με περισσότερες από 2.000 ζωντανές εμφανίσεις στο ενεργητικό τους, αυτά τα αγόρια είναι συνεχώς περιζήτητα ως συναυλία σε όλο το δυτικό ημισφαίριο. Το τελευταίο κόσμημα στο στέμμα τους ήταν μια συναυλία τον Αύγουστο στο Kitchener Blues Festival του Καναδά και στις 8 Νοεμβρίου, θα «φύγουν» μέχρι το Planet Hollywood Cancun για το πενθήμερο φεστιβάλ The Sands, όπου θα εμφανιστούν μαζί με τους επιζώντες της δεκαετίας του '80 Rick Springfield, Bret Michaels, The Fixx, Level 42, Lou Gramm και Ace Frehley.
Και είτε το πιστεύετε είτε όχι, είναι ακόμα μεγαλύτερα εικονικά: Το επίσημο βίντεο για το "This Beat Goes On/Switchin' to Glide" έχει ξεπεράσει τις 6 εκατομμύρια προβολές στο YouTube. Σε μια περαιτέρω δοκιμή της διαρκούς απήχησης της επιτυχίας, ο DJ του Σικάγο Bob Stroud το συμπεριέλαβε στη δημοσκόπηση του κοινού του για τις μεγαλύτερες μια-δύο γροθιές στην ιστορία της μουσικής - τραγούδια που κανένας ακροατής ή προγραμματιστής δεν θα τολμούσε ποτέ να αποχωριστεί. Οι Kings έφτασαν στο #1 αυτής της λίστας, πάνω από πανταχού παρόντα μουσικά ενωμένα δίδυμα όπως το "Living Loving Maid/Heartbreaker" των Led Zeppelin και ακόμη και το "We Will Rock You/We Are the Champions των Queen.
Τώρα, με το "Nowhere to Go But Gone", οι Kings επιστρέφουν για να αποδείξουν ότι υπάρχει πολύ περισσότερο αέριο στο ρεζερβουάρ τους. Περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες αργότερα, όλοι εξακολουθούμε να «κρατιόμαστε χέρι χέρι καθώς τραγουδά ο David Diamond» (όπως κάποτε τραγούδησαν στο στοιχειωμένο «Love Store»). Το να πούμε ότι αυτός ο ρυθμός συνεχίζεται είναι μια υποτίμηση: Μόλις ο κόσμος αλλάξει για να γλιστρήσει, προφανώς, απλά δεν γυρίζει ποτέ πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου